ผ่านมา 5 ปีถึงจะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นอีกครั้ง ตอนช่วงโควิดระบาด ความคิดที่จะไปเที่ยวที่ต่าง ๆ คงเป็นสิ่งยากสำหรับทุกคน ผมไม่รู้ว่าจะได้ไปญี่ปุ่นอีกเมื่อไหร่ ถึงได้ไปญี่ปุ่นกลับมา ผมก็ไม่คิดว่าจะสามารถเขียน Kat-san ภาคใหม่ได้ (เพราะว่าภาคก่อนก็ค้างไว้โดยที่เขียนไม่จบ จนตอนนี้ลืมไปแล้ว) 

แต่ผมก็ฝืนตัวเองมานั่งหน้าคอม ผมอยากเขียนเรื่องราวเอาไว้ก่อนที่ตัวเองจะลืมไปอีกรอบ และที่สำคัญ ผมอยากรู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงในตอนนี้ หลังจากผ่านมา 5 ปี หลายสิ่งทั้งข้างในและข้างนอกผมเปลี่ยนไป ภายนอกผมอายุมากขึ้น ปวดเข่าเวลาเดินเยอะ หน้าตามีฝ้า ริ้วรอย แผลเป็น ผมขาวมีหลายเส้นขึ้น 

ส่วนภายในก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ความคิดหลายอย่างเปลี่ยนไป ผมไม่ชอบที่ผู้คนพลุกพล่านเช่นเคย ชอบมากกว่าถ้าเห็นวิวธรรมชาติและเดินในแหล่งชุมชนที่ไม่เร่งรีบ สถานที่ที่ไปไม่ต้องพิเศษมากก็ได้ บางครั้งสิ่งธรรมดาก็น่าสนใจ แต่ถ้าไปเจอที่ที่พิเศษก็ถือว่ากำไร แต่ผมไม่ขวนขวายที่จะต้องได้เจอตลอดเวลา

ทั้งนี้และทั้งนั้น ความตั้งใจที่อยากไปเห็นสิ่งสวยงาม ได้ทำอะไรสนุกยังมี เพราะนี่คือเหตุผลที่คนออกไปท่องเที่ยว และสิ่งเหล่านี้บ่อยครั้งต้องตั้งใจไปถึงจะเจอ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมให้ Kat-san แพลนสถานที่และร้านอาหารก่อนที่จะไปทุกครั้ง 

ทุกครั้งที่กลับมา ผมเรียนรู้อะไรในการเป็นนักท่องเที่ยวมากขึ้น (ถึงตัวเองจะไม่ได้เที่ยวบ่อยก็ตาม) สำหรับตัวผมเอง มี 4 สิ่งสำคัญที่ผมเรียนรู้จากการไปเที่ยวครั้งนี้ อย่างแรก ห้องพักควรเลือกที่มีหน้าต่างเสมอ อย่างที่สอง แบตสำรองไม่ควรพกไปให้หนักกระเป๋า อย่างที่สาม บางเวลาไม่ควรยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปให้เสียบรรยากาศ (และเสียมารยาท) และอย่างสุดท้าย ช่วงเวลาพิเศษที่ตามหา อาจเกิดขึ้นในสถานที่สุดแสนธรรมดา ไม่มีราคาและไม่ต้องใช้เงิน

-วุฒิพงษ์ มหาสมุทร, ผู้เขียน