ป๋ามารับพาเที่ยวในเมืองดูถิ่นคนอาหรับและยิว  ป๋าภูมิใจมากเพราะทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างสงบ มีโบสถ์ (Synagogue) สำหรับยิวทำพิธีทางศาสนาโดยเฉพาะ และสถานที่สำหรับ 3 ศาสนาคือ ยิว อิสลามและคริสต์ สามารถทำกิจกรรมร่วมกันได้อีกด้วย

ป๋าอธิบายต่อไปว่าคนอาหรับจะอยู่บ้านหลังใหญ่ที่เป็นมรดกตกทอดกันมาและรวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ พวกเขาพยายามครอบครองพื้นดินให้มากที่สุดและได้สิทธิพิเศษเนื่องจากเป็นผู้มาก่อน ขณะที่ยิวเมื่อแต่งงานหรือทำมาหากินได้แล้วจะแยกไปอยู่ flat ของแต่ละครอบครัว โดยทั่วๆ ไป อยู่ไม่ไกลกันนัก 

วนดูเมืองซักพักไปรับลูกชายป๋าอีกคนหนึ่ง ท่าทางเธอจิ๋กโก๋มาก เคยมาเมืองไทยแล้วหลายครั้ง พาไปเดินตลาดอาหรับ สมัยป๋าเป็นตำรวจเดินตรวจตราอยู่แถวนี้  ผู้คนรุ่นเก่าหรือลูกหลานจะรู้จัก เดินไปทักทายไป ร้านที่แวะจะมีของให้ชิม เช่น ร้านขายของกินเล่น คล้ายๆ บาเยีย พอเดินเข้าไป คนขายรีบคีบอาหารที่ทอดอยู่ขึ้นจากกระทะราดครีมเปรี้ยว ส่งให้คนละลูก ป๋าบอกว่าคนขายอยู่ตึกเดียวกัน อีกร้านเป็นร้านชำ เจ้าของตัวอ้วนใหญ่ พอเดินเข้าไป จัดแจงรินกาแฟตุรกีถ้วยเล็กให้คนละถ้วย คนนี้เป็นลูกชายเพื่อน ออกจากร้านชำไปร้านขนมหวาน กินน้ำมะนาวอีกแก้ว ป๋าบังคับให้หยิบขนมมากินที่บ้าน 3-4 ชิ้น 

    

ขนมหวานจะรสหวานมากตามสไตล์อาหรับ ลองกินขนมชนิดหนึ่ง มองแรกๆ คล้ายฝอยทองเพราะชุ่มฉ่ำอยู่ในน้ำเชื่อม ปรากฏว่าเป็นเนยทำเป็นเส้นเป็นแพเหมือนฝอยทอง แช่น้ำเชื่อม หวานนนนนน...มาก จนถึงมากที่สุด ชิมไปคำหนึ่ง ขนลุกเกรียว ที่เหลือน้องชายเพื่อนซัดเกลี้ยง