(1/...)
* อนึ่ง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น และผู้แต่งไม่ได้มีความประสงค์จะทำลายศิลปินแต่อย่างใด เพียงแต่เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อสนองนีดผู้แต่งเท่านั้นเองค่ะ ผู้อ่านที่ผ่านมาแว้บอ่านเรื่องนี้ถ้าชอบก็สามารถเก็บไว้อ่านคนเดียวได่นะคะ หรืออาจจะคอมเม้นเล็กน้อยให้ผู้แต่งได้ใจชื้นว่ามีคนพายเรือเดียวกัน แต่ขอความกรุณาไม่แท็กศิลปินนะคะเราแล่นเรือกันเงียบๆเนอะ
----------------------------------
" วันแรก ผมเจอเค้าในสถาณที่แคบๆที่นึงครับ "
" เอาจริงๆ จากวันนั้นผมไม่คิดว่าจะมีวันนี้ด้วยซ้ำครับ(ยิ้ม) "
.
.
.
.
.
.
.
.
' สวย 'เป็นคำแรกที่เข้ามาในหัวผมเมื่อได้เห็นเขา 'ภพธร'ไม่ได้สวยหวานหรือเซ็กซี่เหมือนผู้หญิงที่เต้นและแต่งกายยั่วยวนในสถานที่แห่งนี้แน่นอน เพราะเขาเป็นผู้ชาย ผู้ชายแท้ๆที่ไม่ได้อ้อนแอ้นปากบางหน้าตาน่ารักหรือใดๆก็ตาม แต่ผู้ชายผิวเข้มที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขัดกับสถานที่คนนี้กลับมีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้ผมละสายตาจากเขาไม่ได้
ผมรู้ดีว่ากฏที่รู้กันทั่วไปของการมาสถานที่แบบนี้คืออย่าคาดหวังในอะไรที่แท้จริง แต่คนอย่างธนกฤตไม่อ่อนแอขนาดที่จะปล่อยโอกาสนี้ผ่านไปเฉยๆแน่นอน
เรื่องราวครั้งแรกของการพบพานกับเขาในครั้งนี้จบลงที่ภาพค่อยๆถอยออกเป็นภาพมุมกว้างชายหนุ่มคนหนึ่งเดินถือกล้องคู่ใจเดินตรงไปหาชายหนุ่มอีกคนหนึ่ง ชายหนุ่มคนนั้นหันมา ชายทั้งสองสบตากันท่ามกลางผู้คนวุ่นวายและแสงสี แต่สำหรับเขาเวลานั้นราวกับว่าโลกหยุดหมุน เข็มนาฬิกาหยุดเวลาของเขาทั้งสองไว้ที่ตรงนั้น คนตรงหน้าคือคนที่ทำให้เขาใจสั่นโดยไม่ต้องแตะคาเฟอีน
.
.
.
.
.
.
" ขอโทษนะครับ ขอผมถ่ายรูปดาวหน่อยได้ไหมครับ? "
' ดาวในที่มืดของผม '
สู้ๆนะคะ จะรอสดับรับชมต่อไปนะคะ ชมดาวจรัสฟ้าท่ามกลางความมืดUwU