ยุทธภพกว้างใหญ่ ลิขิตสวรรค์ยากฝ่าฝืน ก่อเกิดเรื่องราวบุญคุณความแค้นเหลือคณานับ

ทว่าจะมีสักกี่คนที่ติดค้างคนคนหนึ่งทั้งบุญคุณและความแค้น?

บุญคุณ... ที่เขาช่วยชีวิตให้รอดจากเงื้อมมือมัจจุราช สอนสั่งวิทยายุทธ์ ทั้งยังชี้แนะจนบรรลุหนทางแห่งยอดฝีมือ

ความแค้น... เท่าที่บุรุษผู้หนึ่งจะย่ำยีข่มเหงบุรุษผู้หนึ่งได้ หมั่นป้อยอคำหวานจนเขาตายใจ สุดท้ายก็เป็นผู้ทำลายภาพวิมานอันงดงามนั้นลงด้วยมือตนเอง

ความรัก... ความรักที่... เฮ้ย! ไอ้บัดซบคนใดมันใส่ข้อนี้มาวะ!?

ข้าขอบอกตรงนี้เลยนะ ความแค้นนั้นข้าถือว่าข้าสะสางกับเจ้าหมดสิ้นแล้ว หากยังคิดว่าตนเองติดค้างหนี้บุญคุณข้าล่ะก็ จงไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าให้ไกลเท่าที่จะไกลได้เถิด นั่นคือการทดแทนบุญคุณที่ดีที่สุดเท่าที่เจ้าจะให้ข้าได้ เจ้าศิษย์น้องเนรคุณ!

หลังจากที่เมื่อวานอ่าน เร้นใจใต้เงาจันทร์ ของเยว่เพ่ยหวน ก็พบว่าเออ จริงๆเรามีงานของคนนี้อยู่อีกเรื่องนี่นา ก็คือ ศิษย์พี่แต่งกับข้าเถอะ เราจำได้ว่าเรื่องนี้เราหยิบๆวางๆหลายรอบละยังไม่ได้อ่านอย่างจริงจังสักที แต่เมื่อวานเราไม่ชอบเร้นใจใต้เงาจันทร์มากๆ มาเรื่องนี้ก็เลยไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่ก็พบว่าชอบกว่าเร้นใจใต้เงาจันทร์เยอะ แต่ก็ไม่ถึงกับชอบขนาดนั้น เรียกว่าค่อนข้างเฉยๆ ก็คือน่ารักดีนะ พระเอกสไตล์เมะลูกหมาโกลเด้น เป็นศิษย์น้อง ส่วนพระเอกแนวอายุแก่กว่า หยิ่งๆหน่อย ขี้โมโห มีฉาก dubcon อยู่บ้างค่ะ เพราะว่าครั้งแรกของพระนายเกิดจากที่พระเอกถูกยากระตุ้นกำหนัด หลังจากนั้นก็คิดเองเออเองว่าศิษย์พี่รักตัวเอง

แต่ไปๆมาๆศิษย์พี่ก็รักตัวเองเข้าจริงๆนั่นแหละ ความรักของสองคนนี้ เรารู้สึกว่ามันยังไม่ได้ลึกซึ้งมากมาย ช่วงแรกพระเอกยังลังเลระหว่างคุณหนูใหญ่สกุลเฝิงกับศิษย์พี่อยู่เลย (สมแล้วที่ตอนท้ายศิษย์พี่จะโมโห) ตัวศิษย์พี่เองก็เพิ่งมารักศิษย์น้องเอาหลังๆแล้ว แต่ก็ถือว่ารักกันดี ก็รวมๆแล้วน่ารักดีค่ะ ก็เอาไว้อ่านสบายๆได้ แต่ถ้าจะบอกว่าเป็น A Must ที่ต้องอ่านแน่ๆ เราว่ายังไม่ใช่ค่ะ (แต่ก็ชอบมากกว่าเร้นใจใต้เงาจันทร์เป็นโยชน์เลยล่ะค่ะ 555555)