เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ

รู้ใช่มั้ย

ประโยคแค่นี้ พูดแค่นี้ ก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนเดิมกับที่เคยรู้จัก ไม่ใช่คนเดิมกับคนที่เคยอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่คนเดิมกับคนที่เคยตื่นมาเจอกันตอนเช้า

เขาเปลี่ยนไปแล้ว

เขาเดินไปข้างหน้าแล้ว

เขาไปต่อแล้ว

สมเพชตัวเองจัง ยิ่งส่องกระจกเห็นว่าหน้าตาตัวเองตอนร้องไห้ และภาพที่คนตรงข้ามจะเห็นมันแย่แค่ไหน ก็ยิ่งสมเพชตัวเอง

เพราะหน้าแบบนี้ไงเขาถึงไม่รัก อดคิดแบบนี้ไม่ได้

มันไม่ได้ผล การทุบตีตัวเองไม่ได้ทำให้เขารัก

คิดมาตลอดว่าที่ผ่านมาเรารักกันเพราะเราแตกสลายเหมือนกัน

คิดมาตลอดว่าต้องทุบตีตัวเองถึงจะได้รับการโอบกอด

ไม่ใช่สินะ

แล้วต้องทำยังไงถึงจะได้รัก

การทุบตีตัวเองเป็นวิธีเดียวที่รู้เลย

จะทำให้คนรักต้องทำยังไง ไม่ใช่การทุบตีตัวเองหรอกหรือ

ถ้ารู้เร็วกว่านี้ก็คงดี

ถ้าเข้าใจภาษาของเธอบ้างก็คงดี

ถ้าเราเข้าใจกันบ้างก็คงดี

การทุบตีตัวเองไม่ใช่เหตุผลที่เธอกอด

การบอกให้เธอกอดเราหน่อยต่างหาก

ถ้าแค่ขอ

เธอก็จะทำให้

ถ้าแค่ขอ

เธอก็จะกอด

ทำไมตอนนั้นถึงไม่รู้นะ

ทำไมถึงเอาแต่ทุบตีตัวเอง แล้วไม่เอื้อนเอ่ยไป

ทำไมถึงไม่พูด

ทำไมถึงคิดว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจว่าเราต้องการอะไรทั้งที่เราไม่พูด

ไปแล้วจริงๆ สินะ

คิดถึง

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมถึงร้องไห้

อยู่ดีๆ น้ำตาก็ไหลเอง ห้ามไม่ได้ด้วย

เธอจะกลับมามั้ย

คิดจริง ๆ ว่าดีขึ้นแล้ว

คิดจริง ๆ ว่าจะไม่ร้องไห้

แต่เอาเข้าจริงก็ดันร้องไห้

เหมือนเป็นเครื่องยืนยันว่าลึก ๆ แล้วเรายังรัก และรอเขาอยู่

ถ้าเขาไม่กลับมาก็แสดงว่าเขามีความสุขดี

คิดแบบนี้ก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

มีความสุขเยอะๆ เลยนะ

มีความสุขแทนเราหน่อย

ฝากใช้ชีวิตแทนเราในวันที่เราไม่อยากใช้หน่อย

พูดแบบนี้จะถือว่าเป็นการคาดหวังในตัวเธอรึป่าว

เธอไม่ชอบโดนคาดหวัง

วันนี้เธิไม่กอดแล้ว

ต่อให้ขอ ก็ไม่กอดแล้ว

เธอไปแล้ว

ไปไกลมากๆ แล้ว

น่าจะขอตั้งแต่ตอนนั้น

น่าจะขอ

น่าจะบอกว่าอยากให้กอด

ช้าไปสินะ

วิ่งตามไม่ทันแล้ว

พื้นมีรอยแยกแล้ว

ระหว่างรอยแยกนี้มีแต่ความมืดมน

เป็นรอยแตกขนาดกว้าง

ไม่รู้ว่าตกลงไปจะเจออะไร

แต่มีความหมายว่าเราจะไม่มีทางเอื้อมถึงกันอีก

เพิ่งรู้เหมือนกันว่ารอยแยกมันแตกออกก่อนที่มือของเราจะเอื้อมไม่ถึงกัน

ก่อนที่มือของเราจะปล่อยจากกัน

มันเกิดขึ้นตอนไหนนะ

ตอนที่เธอคิดได้ว่าต้องไปแล้ว

มันคือตอนไหนนะ

ถ้ารู้วันนั้นคงจะรีบเดินข้ามไปหาเธอ

ไม่สิ

ถ้ารู้คงจะยอมให้เธอก้าวเข้ามา

หรือถ้ารู้

ก็คงจะไม่เหยียบย่ำพื้นที่บอบบางนี้แรงเกินไป

ถ้ารู้

ก็คงจะค่อยๆ เดินไปด้วยกัน

ถ้ารู้

ก็คงจะหมั่นเอาใจใส่มันมากกว่านี้

วิ่งตามไม่ทันแล้ว

เดินเร็วเหมือนเคย

ต่อให้วิ่งเร็วแค่ไหนก็ไม่กล้ากระโดดข้ามไป

ไม่สิ

กระโดดข้ามไปไม่ได้

เธอกระโดดข้ามมาไม่ได้นะ

ถ้ากระโดดก็จะตกลงไป

แบบนี้