ที่ฉันต้องมากังวลขนาดนี้ไม่ใช่เพราะฉันอยากเป็นนักเขียนชื่อดังอะไรหรอกนะ แต่มันไม่มีจะกินไง (รู้ใช่ไหมว่าเพราะใคร) โรอัลด์ ดาห์ล (Roald Dahl) นักเขียนผู้ล่วงลับ ได้บอกเล่าเรื่องราวของตัวเองไว้ในหนังสือ “เรื่องแรก” (แปลจาก The wonderful story of Henry Sugar and six more) ว่า งานนักเขียนใช่ว่าอยากทำก็ไปสมัครกับสำนักพิมพ์แล้วจะได้เลย ต้องเขียนมาให้พิจารณาก่อนว่าจะผ่านหรือไม่ กว่าจะเจอสำนักพิมพ์ที่แนวเดียวกันก็ต้องใช้เวลา ไม่เหมือนสมัยนี้ที่บางคนเขียน blog หรือ diary ออนไลน์แล้วมีคนมาอ่านเจอ เลยขอรวมเล่ม แล้วชวนไปเขียนเล่มอื่นๆ ต่อ นอกจากนี้ ยังเล่าอีกว่า นักเขียนทุกคนต่างเคยทำงานอื่นที่ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองฝันมาแล้วทั้งสิ้น ระหว่างที่ทำถึงจะเขียนงานในเวลาว่าง เหตุผลที่ค่อนข้างชัดเจนนั่นก็คือ เมื่อคุณเป็นผู้ใหญ่ คุณเกาะพ่อแม่กินได้ไม่นานอีกต่อไป จิตใต้สำนึกของตัวเองและต่อมความละอายที่คนรอบข้างกระตุกให้กำเริบ มันจะบอกให้คุณทำงานหาเงินยังชีพ ตัวเขาเองเรียนจบก็ไม่ต่อมหาวิทยาลัย เพราะรักในอิสระ อยากไปเมืองนอก สมัยนั้น (ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2) เขาเลยไปสอบเข้าทำงานที่บริษัทเชลล์ (Shell) เพราะจะได้ถูกส่งตัวไปประจำการต่างประเทศฟรีๆ ไม่ต้องออกเงินเอง

หนังสือของเขาถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์หลายเรื่อง ล่าสุดคือ The Witches (2020) ซึ่งซื่อตรงต่อบทประพันธ์กว่าการสร้างครั้งแรกเมื่อปี 1990 แต่กลับถูกคนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งน่าจะไม่เคยอ่านหนังสือต้นฉบับ ถึงได้จวกยับที่บทบุลลี่ผู้พิการ ไม่ PC อย่างนั้นอย่างนี้ ดังนั้น ถ้าอยากด่าจงไปขุดศพ โรอัลด์ ดาห์ล ขึ้นมาด่า ไม่ใช่มาด่า แอน หัตถเวช (Anne Hathaway) ที่แค่หากินในอาชีพสุจริต (https://mgronline.com/entertainment/detail/9630000115292)