แต่ความจริงไม่ใช่เลย เรายังด้อยนักกับการเริ่มทำสิ่งที่เรารัก  

เราเป็นคนนึง ที่เป็นคนชอบจินตนาการ เป็นคนชอบเพ้อฝัน จึงมีเรื่องราวแปลกใหม่ในหัวตลอดเวลา บางทีชอบเอาบุคลิก ของคนๆนั้นมาแต่งเป็นเรื่องของตัวเอง ให้เค้าเป็นพระเอก ห้เธอเป็นนางเอก 

เราคิดว่ามันคือสุขยิ่งใหญ่ที่เราได้เขียนเรื่องราวอะไรลงไปบนเว็บ แต่ความจริงไม่เลยเรายังขาดคุณสมบัติที่จะเป็นนักเขียนที่ดีได้ เรายังต้องฝึกอีกเยอะ เราต้องรับคำติต่างๆจากคนที่ดูเหมือนรู้อะไรเยอะกว่าเรา บางทีก็หงุดหงิดเหมือนกัน แบบว่าอย่ามาสอนฉัน ฉันจะทำของฉันแบบนี้ 

แต่มันก็ทำให้เราได้พัฒณาตัวเอง ยิ่งถูกติยิ่งอยากจะทำมันให้เยอะๆ กว่าจะประสบความสำเร็จได้ก็ควรจะฝึกมากๆ สินะ ไม่ชอบเลยเวลาที่มีคนมาดูถูกความสุขของเรา รู้ตัวอีกทีเราก็เป็นแค่กบ ที่เพิ่งออกจากกะลามาแค่นั้นเองหรือ?