11. ไดอารี่ ตุลาคม 201X “ฝันนั้นกลับมาอีกแล้วความฝันที่มีพ่อกับนีน่าอยู่ด้วย แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นความจริงที่เกิดขึ้นต่อหน้าฉันเอง นีน่าเป็นคนรับใช้ของเรา เธอเป็นคนสวย ผิวเธอเป็นสีแทน เธอพูดอังกฤษได้ไม่มาก แต่นั่นไม่จำเป็น เพราะเธอมีหน้าที่ทำความสะอาดบ้าน ทำความสะอาดคลินิกของพ่อ แค่ฟังคำสั่งออก ทำต...

แม้ว่าในวันถัดมา หน่วยพิสูจน์หลักฐานยังขอตรวจตราและสำรวจรอบบ้านของเบอร์แทรมอีกหนึ่งถึงสองวัน และทั้งรัสเซลล์กับเบอร์แทรมใช้เวลาทั้งวันไปกับการให้ปากคำกับทางสก็อตแลนด์ยาร์ดและตำรวจนอร์ทธัมเบอร์แลนด์ซึ่งเป็นเจ้าของท้องที่ที่เกิดเหตุ แต่พอถึงช่วงเย็น พวกเขาก็ได้เวลาพักผ่อนอยู่ด้วยกันอย่างสงบ ต้องขอบคุณ...

รัสเซลล์ โธมัสไม่ชอบพระจันทร์และไม่ชอบแสงจันทร์ และนั่นทำให้เขาดูเหมือนมนุษย์หมาป่าที่กลัวตัวเองจะแปลงร่าง เขาไม่รู้เหตุผลที่ตัวเองเป็นเช่นนี้แน่ชัดนัก เขาพยายามนึกแล้ว แต่ความทรงจำในช่วงเวลานั้นเหมือนจะหายไปเหมือนไม่อยากจำ หลังจากแม่เสียชีวิตไป เขาก็พบว่าตัวเองไม่ชอบคืนวันพระจันทร์เต็มดวง มันอาจเป็...

ต่อให้มีเรื่องย่ำแย่ขนาดไหน ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เรื่องกินก็เช่นกัน นี่เป็นคติส่วนตัวที่รัสเซลล์เรียนรู้จากเจ้าของร้านหนังสือเก่าและพ่อมดที่เขาได้พบ ทำความรู้จัก เริ่มคบหา และผ่านพ้นเรื่องเลวร้ายด้วยกันมาระหว่างการลาพักผ่อนนอกลอนดอน ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยคิดว่าพ่อมดมีตัวตนอยู่จริงนอกจากในหนังสือ...

ในความมืด เขามองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เป็นความมืดที่มืดยิ่งกว่าความมืดใด ๆ ที่เขารู้จัก วิญญาณพวกนั้นหายไปแล้ว พวกมันปล่อยเขาให้เป็นอิสระในที่สุด แต่สิ่งที่ยังคงหลอกหลอนอยู่ในความคิดและความทรงจำคือ เสียงของคนคนนั้นที่คอยตอกย้ำว่า เขาไม่ใช่ตัวจริง และความภาคภูมิใจในความสามารถของตนเองถูกทำลายลงอย่...

“กี่วันแล้วนะ ที่คุณลาเพื่อพักฟื้น” มาเรียถาม ขณะที่นั่งอยู่กับรัสเซลล์ที่รอเบอร์แทรมเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่แพทย์อนุมัติให้กลับบ้านได้ เธอขับรถตรงจากลอนดอนมาถึงนอร์ทธัมเบรียแบบไม่หยุดพักพร้อมกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายสืบสวนของสก็อตแลนยาร์ด และทันทีที่เสร็จงาน เธอก็ตรงมาหาพวกเขาถึงโรงพ...

“เธอหนีสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ได้หรอก เบอร์แทรม เคลลีย์” เสียงที่คอยกระซิบเตือนจากห้วงหนึ่งของจิตใต้สำนึกแว่วมาอีกครั้ง “ในที่สุด เธอก็ต้องยอมรับมัน ใช้มัน ควบคุมมัน และเป็นนายของมันในวันหนึ่งอยู่ดี เพราะไม่มีใครเลยที่สามารถหนีไปจากสายเลือด และสิ่งที่ถูกส่งผ่านต่อมาทางสายเลือดของเราได้ นี่คือชะตากรรม...

คำพูดที่ออกมาจากปากของเบอร์แทรมนั้นร้ายกาจสำหรับคนฟัง โดยเฉพาะโจนาห์ แอดดิงตัน แม้จะไม่มีสำเนียงเย้ยหยันหรือแสดงความรู้สึกว่าอีกฝ่ายต่ำต้อย แต่รัสเซลล์รู้ว่านั่นเป็นคำพูดที่เสียดแทงและกระทบกระเทือนใจของคนที่ถูกพาดพิงถึงอย่างรุนแรง เพราะดวงตาของแอดดิงตันวาวโรจน์ด้วยความโกรธราวกับอัศวินที่ถูกตบหน้าเพ...

มีดในมือของโจนาห์ แอดดิงตันเป็นประกายสะท้อนแสงจันทร์ที่สว่างขึ้น เลือดหยดรินลงมาจากใบมีดโลหะที่ใช้เป็นอาวุธสังหาร เขาก้าวข้ามศพของตำรวจ มุ่งตรงมายังชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่พยายามจะยันตัวลุกขึ้นและพยายามหาทางหนีที่ไล่เพื่อเอาชีวิตของตัวเองให้รอด “คราวก่อน ฉันแทงแกไปแค่สองแผลใช่ไหม คราวนี้ ฉันจะไม่ทำพลา...

โจนาห์ แอดดิงตันเป็นชายหนุ่มหน้าตาท่าทางธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่น เหมือนตัวละครประเภทที่จะเป็นเป้าโดนกลั่นแกล้งจากเพื่อนเกเรร่วมชั้นเรียนและเป็นคนประเภทที่ครูจะมองข้ามไม่สนใจ เพราะไม่มีความสามารถมาพอที่จะเป็นที่จดจำ ซึ่งชีวิตจริงของเขาก็เป็นเช่นนั้น และแย่ยิ่งกว่านั้นตรงที่พ่อแม่ของเขาเป็นพวกมีหน้ามีต...

“เสียงที่คุณได้ยินคือเสียงของเอลิซาเบธ แต่ไว้ผมจะอธิบายทีหลังว่าเธอเป็นใคร” เบอร์แทรมบอก เสียงของวิญญาณสาวกรีดร้องดังจนคนที่ไร้สัมผัสทางวิญญาณอย่างรัสเซลล์ได้ยินด้วย ย่อมหมายถึงสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน สถานการณ์ของเหล่าวิญญาณที่อยู่ในห้องทำงานหลังบ้านของเขาน่าเป็นห่วง แต่ก็ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ...

เบอร์แทรมนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาเบียดกับรัสเซลล์ที่นั่งเอนทอดแขนข้างหนึ่งยาวไปตามพนักโซฟาอีกข้างหนึ่งโอบบ่าของคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ตอนนี้ พวกเขาเปลี่ยนมาดูภาพยนตร์เก่ายุคเก้าศูนย์เกี่ยวกับนักล่าพายุอย่างทวิสเตอร์ แต่ถ้าจะบรรยายให้ถูกต้องกว่านั้นคือภาพยนตร์ที่ฉายอยู่กำลังดูพวกเขามากกว่า ทุกอย่างเงียบสง...

คืนนั้น เบอร์แทรมและรัสเซลล์ดูหนังโรงเล็กในบ้านด้วยกัน เป็นการดูเน็ตฟลิกซ์ที่ไม่ ‘ชิลล์’ สักเท่าไหร่ เหตุผลแรกคือ มีตำรวจจากกองกำลังนอร์ทธัมเบรียมาเข้าเวรเฝ้าอยู่ และเหตุผลที่สองคือ สถานการณ์ที่เริ่มงวดเข้ามาทำให้มีเรื่องต้องกังวลเกี่ยวกับทั้งความปลอดภัยของตัวเองและตำรวจที่มาเฝ้า โจนาห์ แอดดิงตันอ...

ความจริงเบื้องหลังของเบอร์แทรมทำให้รัสเซลล์ไม่รู้ว่าตนเองควรจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไรถึงจะถูก มันเป็นความจริงที่เหลือเชื่อ เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดหรือนึกถึง แต่มันก็เป็นไปแล้ว การรับรู้ว่าเบอร์แทรมสามารถมองเห็น ได้ยิน และสามารถติดต่อกับวิญญาณและสิ่งเหนือธรรมชาติได้ ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่า การมีชีวิต...

เบอร์แทรมตื่นขึ้นมาตอนเกือบสิบเอ็ดโมง และรีบลุกจากที่นอนจนเกือบจะกลิ้งตกเตียงเมื่อเห็นเข็มนาฬิกาบอกเวลาที่โต๊ะข้างหัวนอน เห็นได้ชัดว่ารัสเซลล์ปล่อยให้เขานอนอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะปลุกให้ตื่นไปทำงาน “ผมโทรบอกที่ร้านของคุณให้แล้วว่าคุณป่วย คลาร่าบอกว่าถ้าอาการคุณยังไม่ดีขึ้น ก็ให้พักก่อน พวกเธอจัดกา...