หลับจากพยายามมานับชั่วโมง ตาของเธอก็ยังเบิกโพล่งอยู่ในความมืดเธอโมโห โมโหในความไม่เอาไหนของตัวเอง เธอเลิกคิดถึงเขาไม่ได้..
หญิงสาวผุดลุกจากเตียง เธอควานหาบางอย่างในความมืด
มันถูกเก็บไว้ในกล่องอย่่างแน่นหนา ราวกับว่าไม่ถูกนำมาใช้บ่อยๆ
เมื่อพบสิ่งที่ต้องการ เธอก็สาวเท้าไปยังระเบียง
เปลวไฟถูกจุดขึ้นและจ่อไปยังปลายมวนบุหรี่ มันเผาไหม้เล็กน้อยก่อนพ่นควันออกมา
เธอทบทวนความรู้สึกตัวเองอีกครั้ง และพบว่ามันยังคงคลุมเคลือ
คลุมเคลือ จนเธอตอบไม่ได้แม้แต่ตัวเองว่าเธอชอบเขาจริงๆไหม
แล้วเธอจะเอาคำพูดไหนไปบอกเพื่อนของเธอละ?
เธอจะเอาหน้าที่ไหนไปบอกเพื่อนของเธอ ว่าเธอเลิกคิดถึงผู้ชายที่เพื่อนชอบไม่ได้
ว่าเธอปวดใจเวลาได้ยินเรื่องกุ๊กกิ้กของทั้งคู่
ว่าเธอยังคงแอบหวัง และแอบเผื่อโอกาสว่าเขาจะชอบเธอบ้าง
ว่าเธออยากลองจีบเขาแบบเปิดเผย เหมือนที่เพื่อนเธอทำบ้าง..
ในเมื่อมันไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนดีๆเขาทำกัน
เพื่อนควรจะเปิดทางให้เพ่ือนอีกคนไม่ใช่เหรอ?
เพื่อนควรจะยินดี เวลาที่เพื่อนไปได้ดีกับผู้ชายที่ชอบ
เธอเห็นด้วย เธอเข้าใจ
แต่เธอทำไม่ได้...
หากชีวิตนี้มีโอกาสได้รักคนที่อยากรักก็คงดีไม่น้อย
เธอทิ้งก้นบุหรี่ลงถังขยะ หมุนตัวกลับเข้าห้อง
และนอนลืมตาบนเตียงต่อไปอย่างเงียบงัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in