หิมะแรกของปีมาถึงในตอนเช้าอากาศไม่ได้หนาวมากนัก ยังพอเดินเล่นได้ด้วยเสื้อโค้ตบางๆ คนคนนั้นวิ่งออกนอกบ้านไปแล้ว ดูตื่นเต้นดีใจทั้งที่เห็นอยู่ทุกปี สกายถอนหายใจขณะชงกาแฟ อากาศแบบนี้ถ้าได้ดื่มอะไรอุ่นๆ ก็น่าจะดี เขาชงเผื่อเจ้าเด็กโค่งด้วยอีกแก้วหนึ่ง

"สกาย! ดูสิ นางฟ้าล่ะ!"

เสียงตะโกนดังขึ้นมาทันทีที่ก้าวออกมานอกบ้าน ตรงกลางสวนปรากฏร่างในเสื้อโค้ตสีแดงนอนกางแขนกางขาบนหิมะ พยายามสร้างรูปนางฟ้าตัวใหญ่ยักษ์โชว์เขาเหมือนเด็กเล็กๆ

สกายวางแก้วไว้บนโต๊ะข้างระเบียง ตรวจเช็กเสื้อผ้าก่อนเดินไป ณ ที่จุดที่เคโกะนอนอยู่

"ลุกขึ้นได้แล้ว เดี๋ยวก็ป่วยหรอก"

สกายส่งมือให้เจ้าตัวโตจับและดึงขึ้นอย่างทุลักทุเล ทำไมตัวหนักอย่างงี้นะ แกล้งกันหรือเปล่าเนี่ย?

เคโกะปัดหิมะตามตัว เสื้อเปียกชื้นไปหมดแต่ก็ยังยิ้มร่าหันไปชี้ชวนดูผลงานศิลปะชิ้นล่าสุดของตน

"เห็นยัง นางฟ้าล่ะ"

"อือ เห็นมาแต่ไกลเลยล่ะ"

หมายถึงนางฟ้าชุดแดงนั่นน่ะ....

เคโกะยิ้มกว้างจนสกายรู้สึกตาจะพร่าเสียเดี๋ยวนั้น มีเรื่องหนึ่งที่เขาปิดไว้ คือการที่เขาตั้งชื่ออีกฝ่ายอย่างลับๆ ว่าสโนว์ไวท์ ผิวขาว ผมดำขลับ ริมฝีปากสีกุหลาบแดง

ดูเปล่งประกายคล้ายหิมะต้องแสง

"จ้องอยู่นั่นแหละ"

เคโกะปัดเกล็ดหิมะบนเรือนผมสีน้ำตาลสวยอย่างเบามือก่อนวนสายตากลับมาที่ใบหน้าเรียบนิ่งเป็นเอกลักษณ์ ความเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนั้นเขาจับได้ทั้งหมด แววตา สีหน้า ทุกองศาที่แปรเปลี่ยน

สกายเห็นคนขี้แกล้งเริ่มยิ้มหน้าก็ร้อนฉ่า รีบเร่งร้อนเดินจากไป ปากก็พูดไปด้วย "ไปเปลี่ยนเสื้อได้แล้ว"

"สกาย เดี๋ยวก่อน" แขนแข็งแรงยึดข้อมือของเด็กหนุ่มไว้ สกายหยุดยืนนิ่ง ใบหน้าที่ใครๆ ต่างบอกว่าไม่ค่อยแสดงอารมณ์พลันเห่อร้อน

"เชือกรองเท้าหลุดน่ะ"

สกายขบริมฝีปากเป็นเส้นตรง สะกดกลั้นอารมณ์เต็มที่ คนนั่งผูกเชือกก็ผูกไปไม่ได้สนใจอะไร การปรนนิบัติเช่นนี้สกายไม่ชินเอาเสียเลย ตลอดมาเขาไม่เคยถูกเอาใจ ไม่อยากเอาแต่ใจกับใคร จนกระทั่งเคโกะเข้ามาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป

เคโกะอมยิ้มน้อยๆ ตั้งใจผูกเชือกให้อย่างดี เขาอยากเห็นเด็กคนนี้แสดงสีหน้าแปลกๆ ออกมา โกรธก็ดี จะเขินก็ดี แบบไหนก็ได้ต่อหน้าเขา อยากเอาใจ อยากตามใจ อยากถนอมไว้ในอ้อมแขน

"เสร็จแล้ว"

".... ขอบคุณครับ"

ดุจอัญมณีเลอค่าซินเดอเรลล่า....เอลล่าของเขา

ปล. เคยเขียนทิ้งไว้เมื่อนานแสนนานมาแล้วในทวิตเตอร์ เลยเอามาลงตรงนี้ด้วยเผื่อใครว่างๆ ผ่านมา 5555555 คิดชื่อเรื่องคือสิ้นคิดมาก ตามเวลาที่เคยลงในทวิตเตอร์ค่ะ แต่ถือว่าเป็นสิ่งที่มีความหมายสำหรับเรามาก ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ