จริง ๆ ที่ผ่านมาก็ชอบเดินตามเธอมาตลอด ทำไมวันนั้นถึงโลภมากอยากเดินข้างเธอก็ไม่รู้

ฉันเพิ่งค้นพบว่าชอบมองแผ่นหลังของเธอที่เดินเคียงกับคนอื่น มากกว่ามองเธอจากข้างกาย

มันก็ดีที่ในช่วงสั้น ๆ ของชีวิตได้มีความสุขเพราะเธอ มันแสนสั้น แต่กลับหอมหวาน และจบลงโดยที่ฉันไม่ทันได้เตรียมใจ

เธอทิ้งความทรงจำ ความรัก ความฝัน และบาดแผลที่คงไม่มีใครเยียวยาได้เอาไว้
และจากไปพร้อมกับชีวิตของฉัน

จำไม่ได้แล้วว่าหัวเราะครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ และก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองยิ้มอย่างมีความสุขจากใจจริงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

ตอนที่เพื่อนเล่าเรื่องตลกให้ฟัง 
ตอนที่ได้ดูหนังเรื่องที่ชอบ
หรือตอนก่อนที่เธอจากไปกันนะ

มุกตลกของเธอยังทำให้ยิ้มและหัวเราะได้เหมือนเคย เพียงแต่มันเจือปนไปด้วยความเศร้า เพราะว่าคนที่เคยเล่าไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

ฉันอยากคิดถึงเธอแล้วมีความสุข เหมือนที่เคยเป็นก่อนที่จะได้เข้าไปในชีวิตของเธอ
เธอในตอนนั้น, ในความทรงจำของฉัน, สวยงามและทำให้มีความสุขได้เสมอ

แปลกที่ในตอนนี้เธอคนเดิมกลับทำให้ร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึง ไม่เคยมีความคิดถึงครั้งไหนเลยที่ไม่มีความเศร้าเจือปนอยู่