หยกโบราณสลักภาพพิธีกรรมของอารยธรรมที่สาบสูญทำให้เลือดลมของผู้คลั่งไคล้ประวัติศาสตร์พลุ่งพล่าน ด้วยเหตุนี้คณะสำรวจซึ่งประกอบด้วยหนุ่มสาวและศาสตราจารย์ภาควิชาโบราณคดีจึงมุ่งหน้าสู่ดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศด้วยจิตใจฮึกเหิมกระตือรือร้น

ทว่าเพิ่งจะเหยียบย่างเข้ามาในอาณาเขต ยังไม่ทันไปถึงจุดหมาย ทั้งคณะก็ต้องเจอกับเรื่องประหลาดอันไม่อาจหาเหตุผลมาอธิบาย ทั้งยังได้พบกับกลุ่มโจรขุดสุสานที่พกพากำลังคนและอาวุธครบมือ เป้าหมายของพวกเขาคือหยกโบราณชิ้นนั้น กุญแจที่จะพาเข้าไปยังเมืองโบราณใต้ดินซึ่งซุกซ่อนสมบัติมหาศาล!

นี่คือการพบกันครั้งแรกระหว่าง ‘เซียวหลัน’ และ ‘เฮ่อยวน’

หนึ่งคือนักศึกษาที่มักทำให้คนรู้สึกเหลืออด อีกหนึ่งคือผู้บำเพ็ญเต๋าซึ่งเชี่ยวชาญศาสตร์พยากรณ์

สำหรับเซียวหลัน ภูเขาน้ำแข็งเดินได้ผู้นี้เป็นคนที่น่าหยอกเล่นที่สุดแล้ว

สำหรับเฮ่อยวน เด็กหนุ่มคือชะตาลิขิตของตน ถ้าเขายังอยู่ ตนจะไม่มีวันหลุดพ้น เขาจึงตั้งใจมาที่นี่เพื่อจะดูอีกฝ่าย ‘ตาย’ ให้ดีๆ เสียหน่อย

เรื่องนี้เป็นงานของเมิ่งซีสือค่ะ ขนาดความยาวสองเล่มเท่านั้นเอง เรียกว่าไม่ยาวมาก อ่านได้สบายๆเลยล่ะค่ะ เป็นแนวขุดสุสาน จริงๆแล้วถ้าเคยอ่านงานของเมิ่งซีสือมาก่อนเช่น พันสารท หรือ รัชศก จะรู้สึกได้ว่าคนเขียนต้องชอบแนวขุดสุสานแน่ๆ พอมาเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่มาแนวนี้โดยตรงเลยค่ะ

พระเอกของเรื่องคือเฮ่อยวน เป็นแนวพระเอกเย็นชาแต่รักแล้วก็อ่อนโยนกับเธอคนเดียว ส่วนนายเอกคือเซียวหลัน สำหรับเรานายเอกน่ารักมาก มีความแบบช่างคุย ช่างจ้อ โพน้องโพลูกมาก อ่านแล้วปลุกสัญชาตญาณความเป็นแม่ในตัวคุณค่ะ 5555 เรื่องนี้ยังแตกต่างกับเรื่องที่ผ่านๆมาของเมิ่งซีสือตรงที่ฉาก NC จัดเต็มเลยค่ะ

มาที่เนื้อเรื่องกันบ้าง คิดว่าแบ่งเป็นหลักๆได้ 3 อาร์ค อาร์คแรกคือ หลัวปู้พัว ทะเลสาบเคลื่อนที่ได้ที่มีอยู่จริงในซินเจียง คือสามารถหาตำแหน่งของมันในกูเกิ้ลเอิร์ทได้เลยค่ะ ตอนนี้เป็นอย่างที่ในนิยายบอกไว้ มันเป็นทะเลทรายไปแล้ว รวมถึงอารยธรรมโหลวหลันก็มีอยู่จริงด้วยค่ะ อยู่แถวๆนั้นแหละ 

อาร์คที่สอง คืออาร์คทะเลสาบผอหยาง ทะเลสาบผอหยางก็เป็นทะเลสาบที่มีอยู่จริงอีกเหมือนกันค่ะ เป็นทะเลสาบที่มีข่าวลือจริงๆว่าเป็นเมอร์บิวด้าจีน

ส่วนอาร์คสุดท้าย คืออาร์คแคว้นสู่โบราณ อาร์คนี้เราหาข้อมูลไม่เจอค่ะว่ามีจริงรึเปล่า 555 ต้นหนี่ว์ซูที่พูดถึงในอาร์คสาม คือมักกะลีผลเหรอ

โดยรวมๆการดำเนินเรื่องสนุกดี ฉากขุดสุสานหรือลงกรวยก็มีความตื่นเต้นดี แต่ไม่ได้น่ากลัวอะไร ไม่ลุ้นเท่า บันทึกจอมโจรค่ะ เคมีพระนายก็น่ารัก ทุกๆอาร์คจะมีพระรองคนใหม่โผล่มาเสมอเลยค่ะ ทั้งเสี่ยวไป๋ หรูหรู หรือเหมิงอี้ ทุกคนต่างก็ชอบเซียวหลันจากใจจริงกันทั้งนั้นเลย แต่พระเอกของเราได้จองเอาไว้แล้วนี่นา

ตอนเราอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่เล่มหนึ่งเราก็คิดแล้วว่า เราจะต้องรีวิวเรื่องนี้ให้ได้ 555 เพราะมันมีประเด็นที่เราติดใจมาก ก็คือประเด็นที่ว่าเรื่องนี้เข้าข่าย Incest หรือไม่ ตอนที่เราเริ่มอ่านเราไม่รู้มาก่อนค่ะว่าจะมีประเด็นนี้ด้วย เพราะงั้นตอนอ่านเจอก็เลยเซอร์ไพรซ์นิดหน่อย

คือตัวเฮ่อยวนเองมีจิตวิญญาณของจักรพรรดิฉิน (หลอมรวมเป็นคนเดียวกันไปแล้ว) ส่วนเซียวหลันก็คือ ฝูซู ลูกชายคนโตของจักรพรรดิฉินที่กลับชาติมาเกิด

วรรคต่อไปยังพูดชัดเจนว่า จักรพรรดิฉินรักฝูซูมาก รักมากๆ รักยิ่งกว่าบุตรธิดาคนอื่น เฮ่อยวนยังพูดตรงๆว่าชาติที่แล้ว เป็นพ่อลูก ชาตินี้เป็นคนรัก ฉันก็คืออิ๋งเจิ้ง อิ๋งเจิ้งก็คือฉัน -> ตรงนี้มันก็สรุปได้ชัดเจนแล้วว่าจักรพรรดิฉิน = เฮ่อยวน ต่อมาเฮ่อยวนยังแทนตัวเองว่าฉันในแง่ที่ refer ถึงจิ๋นซีฮ่องเต้อีกหลายครั้ง แม้แต่ตัวเองก็รู้สึกว่าตัวเองคือจิ๋นซี

แล้วยิ่งนานในตัวเฮ่อยวนก็ยิ่งมีเงาของจักรพรรดิฉินรุนแรงขึ้น เซียวหลันที่เป็นฝูซูและจำได้เกือบทุกอย่างสัมผัสได้ชัดเจน ตัวเฮ่อยวนหลังจากนั้นยังมีกิริยาของจักรพรรดิฉิน เช่นจับมือเซียวหลันแล้วเกาเบาๆสองทีอย่างเอ็นดู 

แล้วเซียวหลันก็เรียกเฮ่อยวนว่า "ท่านพ่อ" จริงๆในระหว่างเอ่อ...เข้าด้ายเข้าเข็ม เฮ่อยวนยังล้อเล่นต่อว่า "ฉันจำได้ว่าตอนนาย(ฝซู)ยังเด็กชอบกอดคอให้ฉัน(จักรพรรดิฉิน)พาขึ้นขี่หลังที่สุด ใช่หรือเปล่า" แล้วประโยคนี้มาตอนที่พระเอกกำลังใช้มือให้นายเอกอยู่อะ

คือเรารู้สึกว่า คนเขียนตั้งใจที่จะทำให้ romantic relationship ของตัวเอกทั้งคู่ในชาติปัจจุบันมี element ของความเป็นพ่อลูกในชาติก่อนมาด้วย หรือไปจนถึงในบางวรรคที่มันถึงขั้นว่าอาจจะสามารถตีความไปแบบเวอร์ๆได้เลยว่าในชาติก่อน ตัวฝูซูและจักรพรรดิฉินเองก็มี mutual feeling ในแง่ romantic รึเปล่า เพราะมันจะมีฉากที่พูดว่า เฮ่อยวนก็ไม่แน่ใจว่าจักรพรรดิฉินรู้สึกกับลูกชายคนนี้แบบไหน และ ตัวเซียวหลันเอง ก็ไม่สามารถพูดได้ว่า ความรู้สึกที่มีต่อเฮ่อยวน กับความรู้สึกที่มีต่อพ่อ(ฝูซูมีต่อจักรพรรดิฉิน)นั้นไม่เหมือนกัน คือตรงนี้มัน Imply ไปได้ไกลมากเลยนะ

ซึ่งมันมีกลิ่น Incest แรงมาก เราไม่รู้สึกว่ามันคลุมเครือหรืออยู่คาบเส้นอะไรเลย ถ้าให้เราตัดสิน เรื่องนี้ Incest แน่ คนเขียนมีทางเลือกเยอะมาก ที่จะไม่ทำให้มันเกิดความรู้สึกแบบนี้ เช่นอาจจะทำให้เฮ่อยวนที่รับจิตวิญญาณของจักรพรรดิฉินมาแล้วยังเป็นเฮ่อยวนคนเดิม 100% เรียกว่ารับมาแค่วิญญาณเพื่อเติมของตัวเองให้เต็มไม่ได้มีความรู้สึกอะไรพ่วงมาด้วย แต่คนเขียนก็เลือกที่จะทำให้เฮ่อยวนกับจักรพรรดิฉินมีความเป็นคนเดียวกันมากขึ้น แล้วก็ยังย้ำความสัมพันธ์พ่อลูกที่เหลือตกมายังตัวเอกสองคนในชาตินี้มากขึ้นเรื่อยๆ แม้กระทั่งในฉากที่ Intimate ที่สุด อย่างการจะถึงจุดสุดยอด ก็ยังเป็นไดอะลอกเกี่ยวกับเรื่องพ่อลูกอะ

ตัวเซียวหลันเองก็รู้สึกดีกับเฮ่อยวนตั้งแต่แรกแล้ว จะเห็นได้ว่าในฉากแรกๆที่สองคนนี้เจอกัน เซียวหลันคิดกับตัวเองว่า เฮ่อยวนทำให้เขารู้สึกอยากจะอยู่ใกล้ แต่ในเวลาเดียวกันก็เศร้าแล้วก็กลัวด้วย ความรู้สึกนี้คือความรู้สึกที่ฝูซูมีต่อวิญญาณจักรพรรดิฉินในร่างเฮ่อยวนอะ

คือเรารู้สึกมันเป็นการวาง background ตัวละครที่แปลกมาก เข้าใจว่าโอเค เลือกจักรพรรดิฉินเพราะว่าสุสานนี้ยิ่งใหญ่ในวงการลงกรวยมาก ชื่อเสียงเลื่องลือ แล้วก็ยังเข้ากับชื่อเรื่อง มังกรอำพรางด้วย (ตั้งชื่อเรื่องได้ดีมาก เราชอบอาจจะสื่อถึงจิ๋นซีในตัวเฮ่อยวน หรือ ฝูซูในตัวเซียวหลันก็ได้ แต่คิดว่าอย่างแรก) แต่การเลือกแล้วก็เน้นเรื่องความเป็นพ่อลูกในชาติปัจจุบันด้วย มันทำให้รู้สึกแปลกอยู่เหมือนกันค่ะ

คือถ้าคนเขียนพูดว่ามันเป็นเรื่องของอดีตชาติ จบแล้วจบไปไม่เกี่ยวกัน เฮ่อยวนชาตินี้ก็คือเฮ่อยวน เราก็จะไม่อะไรเลย หรือต่อให้เป็นพ่อลูกจริงแต่ไม่เน้นขนาดนี้หรือไม่ได้เอามาใช้เป็นไดอะลอกในเอนซีเราก็คงไม่รู้สึกอะไรเท่านี้มั้ง แต่นี่เรารู้สึกหลายครั้งมากว่าคนเขียนพยายามจะย้ำไม่ให้คนอ่านลืมว่าสองคนนี้พ่อลูกกันนะ แล้วย้ำในฉากที่แบบ...เอ่ออ 55555

ก็ประมาณนั้น โดยรวมเราคิดว่าเนื้อเรื่องสนุกดี แต่ตรงจุดนี้ทำให้เรารู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อย ก็คิดว่าเราควรจะได้รู้ก่อนที่จะอ่านน่ะนะ 55555 มันก็เป็นเรื่องน่าจะติด content warning ไว้นิดนึงมั้ย