เวลาพูดถึง ‘ข้าวกล่อง’ ภาพข้าวกล่องของเด็กนักเรียนประถมก็ลอยมา และถ้าเป็นข้าวกล่องในอุดมคติ ก็ต้องเป็นข้าวกล่องที่เคยเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่น ที่คุณแม่ชาวญี่ปุ่นทั้งหลายต้องงัดสารพัดเทคนิคปรุงอาหารเพื่อหลอกล่อให้ลูกๆ กินอาหารที่ไม่ชอบจนหมดกล่อง เช่น เอาผักไปทอดเป็นเทมปุระ หรือแอบซ่อนไว้ในคร็อกเกต์ไม่ให้ลูกไหวตัวทัน หรือจะเป็นฉากที่เด็กสาววัยรุ่นประดิดประดอยข้าวกล่องหน้าตาน่ารักไปฝากหนุ่มที่ตัวเองแอบชอบในการ์ตูนตาหวาน

ไม่ใช่แค่เด็กวัยเรียนเท่านั้นที่จะห่อข้าวไปกินเป็นมื้อเที่ยง ผู้ใหญ่วัยทำงานก็นิยมบริโภคข้าวกล่องเช่นกัน เพราะญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ทั้งค่าครองชีพและเวลาเป็นสิ่งหายาก วัฒนธรรมการกินข้าวกล่องจึงผูกพันกับคนญี่ปุ่นอยู่มากเนื่องจากประหยัดได้ทั้งเวลาและค่าใช้จ่าย

ถ้าไม่สะดวกหรือจนปัญญาจะปรุงข้าวกล่องกินเอง แต่ยังอยากสัมผัสบรรยากาศการกินข้าวกล่องดูบ้าง เขาก็มีร้านขายข้าวกล่องมากมายให้เลือกซื้อ โดยเฉพาะตามสถานีรถไฟใหญ่ๆ ในเมืองต่างๆ

ตัวเราเองเวลาไปญี่ปุ่นก็โดนหน้าตาของข้าวกล่องหลอกล่ออยู่บ่อยๆ ซึ่งร้านข้าวกล่องตามสถานีรถไฟก็ดูถูกไม่ได้นะคะ ใหญ่ประมาณซูเปอร์มาร์เก็ตเลยทีเดียว ข้าวกล่องก็มีหลากหลายพร้อมตอบสนองทุกความต้องการของลูกค้าทุกกลุ่ม ทั้งแบบย่อมเยาจุ๋มจิ๋ม แบบออริจินัลที่การันตีความอร่อย ไปจนแบบหรูเลิศอลังการดังอัญเชิญภัตตาคารมาจุติไว้ในกล่องข้าว

แต่เดี๋ยวก่อน...คนหน้าตาดีใช่ว่าจะคบได้ยาวๆ เช่นเดียวกับอาหารหน้าตาน่ากินก็ใช่ว่าจะอร่อยได้แม้จะเย็นแล้ว! เพราะงั้นหลักในการเลือกซื้อข้าวกล่องของเราคือ ให้เลือกเมนูที่ไม่ต้องอุ่นร้อนก็ยังอร่อยได้ คิดถึงข้อนี้เราเลยเลือกเมนูที่คุ้นเคย บรรจุในกล่องสี่เหลี่ยมหน้าตาธรรมดาไซส์ย่อมๆ แค่กล่องเดียว

ข้าวกล่องที่เราซื้อคือ ‘Soboro Don’ เมนูประเภท Don (ออกเสียงว่า ด้ง) คือข้าวหน้าต่างๆ เช่น คัตสึด้ง (Katsudon) หมายถึงข้าวหน้าหมูชุบแป้งทอด หรือโอยาโกะด้ง (Oyakodon) ก็คือ ข้าวหน้าไก่ราดไข่

ส่วนเจ้า Soboro Don ที่เรากำลังจะจ้วงกินนี้ ท็อปปิ้งด้วยไข่ทอด หรือไข่กวนแบบแห้งสีเหลืองกับหมูสับผัดซอสสีน้ำตาลตัดกันสวยงาม แถมยังมีสาหร่ายกรอบๆ สีเขียวเข้มวางอยู่ข้างๆ ทำให้น่ากินขึ้นไปอีก

ใช้สายตาสำรวจเสร็จ มือก็หักตะเกียบสำเร็จรูปแล้วคีบไข่ทอดเข้าปากคำหนึ่ง ต่อด้วยหมูผัดซอสอีกคำหนึ่ง

อืม...

ไข่ทอดออกจะจืดๆ ไม่ค่อยมีรสชาติเท่าไหร่ แต่รสชาติของหมูสับผัดขิงนั้นเข้มข้นแบบเกิดมาให้ทานคู่กับข้าวเท่านั้น!

อืมมมม

นี่ถ้าคลุกทุกอย่างรวมกันมันน่าจะอร่อยกลมกล่อมกำลังดี...

ตัดภาพมาอีกที เราก็จ้วงตะเกียบคลุกทุกสิ่งอย่างเข้าด้วยกัน ทำลายความสวยงามบนหน้าข้าวโดยพลัน ข้าวญี่ปุ่นที่ถูกหุงมาแบบเม็ดนุ่มกำลังดี เกลี่ยรวมกับสาหร่ายเค็มๆ และไข่ แล้วคลุกเข้ากับหมูผัดขิงหอมฉุย โอ้โห เป็นสัดส่วนที่คิดมาพอดีที่สุด! เรานี่ถึงกับสงสัยว่าชาติที่แล้วเราเคยเกิดเป็นแมวรึเปล่า ถึงได้เปรมกับข้าวคลุกซะขนาดนี้!

หลังจากไล่ส่วนผสมแต่ละอย่างที่รวมกันเป็นโซโบโระด้งดูแล้ว มันก็ไม่ได้เป็นอาหารที่ปรุงยากเท่าไหร่ แต่พอผ่านการจัดวางเข้าไปก็กลายเป็นข้าวกล่องที่ดูสวย แถมอร่อยด้วยอีกต่างหาก

นี่อาจจะเป็นไอเดียที่ดีสำหรับคนทำกับข้าวไม่เก่งอย่างเรา สงสัยต้องกลับไปหัดแต่งจานอาหารให้สวยๆ ดูบ้างแล้ว (กลับไปซอยไข่ดาวออกเป็นฝอยรัวๆ—ไม่ใช่!)