เช้าวันที่เที่ยวเล่นอยู่ประเทศญี่ปุ่น ใจก็นึกอยากกินอะไรที่ไม่ยากและไม่มาก แต่ให้พลังงานพอสำหรับการเดินชมเมืองครึ่งค่อนวันเลยตัดสินใจเดินเลี้ยวเข้าร้านกาแฟใกล้สถานีรถไฟอย่างไม่เจาะจงเอาบรรยากาศอะไรเป็...

[#extra#]...

เวลาพูดถึง ‘ข้าวกล่อง’ ภาพข้าวกล่องของเด็กนักเรียนประถมก็ลอยมา และถ้าเป็นข้าวกล่องในอุดมคติ ก็ต้องเป็นข้าวกล่องที่เคยเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่น ที่คุณแม่ชาวญี่ปุ่นทั้งหลายต้องงัดสารพัดเทคนิคปรุงอาหารเพื่อหล...

ผู้หญิงกับเรื่องกินเป็นของคู่กัน ทันทีที่บอกพัดชาว่าอยากให้มีคนทำหนังสืออาหารของคนชอบกิน กินอย่างเดียว—ไม่ได้หมายถึงกินอาหารหนึ่งอย่าง แต่หมายถึง กินอย่างไม่สนใจประวัติศาสตร์ หลักการ ที่มาที่ไป ส่วนป...

“อี๊คือใคร” ผมมักโดนถามด้วยคำถามนี้เวลาบอกใครว่าผม “อยู่กับอี๊” เช่นเดียวกับวันที่รุ่นพี่ที่เคารพคนหนึ่งเอ่ยถาม ปกติ สำหรับคนที่ไม่สนิทมากนัก หรือต่อให้เป็นคนที่เคารพรักแต่ไม่ค่อยมีเวลาอธิบาย ผ...

บ้านที่ผมอยู่กับอี๊เป็นตึกแถวหลังเล็กในซอยแคบๆ เล็กชนิดที่ถ้าวันหนึ่งผมมีครอบครัวก็อาจต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่น เพราะลำพังแค่ผมอาศัยอยู่กับอี๊ พื้นที่ว่างในบ้านก็แทบไม่เหลือแล้ว ที่จอดรถยิ่งไม่ต้องพูดถึง นั่นเป็นสาเหตุที่ความฝันจะมีรถสักคันของผมยังเป็นหมัน เพราะซื้อมาก็ไม่รู้จะไปจอดที่ไห...

หากมีใครมองเข้ามาในบ้านผม อาจเข้าใจผิดว่าบ้านหลังนี้เป็นศาลเจ้า ไม่ก็คงมีคนทรงเจ้า หรือรับดูดวง เพราะรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงกลางบ้านช่างดูขลังและชวนให้เชื่อไปอย่างนั้น อี๊ได้เจ้าแม่...

คำนำสำนักพิมพ์ ตอนแรกหนังสือเล่มนี้ชื่อ ‘บ้านอี๊มีรัก’ 1.ตอนทำเล่ม เราไม่ได้อยู่คนเดียวอยู่คนเดียว ของ jirabell จำได้ว่าเราก็เป็นอีกคนที่เอ่ยปากถามเบลล์ว่า “อี๊เป็นใครเหรอ” จำได้ไม่ละเอียดว่าตอนนั้นเบ...