เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
SHORT STORY.melodista
Hello, Popetorn

















  • วันนี้เป็นวันที่พี่ตู่ตัดสินใจมานอนที่ร้านของผม เพื่อสานสัมพันธ์ ซึ่งผมก็ลังเลอยู่ไม่ใช่น้อยว่าจะให้เขามาดีไหม.. ผมนั้นค่อนข้างกังวลเรื่องพี่ตู่จะนอนตรงไหน หรือพี่ตู่จะเห็นเจ้านั่นเข้าตอนมานอน และอีกหนึ่งร้อยกว่าเรื่องที่ผมกังวลใจ ตัดทิ้งดีกว่า ชิ่วๆ














    "พี่ตู่นอนนี่" ผมชี้เข้าไปในห้องฉายหนัง "ผมไม่อยากให้พี่ปวดหลัง" ผมพูดเสริม พี่ตู่ดูเหมือนจะไม่ค่อยอะไรมากเท่าไหร่ เขาตอบว่า "โอเคคุณ แล้วคุณล่ะ?" ผมตอบพี่ตู่ไปว่าผมนอนข้างนอกนี้ประจำ แต่ความจริงคือความไม่คุ้นชินกับการนอนแล้วมีสิ่งมีชีวิตข้างเคียงขณะที่ผมนั้นจะนอนหลับ ผมมีปัญหานอนหลับยากมากๆ เป็นปมด้อยวัยเด็กเลยก็ว่าได้..

    เมื่อเราทั้งคู่ได้ทำการตกลงเรื่องที่ซุกหัวนอนแล้วในตอนนี้ ผมก็หันไปมองน้ำแดงที่อยู่ตรงเสานั้น มันไม่ลดลงหรืออะไรเลย ทำไมจะต้องมาวุ่นวายเรื่องผีสางประจำร้านด้วย












    โอ้! ผมลืมแนะนำตัวผีเสาประจำร้านเลยครับ 
    เขาชื่อ เป็กซ์
    เป็นผู้ชายที่ผมเดาว่าต้องอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี หน้าตาจัดว่าสาวกรี๊ดในระดับหนึ่ง
    เขาพูดไม่ได้เพราะโดนฆ่าปาดคอ และมีแผลกากบาทกลางหน้าผาก เขาบอกผมว่าถูกยิง
    ..จะเล่าทำไมวะ
    ผมเจอเขาครั้งแรกในยุคเริ่มต้นทรงไลอ้อนคิง ผมเห็นในฐานะร่างกายหยาบของพี่เขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมตกใจเท่าไหร่ เป็นธรรมดาของความตาย ผมโทรเรียกมูลนิธิให้มาเก็บศพ และผมจะไม่แตะต้องอะไรทั้งนั้น แค่จะมาดูทำเลร้าน ดันมีคนตายในร้านซะได้ เป็นมงคลจริงจริ๊ง

    หลังจากผ่านเห็นการณ์นั้นมาหนึ่งปีเต็ม เขามาปรากฎตัวครั้งแรกในเวลาเที่ยงคืนเป๊ะ ผมลุกขึ้นเดินไปหาเขา(ลืมบอกไปว่าผมมีเซ้นส์เรื่องนี้) ผมเว้นระยะห่างไปห้าก้าว มองเขาที่เขายืนมองผม
    "หิวน้ำไหม"
    (หิวสิ)   < < < นั่นคือเสียงที่เขาสื่อสารกับผม ด้วยการส่งเข้าไปในหัวผม

    "น้ำแดงไหม"
    (ไม่มีเหล้าเหรอ)
    "ผมไม่ดื่มนานแล้ว"
    (น้ำแดงก็ได้)
    "ชื่ออะไรล่ะ"
    (เป็กซ์)
    "ผมว่าน"





    หลังจากแนะนำตัวกันเรียบร้อย เขาก็ลอยไปรอบๆ ร้านของผมเหมือนกำลังสำรวจร้านของผม จากแววตาที่ผมได้เห็น ดูเหมือนว่าเขากำลังจะสนใจ 
    ช่วงที่ผมไม่รู้จักพี่ตู่ มีหลายครั้งด้วยกันที่ผมมานั่งกินข้าวกับผี ดูเหมือนพี่เขาจะหิวด้วย "กินไหม" ผมถาม แต่เขาส่ายหน้ามาเป็นคำตอบ ผมเลยนั่งกินไปแบบนั้นอยู่หลายปี จนได้พบกับพี่ตู่ เลยไม่ค่อยได้กินกับเขาเลย(ยกเว้นช่วงที่หาผลไม้มานั่งกินตอนนอนไม่หลับ)











    ผมได้ส่งพี่ตู่เข้านอนเป็นที่เรียบร้อย ผมจัดตุ๊กตาดีๆ ให้เขาได้นอนกอดอย่างสบายใจ ผมปิดไฟและค่อยๆ ย่องออกจากห้องไป และปิดไฟให้หมดยกเว้นหน้าห้องน้ำกับเสาที่พี่เป็กซ์อยู่ ผมใช้ปิดตาตัวเองเผื่อว่าจะหลับบ้าง พอผมกำลังจะเคลิ้มๆ....


    (ว่าน)
    (ไอ้ว่าน!!)


    ผมตื่นและลุกขึ้นนั่ง เอาที่ปิดตาขึ้นและมอง สวัสดีครับพี่



    "??"
    (กูบอกว่าไม่เอาน้ำแดง) 

    เห้อ

    "เดี๋ยวซื้อเหล้าให้"
    (เวรี่กู้ดดดด ไอ้ว่าน)





















    (หลับ.)
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
ssthrn (@ssthrn)
ลุกขึ้นปรบมือให้กับผีเสาประจำร้าน เขาแย่งซีนเก่งนะ น่าเอ็นดู ก็ไม่ชอบน้ำแดงนี่นา แต่ถ้าเป็นเหล้าเรดไว้จะพิจารณาดูอีกทีแล้วกัน5555 รักเรื่องนี้ รักทุกอย่างเลย บทสนทนา ข้อความบรรยาย ทิศทางของเรื่อง ตอนนี้นอกจากความสัมพันธ์ระหว่างพต เรายังได้เห็นพวปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นด้วย(ถึงจะเป็นผีก็ตาม) น่ารักมากกก เราว่าเขาช่างใส่ใจ ก็คนใจร้ายที่ไหนจะมานั่งกินข้าวกับผีเสา เฮ้อ น่ารักจริงๆ
ขอบคุณสำหรับฟิคดีๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
melodista (@mpmelodista)
@ssthrn 5555555555555 ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ถึงทำให้ผีมีที่มาที่ไปแบบนั้น แต่ก็แปลกๆดีค่ะ 55555