หิมะแรกของปีมาถึงในตอนเช้าอากาศไม่ได้หนาวมากนัก ยังพอเดินเล่นได้ด้วยเสื้อโค้ตบางๆ คนคนนั้นวิ่งออกนอกบ้านไปแล้ว ดูตื่นเต้นดีใจทั้งที่เห็นอยู่ทุกปี สกายถอนหายใจขณะชงกาแฟ อากาศแบบนี้ถ้าได้ดื่มอะไรอุ่นๆ ก็น่าจะดี เขาชงเผื่อเจ้าเด็กโค่งด้วยอีกแก้วหนึ่ง "สกาย! ดูสิ นางฟ้าล่ะ!" เสียงตะโกนดังขึ้นมาทันทีที่...

"เดี๋ยวมารับ ตั้งใจเข้า สู้ๆ" "ครับ มีอะไรโทรบอกนะ" เคโกะทำมือเป็นสัญลักษณ์โทรเข้า เห็นอีกคนพยักหน้ารับจึงบอกลาอีกคราพร้อมคาถาเล็กๆน้อยๆ "ผ่านๆๆ เพี้ยงสกายเก่งอยู่แล้ว รักนะ ไปล่ะ" เคโกะขับรถออกไปแล้ว สกายสูดหายใจเฮือกใหญ่ ใจสงบลงหลายส่วน ณ เวลานี้เหลือเพียงคินโจ สุไก เช้านี้ใต้ตึกคณะก็ยังคงเต็ม...