เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My First StoryP'ploy Nutthani
ดาวดับ
  • |บัวลอยทับทิมกรอบ|ว่านตู่|

    |เหตุการณ์นี้ไม่ได้เกิดขึ้นจริง ไม่ได้อิงจากเรื่องจริง เป็นแค่ฟิคที่แต่งขึ้นเพื่อสนองอารมณ์คนเขียนเท่านั้นและไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆกับศิลปินนะคะ|







     'ดาว' ในนิยามของใครหลายๆคนมักจะเลือกใช้แทนความสวย หรือสิ่งงดงามต่างๆ ผมก็คืออีกหนึ่งคนที่ชื่นชมในความสวยงามของดวงดาว แม้ดาวบนท้องฟ้าจะดูสวยงามพอๆกัน แต่ผมเชื่อว่าดาวในชีวิตของแต่ละคนจะสวยงามต่างกันไปตามมุมมองและความชอบของบุคคล


    และผม......ก็มีดาวของผมแล้วเหมือนกัน


    ดาวของผมไม่ได้ขาว ดาวของผมไม่ได้สวย....


    หากแต่ดาวของผมสว่างไสวอยู่เสมอ...


    แต่ในวันนี้ ดาวของผม....ไม่สุกสว่างเหมือนเก่า  ในวันนี้ดาวของผมหม่นหมอง ดาวของผมในวันนี้กำลังตกอยู่ในความทุกข์ระทม


    " พี่ตู่......พอเถอะ "

    " ........... "

    ตัวของเขาสั่นเทิ่มจากการร้องไห้เสียใจอย่างหนัก ไหล่ของเขาที่ผมวางมือไว้อยู่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เจ้าตัวกลับไม่ได้สนใจ


    ภพธรในตอนนี้กำลังอ่อนแอ ผมรู้ดีว่าเพราะอะไร น้ำตา ณ ปัจจุบันขณะนี้ ผมรู้ดี เจ้าของน้ำตาคือตัวผมเอง


    แต่ผมทำอะไรไม่ได้  ผมทำอะไรไม่ได้สักอย่างเลย 


    เสียงตะโกนคร่ำครวญชื่อของผมยังคงดังซ้ำไปซ้ำมา ผมก็ยังทำได้เพียงแค่รับฟังแล้วปล่อยให้เสียงนั้นผ่านและหายไปกับลม  

    ภพธรยังคงตะโกนร้องเรียกจนน้ำเสียงแหบแห้ง แม้เขาจะรู้ว่าต่อให้ตะโกนดังอีกมากกว่านี้ คนที่เขาเรียกหาก็คงจะไม่กลับมาหาเขา


    ว่าน ธนกฤต จะไม่กลับมาหาเขา


    ผมมองภาพคนรักกอดตัวเองไว้ ตอนนี้ภพธรเริ่มจะหมดแรงแล้ว เขาเริ่มถอดใจที่จะตะโกนเรียกอย่างโง่เง่า และในตอนนี้ ภพธรทำได้เพียงก้มลงไปซบและร้องไห้กับร่างกายเย็นเฉียบ 


    จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังคงไม่สามารถทำอะไรได้เลย ไม่แม้แต่จะกอดปลอบหรือเช็ดน้ำตา   ทุกวินาทีที่มองคนรักกำลังทรมานช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้า อึดอัดใจเหลือเกิน


    ผมเข้าไปสวมกอด ได้แต่ภาวนาและขอร้องหากว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือคำขอสุดท้ายที่เขาขอได้  ขอให้อ้อมกอดและความรู้สึกทั้งหมดที่มีส่งไปให้ถึงดวงดาวของเขา

    พระเจ้าครับ คนคนนี้จะเศร้าเสียใจไปอีกกี่วันก็ได้ตราบที่เขาจะพอใจ อย่าไปห้ามเขาเพราะเขาจะดุและเกรี้ยวกราด  แต่ผมขอให้คุณช่วยอยู่ดูเขาแทนผม ในวันที่เขากลับมาเป็นดาวที่สุกสว่างอีกครั้ง

    เพราะถึงวันนั้น

    ผมคงไม่ได้เจออีกแล้ว....

    ภพธรนิ่งและหยุดร้องไห้ไปชั่วขณะก่อนจะค่อยๆร้องไห้หนักขึ้น

    ในตอนแรกเขาร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ

    ตอนนี้เขาร้องไห้เมื่อรับรู้ว่าเขายังอยู่

    ร้องไห้หนักขึ้นเมื่อสัมผัสอบอุ่นนั้นค่อยๆเลือนไป

    และร้องไห้จนเสียสติเมื่อความจริงตอกย้ำ ว่าตอนนี้ 



    ธนกฤตจากเขาไปแล้วจริงๆ และแม้สักนาที ก็ไม่สามารถเรียกให้เขากลับมา.


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in