หากจะบอกว่านี่คือไดอารี่ก็คงไม่ใช่ เรียกว่าเป็นการย้อนมองอดีตของตัวเองเสียมากกว่า เพราะฉันจะไม่บันทึกสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน แต่เป็นการไล่ย้อนดูตัวเองในอดีตว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ฉันกลายเป็นฉันในตอนนี้

ตัวฉันที่"ไม่ปกติ"ภายใต้ตัวฉันที่ทุกคนมองว่า"ปกติ"

บางคนก็บอกให้ฉันลืมเรื่องในอดีตและเริ่มต้นชีวิตใหม่

แต่ดูเหมือนว่าความผิดปกตินี้จะหล่อหลอมให้ฉันไม่สามารถใช้ชีวิตได้ปกติเหมือนอย่างคนอื่นเสียแล้ว

มีคนบางคนบอกว่าฉันทำให้ตัวฉันผิดปกติเอง ฉันก็คิดว่าคิดเสียแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน

การไม่โทษผู้อื่นแต่โทษตัวเองคือการกระทำที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นที่สุด

ถ้าสาเหตุทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวฉัน ต่อให้สักวันหนึ่งฉันหายไปจากโลกใบนี้ก็คงไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะไม่มีความคิดที่จะหายไปจากโลกนี้ แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมา อย่างน้อยเรื่องราวนี้ก็คงถูกบันทึกไว้ให้คนอื่นๆได้เรียนรู้และไม่ตามรอยฉัน

ฉันหวังไว้แค่นี้ว่าบันทึกนี้คงทำให้คนหลายๆคนระมัดระวังพฤติกรรมของคนรอบข้าง ไม่ให้กลายเป็นแบบฉันที่ ณ วันนี้ ก็ยังคงหาทางออกไม่เจอว่าจะกลับมาเป็นตัวฉันที่"ปกติ"อย่างไร

สุดท้ายแล้วฉันอาจต้องยอมรับว่าความไม่ปกตินี่แหละ คือตัวฉันเอง