เช้านี้สดใสเช่นเคย.
สิ่งที่ท้าทายเราอันดับต้นๆสำหรับการเรียนปริญญาโท
คือ การเดินทาง
ด้วยสายรถเมล์ที่น้อย นานๆมาที
รถตู้ก็เต็มซะก่อนจะถึงเรา หรือไม่ก็หนีไปเส้นอื่นเสียเลย
เพราะเส้นทางนี้ ใครๆก็รู้ว่ารถติด
เราจึงต้องเผื่อเวลาไว้เยอะๆเสมอ
แต่วันนี้โชคดี รถเมล์มาถึงป้ายพอดี
ได้ขึ้นแบบสบายๆเลย วันนี้ดีจัง :)
พอถึง ก็เดินไปทานข้าวด้วยโต๊ะมุมเดิม
เห็นเพื่อนๆ เริ่มมาถึงกันแล้ว ดีจัง
การเจอเพื่อนดีดี มันดีจังเลยเนอะ มันรู้สึกว่าโลกเป็นมิตรกับเราจัง
การเรียนวันนี้ เน้นการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นที่เรามีต่อเหตุการณ์ต่างๆ ในมุมต่างๆ
สิ่งที่เห็น คือ ในเหตุการณ์นั้น หากถามว่าคุณจะทำอย่างไร เรามักจะให้คำตอบที่ดี
ในขณะที่ถ้าถามว่า คุณคิดว่าคนส่วนใหญ่จะทำอย่างไร เรามักจะให้คำตอบที่ดีน้อยลง
แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์กับคนใกล้ตัว เรามักคิดถึงความสัมพันธ์มากกว่าความถูกต้อง
ก็คงอาจจะตรงกับเรื่องราวของใครหลายๆคน
ที่ผิดถูกไม่รู้ แต่เรารักของเรา
ใครห้ามแตะ
สิ่งหนึ่งที่อาจารย์กล่าวไว้และเราเอากลับไปคิด
สิ่งที่ถูกต้องทำได้ยากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
แต่เลือกสิ่งที่ถูกใจก่อนถูกต้อง มักมีผลกระทบไม่ดีตามมาเสมอ
ถูกใจ ถูกต้อง น่าจะดีถ้ามันมาพร้อมๆกัน
ก่อนกลับบ้าน เหลือบมองที่ข้อมือตัวเองเห็นด้ายสีขาวที่ผูกอยู่
พาลนึกถึงอาจารย์ที่เป็นคนผูกข้อมือให้พร้อมให้คำอวยพรที่ยิ่งใหญ่
"ออมเป็นคนที่มีศักยภาพ ขอให้ออมใช้ศักยภาพของตัวเอง
เพื่อดูแลครอบครัว พัฒนาสังคม และประเทศต่อไปนะ"
คงต้องติดคำพูดของอาจารย์ให้บนหน้าผากเพื่อเตือนใจตัวเองเสมอ
วันนี้มาเครียดจัง 5555 จริงๆเพราะได้รับการบ้านยากๆมา มึนไปหมดเลยวันนี้
ขอตัวไปทานข้าวเพิ่มพลังก่อนนะ
เจอกันใหม่พรุ่งนี้ :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in