ฉันคิดอยู่นานว่าจะเริ่มต้นเขียนเรื่องนี้ดีไหมหากจะบอกว่านี่คือไดอารี่ก็คงไม่ใช่ เรียกว่าเป็นการย้อนมองอดีตของตัวเองเสียมากกว่า เพราะฉันจะไม่บันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน แต่เป็นการไล่ย้อนดูตัวเองในอดีตว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ฉันกลายเป็นฉันในตอนนี้ตัวฉันที่"ไม่ปกติ"ภายใต้ตัวฉันที่ทุกคนมองว่า"ปกติ"...

จากการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ของหมอทำให้ฉันคิดได้ว่า ชีวิตนี้ก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ยไปอยู่ต่างจังหวัดคนเดียว ไปเรียนที่ต่างประเทศ ไปทำงานที่ต่างประเทศและไปเที่ยวมาแล้วอีกกว่า 10 ประเทศที่พูดอย่างนี้ไม่ใช่เพื่อโม้เหม็นอะไรเกี่ยวกับชีวิตของฉัน แต่ฉันแค่รู้สึกว่า พอแล้วล่ะชีวิตมันเจออะไรมามากพอแล้...

วันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังนอนขี้เกียจอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดหมอ A ก็โทรมาและคุยเรื่องจะเอาบันทึกการรักษาของฉันเป็นcase study คือจะเอาเรื่องของฉันเข้าที่ประชุมกับอาจารย์หมอแล้วพวกหมอ ๆ ทั้งหลายจะช่วยกันคิดหาทางรักษากัน ฉันยินดีที่จะเป็น casestudy ให้หมอมาก ก็ดีเหมือนกันเพราะนั่นถือเป็นการเปิดโอกาสให้หมอเก...

ฉันเปิดดูปฏิทินข้างฝาบ้านไปดูวันที่เดือนห้าเนื่องจากโควิด 19 ระบาดทั่วโลกทำให้ฉันติดอยู่ที่บ้านเกิดกลับกรุงเทพไม่ได้ฉันจึงไปหาหมอตามนัดไม่ได้ไปด้วย นัดครั้งที่แล้วฉันใช้วิธีให้หมอโทรมาและสัมภาษณ์อาการกันอยู่อย่างนั้นก่อนวางสายไปและกำหนดวันนัดเดือนถัดไปนัดครั้งนี้ฉันไม่อยากใช้วิธีตรวจโรคทางโทรศัพท์อี...

"ฮัลโหลพี่จะโทรมาเรื่องนัดครั้งต่อไปกับหมอ" เสียงพี่ T ดังขึ้นจากปลายสาย "ตอนนี้เขาปิดเมืองค่ะ คงไม่ได้ไปหาหมอตามนัด" ฉันบอกด้วยความกังวล "ใช่ วันนี้พี่เลยจะโทรมาให้โหลดแอพนึงที่เอาไว้คุยกับหมอทางวิดีโอคอลได้" โห!สมัยนี้เขาพัฒนากันไกลขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย สรุปว่าฉันมีนัดคุยวิดีโอคอลกับหมอ C ในวันจ...

"พรุ่งให้เคตามีนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหมครับ"หมอ C ถามฉันในขณะที่อ่านข้อมูลการรักษาในคอมพิวเตอร์ "ใช่ค่ะ" การให้เคตามีน 5ครั้งที่ผ่านมาทำให้ฉันอาการดีขึ้นมากอย่างแปลกประหลาด ฉันรู้สึกสดชื่น, แจ่มใส และโลกนี้ก็ไม่ได้โหดร้ายเกินไปที่จะใช้ชีวิตอยู่ฉันไม่ได้ปล่อยให้เคตามีนทำงานอยู่อย่างเดียวฉันเปลี่...

รูมเมทที่อยู่ด้วยกันในคอนโดเล็กๆของฉันคือแม่ ผู้หญิงที่ทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมของห้อง ทำอาหารให้กินครบ 3 มื้อผู้ที่เคยกุมมือฉันไว้แน่นตอนที่ฉันโดนล้างท้องตอนนี้เป็นผู้ที่ต้องคอยตอบคำถามว่า 'หมอ J หายไปไหน?' หรือ 'อยากคุยกับหมอ J จังเลย' แม่มีความเชื่อแปลก ๆ กับอาการป่วยของฉันแม่เชื่อว่ามันเป็นเวรกร...

"สวัสดีค่ะวันนี้เป็นอะไรมาเอ่ย"หลังทำแผลไม่นานหมอผู้หญิงตัวเล็กหน้าใสก็เดินเข้ามาทักทายฉันถึงข้างเตียงทำไมไม่ใช่หมอ J "ตกงานมาค่ะ ฉันเป็นไอ้ห่วยแตกที่ไม่มีใครอยากรับเข้าทำงานค่ะ" ฉันตอบไปด้วยความหงุดหงิดตัวเอง หมอผู้หญิงซึ่งฉันมารู้ชื่อภายหลังว่าหมอA ถามซักไซ้จนฉันไม่มีอะไรจะตอบทุก ๆ ประโยคของฉันเ...

ฉันกลับมาคอนโดกับแม่ทั้งๆ ที่ในหัวยังเต็มไปด้วยคำถามมากมาย นี่ฉันอาการดีขึ้นแล้วเหรอ? หมอ J อยู่ไหน? ใครจะเป็นผู้ให้คำปรึกษาฉันในขณะที่ฉันหาหมอJ ไม่เจอ? ช่วงแรก ๆ ที่ฉันออกมาใช้ชีวิตในโลกภายนอกมันมีอาการหนึ่งที่ฉันตั้งชื่อเองว่า ‘อาการติดหมอ’ มันคืออาการที่ผู้ป่วยต้องการจะเจอหมออยู่ตลอดเวลา,เรี...

สี่วันต่อมามือถือของแม่ก็มีสายเข้าจากเจ้าหน้าที่คนหนึ่งของโรงพยาบาลเพื่อแจ้งว่าเตียงว่างแล้วกรุณาเข้ามารายงานตัวในวันนี้ฉันและแม่รีบบึ่งไปที่โรงพยาบาลโดยที่ไม่ลืมหยิบกระเป๋าใส่เครื่องใช้ส่วนตัวที่จำเป็นไปด้วย มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันชอบที่นี่ตั้งแต่แรกเห็นก็คือชุดผู้ป่วยของที่นี่มีสีม่วงดอกรักที่ฉันช...

ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือและหนังสือที่ฉันชอบมากที่สุดก็ไม่พ้นเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ภาคต่าง ๆฉันจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ สามารถอ่านหนังสือเล่มใหญ่ ๆ ติดต่อกันได้นานหลายชั่วโมงบางครั้งก็อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มใหญ่ที่สุดได้จบภายในไม่กี่วันเรียกว่าเป็นคนที่มีสมาธิสูงคนหนึ่ง ถึงยังไงก็ตามสมาธิของฉ...

ผู้คนมากมายอัดแน่นกันอยู่หน้าประตูรถไฟฟ้าเสียงพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ดังออกมาจนฟังไม่ได้ศัพท์ เสียงแตรรถจากบนถนนดังสนั่นไม่ขาดสายด้วยความอารมณ์ร้อนของคนขับรถที่ต้องติดแหง็กอยู่บนถนนในเช้าวันจันทร์พนักงานบริษัทต่างเร่งรีบออกไปทำงานแทบจะเป็นผึ้งแตกรัง ทำไมฉันยังต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเจอชีวิตแบบนี้กันนะ ไม่...

“เรามาลองมาช็อตไฟฟ้ากันดูดีไหมครับ”หมอ C ถามขึ้นมาในห้องตรวจหลังจากที่เราคุยกันมาได้สักพักใหญ่ การช็อตไฟฟ้าในผู้ป่วยจิตเวช หรือ Electroconvulsive Therapy (ECT) ริเริ่มโดยจิตแพทย์ชาวอิตาลีนามว่าอูโกแชร์เลตติและลูซิโอ บีนี ในปีค.ศ. 1934 ในสมัยก่อนนั้นการรักษาด้วยการช็อตไฟฟ้าไม่มีการวางยาสลบหรือยาหย่อ...

ไม่รู้ว่าโชคดีหรือโชคร้าย ฉันตื่นขึ้นมาเวลาประมาณเกือบ 9 โมงเช้าของอีกวันพร้อมอาการสะลึมสะลือฉันตัดสินใจโทรไปลางานอีกสักวันก่อนโทรไปหาแม่ “ม้า...ลูกกินยาเกินขนาดเข้าไป”แม่ทำน้ำเสียงลุกลี้ลุกลนพูดแทบไม่เป็นศัพท์ก่อนวางสายไปและโทรหาลูกพี่ลูกน้องของฉันให้มารับฉันไปห้องฉุกเฉินทันที แต่คราวนี้มันไม่ได้...

ภายหลังจากที่หมอปรับยาให้ใหม่จัดชุดใหญ่ไฟกระพริบไปแล้วนั้นจินตนาภาพในหัวของฉันมันเริ่มว่านอนสอนง่ายมากขึ้นฉันสามารถกลับมาอ่านหนังสือเล็มเล็ก ๆ อย่างน้อย 2หน้าสั้น ๆ ได้อีกครั้ง หลังจากที่เมื่อก่อนแม้แต่ 2 บรรทัดก็ยังทำไม่ได้ เพราะมีภาพความตายมาก่อกวนอยู่ตลอดเวลามันไม่ใช่ฉันกลายเป็นคนอ่านหนังสือไม่ออ...