ฉัน หลงรักคุณ มาห้าปีแล้ว

.

.

.

ครั้งแรกที่ฉันพูดว่าจะลืมคุณให้ได้ หลังจากนั้นฉันก็พูดต่อว่าไม่ได้เจอคุณมาสามเดือนแล้วนะ

ครั้งที่สองที่ฉันพูดว่าจะลืมคุณให้ได้ หลังจากนั้นฉันก็พูดต่อว่าไม่ได้เจอคุณมาห้าเดือนแล้วนะ

ครั้งที่สามที่ฉันพูดว่าจะลืมคุณให้ได้ หลังจากนั้นฉันก็พูดต่อว่าไม่ได้เจอคุณมาแปดเดือนแล้วนะ

และครั้งล่าสุดที่ฉันพูดว่าจะลืมคุณให้ได้ หลังจากนั้นฉันก็พูดต่อว่าไม่ได้เจอคุณมาครบหนึ่งปีแล้วนะ

ว่ากันตามตรงฉันเคยโมโหทุก ๆ การกระทำของคุณที่ไม่เคยให้อะไรฉันเลยนอกจากคววามหวัง คุณน่ะเก่งเรื่องพวกนี้สินะก็เห็นทำแบบนี้ไปทั่ว แต่ฉันก็ยังยืนยันจะเป็นคนโง่ที่หลอกตัวเองว่าฉันนั้นพิเศษกว่าใคร

ก็ยังไม่เคยเห็นคุณป้อนขนมใครเลยนี่

ฉันยอมรับว่าที่ตลอดห้าปีนี้ฉันไม่ได้มีแค่คุณหรอก ฉันก็เปิดใจให้ใครหลายคนที่ผ่านเข้ามาแต่สุดท้ายแล้วฉันก็ยังฝันถึงคุณอยู่ดี

ปีแรกของการแอบชอบคุณทุก ๆ วันของฉันดูสดใสไปเสียหมดครั้งแรกที่รู้ว่าคุณแอบมอง ฉันทำเป็นไม่สนใจทั้งที่ใจเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ ตอนที่รู้ว่าคุณชมฉันว่าน่ารักจากเพื่อนสนิทของฉัน ตอนที่ได้ยินเสียงของคุณผ่านโทรศัพท์ครั้งแรก ได้มีโมเมนต์แอบรักโง่ ๆ อย่างการเดินสวนกันแล้วหันกลับมาทักทายกัน การผลัดกันวาดรูปบนสมุดของอีกฝ่ายแล้วแอบเขียนไอดีไลน์ลงไปด้วย หรือแม้กระทั่งการที่คุณชูสองนิ้วเป็นกำลังใจให้ฉันก่อนเข้าห้องสอบ เหมือนทุกอย่างจะดีใช่ไหมล่ะ แต่มันดันติดตรงที่ว่าคุณมีเจ้าของแล้วน่ะสิ

ฉันเริ่มพาตัวเองออกมาจากการโคจรรอบ ๆ คุณ มันเจ็บนะที่ตอนนั้นคุณบอกว่าไม่กลัวฉันคิดอะไรด้วยหรอก เพราะคุณมีเจ้าของแล้ว ใช่! คุณน่ะมีเจ้าของแล้วแต่ฉันยังไม่มีไง และฉันคนนี้นี่แหละที่คิดไม่ซื่อกับคุณเต็ม ๆ เลย ฉันทำเป็นเมินเฉยคุณทุกครั้งที่เจอ ตอนที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันกับกลุ่มเพื่อนครั้งแรกฉันก็เอาแต่คุยกับเพื่อนคนอื่น และขอแยกตัวออกมาก่อน แต่หลังจากที่รู้ว่าคุณไปบ่นกับเพื่อนว่าฉันไม่คุยด้วยเลย ฉันก็คิดได้ว่านี่ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่ แต่ฉันก็มีสิทธิที่จะทำนะ! ก็ฉันกำลังปกป้องตัวเองในฐานะคนแอบรักอยู่ไง

เข้าสู่ปีที่สอง สุดท้ายฉันก็ต้องยอมกลับเข้าไปอยู่ในวงโคจรของคุณ เป็นความดื้อด้านของฉันเองที่ไปรบเร้าเพื่อนให้ชวนคุณมาทำงานด้วยกัน แม้จะทำเป็นเฉยแต่ในใจของฉันก็ยังเต้นแรงทุกครั้งที่เจอคุณยิ่งพอได้รู้ว่าตอนนี้สถานะของคุณเป็นโสดแล้วล่ะก็ฉันยิ่งอยากโคจรเข้าไปใกล้คุณมากกว่าเดิม

ในตอนแรกทุกอย่างมันดีกว่าที่เคยคิด และอาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำจนฉันเองก็ลืมคิดวิธีห้ามใจตัวเอง ก็คุณคนใจดีที่ยอมเสียสละเอาหมวกของตัวเองมาใส่ให้ฉันเพราะกลัวฉันเปียกน้ำน่ะทำให้ฉันตกหลุมรักที่ตัวเองเป็นคนขุดเองซะจนหาออกขึ้นไม่เจอเลย

ทุกอย่างดูค่อยเป็นค่อยไปจนเหมือนกับว่าคุณจะรู้สึกแบบเดียวกับฉัน

น่าตลกดีที่ฉันคิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นสายรุ้งของคุณ คิดไปเองโดยที่ไม่เคยถามคุณเลยว่าสายรุ้งที่อยู่ในใจของคุณนั้นหมายถึงใคร

ฉันยังจำได้ดีวันที่เพื่อนของฉันเดินมาบอกว่าคุณคบกับคนคนหนึ่งอยู่ และในตอนนั้นฉันก็รู้ตัวแล้วว่าฉันไม่ใช่สายรุ้งของคุณแล้ว ไม่สิ ฉันไม่เคยเป็นสายรุ้งของคุณเลยต่างหาก

แต่ฉันก็ยังพาตัวเองเข้าสู่ปีที่สามแบบงง ๆ ไม่ได้ตั้งใจว่าจะรักคุณเลยเถิดขนาดนี้เลย เราห่างกันมากขึ้น เพราะหน้าที่ของแต่ละคน แต่คุณก็ยังเป็นเหมือนเดิม ยังคงคุยกับฉันเหมือนที่เคยทำ ซึ่งพอมองย้อนและคิดทบทวนทุก ๆ อย่างที่ฉันก็เข้าใจแล้วว่าที่ผ่านมามันมีแค่ฉันที่คิดไปเอง

และเรื่องตลกก็คือฉันหลงรักคุณเข้าปีที่สี่แล้ว ปีนี้ฉันบอกกับตัวเองว่าจะต้องลืมคุณให้ได้ เพราะยังไงเราก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว และฉันก็จะเปิดใจให้กับคนใหม่ ๆ เลิกจมปลักอยู่กับความรักที่ไม่ได้คืนมาสักที แต่กลายเป็นว่ามันดันเป็นปีที่ฉันร้องไห้ เพราะคิดถึงคุณบ่อยที่สุดเลย

ในช่วงแรกเราสองคนก็ได้พูดคุยกันนิดหน่อย สอบถามความเป็นไปของชีวิตที่ต้องโตขึ้นอีกหนึ่งขั้นของกัน และกันแค่บทสนทนาที่คุยกันมันสั้นลง และคุณก็มักเป็นคนที่ตัดบทสนทนา แต่ช่วงนี้ฉันไม่เห็นแจ้งเตือนจากคุณมาสักพักแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะหน้าที่ที่หนักขึ้นของคุณ หรือเป็นเพราะเราสองคนไม่มีเรื่องที่ต้องคุยกันแล้ว

ฉันเฝ้านึกถึงคำพูดของคุณที่เคยให้สัญญาว่าจะไปเที่ยวด้วยกัน และนึกขอโทษคุณอยู่ในใจที่ฉันเอาแต่ภาวนาให้ถึงตอนนั้นคุณจะไม่มีคนคนนั้นอยู่ข้างๆ

โอเค มันอาจฟังดูบ้าบอแต่มันเข้าปีที่ห้าแล้วล่ะ ฉันแปลกใจจริง ๆ ว่าการที่เราสองคนอยู่ห่างกันไปเพียง 5 สถานีรถไฟ และเส้นทางที่เราสองคนเดินทางทุกวันก็วนเวียนทับกันไปมาแต่ทำไมฉันไม่เคยบังเอิญเดินสวนกับคุณเลย มีบางครั้งที่ฉันพยายามเอาตัวเองเข้าไปใกล้ๆ ระยะโคจรของคุณแต่คุณก็ไม่หมุนมาหากันสักนิดเลย

.

.

.

แต่ว่าปีนี้ฉันตั้งใจจะลืมคุณให้ได้จริง ๆ นะ

______________________________________________

ค้นเจองานที่เขียนเมื่อปี 2019 โดยบังเอิญ