สวัสดีครับผมชื่อเบน ตอนนี้กำลังเรียนหมอฟันชั้นปีที่4 อยู่ที่ทันตะจุฬาฯครับ อันที่จริงก็ไม่ได้คิดจะเป็นหมอฟันหรอกครับ แต่พอสอบติดแถมดันเผลอตัวเผลอใจเรียนมาจนหืดขึ้นคอขนาดนี้แล้ว  ประสบการณ์พีคใจหลายเรื่องที่ได้สัมผัสตอนเรียนที่นี่ บางทีก็ทำให้คันปากอยากเล่าให้ทุกคนฟัง แน่นอนว่าการออกชุมชน ที่ อ.เวียงชัย จ.เชียงราย ในครั้งนี้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อยากแชร์ให้ทุกคนได้อ่านกันครับ

            งงกันไหมครับว่าทำไม “เวียงชัย” ถึงต้อง “ไปตางปู๊น” ผมก็งงครับ 555 (อ้าว) เอาจริงๆคือพอตัดสินใจจะเขียนบันทึกการออกชุมชนครั้งนี้แล้วเนี่ย ผมเองก็คิดชื่อบทความอยู่นานเลยครับ จนวันนึงทักแชทเฟซบุ๊กไปถามพี่ทันตาภิบาลที่สนิทกันตอนไปออกชุมชน ชื่อพี่แคท ว่าขอคำเมืองน่ารักๆที่เข้ากับ "เวียงชัย" หน่อย พี่แคทก็จัด “ไปตางปู๊น” มาให้ครับ แปลว่าไกลมาก ว่าแล้วพี่แคทก็ถามย้ำว่า “สรุปเอามั๊ยหมอ” แหม...ไอหมอก็หัวตันขนาดนี้แล้ว ก็ OK เลยพี่แคท จนเป็นที่มาของชื่อบทความยาวบทความแรกของผมครับ “เวียงชัย...ไปตางปู๊น” หรือก็คือ “เวียงชัย...ไกลชิบหาย” ให้เสียงภาษาไทยโดยพันธมิตร...นั่นเอง 5555

ความที่เพิ่งเรียนจบภาคทฤษฏีปี 3 มาหมาดๆกลิ่น 2B ยังไม่ทันจางจากกระดาษฝนคำตอบไฟนอล การออกชุมชนครั้งนี้ซึ่งถือเป็นครั้งแรกของพวกผมจึงเป็นแค่อินโทรให้พอรู้ พอเห็น พอเข้าใจ วิถีคิดและความเป็นอยู่ของชาวบ้านรวมถึงการทำงานของห้องฟันในรพช. (โรงพยาบาลชุมชน) ก่อนที่จะไปเข้าท่อนฮุกจริงตอนปี 6 ที่เราจะต้องย้ายรากถอนโคนไปอยู่กับชุมชนอย่างจริงจังเป็นเวลา 1 เดือน แถมยังต้องสร้างโครงการพัฒนาสุขภาพสักอย่างขึ้นมาที่สามารถใช้งานได้จริงในชุมชนอีกด้วย

 ต้องขออธิบายอย่างงี้ก่อนครับว่าโรงพยาบาลรัฐบาลในประเทศไทยเนี่ย ถ้าแบ่งกันอย่างง่ายๆ ก็จะมีอยู่ 5 ระดับครับ

1. อย่างแรกสุด ดีสุด หรูสุด ทันสมัยที่สุด แต่คนไข้ก็เยอะแทบจะล้นทะลักเหมือนกันก็คือโรงพยาบาลที่เป็นโรงเรียนแพทย์ครับ อย่าง ศิริราช จุฬาฯ มช. มข. เป็นต้น

2. รองลงมาคือโรงพยาบาลศูนย์ (รพศ.) คล้ายๆกับโรงพยาบาลประจำกลุ่มจังหวัดหรือภูมิภาคที่มีหมอเฉพาะทางอยู่ครบถ้วน

3. ต่อมาคือโรงพยาบาลทั่วไป (รพท.) อารมณ์ก็ประมาณโรงพยาบาลประจำจังหวัดหรืออำเภอขนาดใหญ่ขีดความสามารถก็จะรอง รพศ. ลงมา

4. ถัดลงมาอีกก็จะเป็นโรงพยาบาลชุมชน (รพช.) ซึ่งก็คือโรงพยาบาลประจำอำเภอทั่วไป ในประเทศไทยมีอยู่ 700 กว่าแห่ง กระจายอยู่ตามพื้นที่ต่างจังหวัดใกล้ไกลทั่วประเทศ

5. สุดท้ายคือโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล (รพ.สต.) หรือก็คือสถานีอนามัยที่เราคุ้นๆหูกันมาตั้งแต่เด็กนั่นเอง

เนื่องจาก mission การออกชุมชนของพวกผมครั้งนี้คือการไปเรียนรู้ชุมชน โรงพยาบาลที่ดูพอเหมาะพอดีให้พวกเรายึดเป็นศูนย์บัญชาการและฐานที่มั่นจึงจำต้องเป็น รพช. แต่ข้อกำหนดดันระบุไว้ชัดว่าให้ รพช. แต่ละที่รับได้แค่เพียง 1 กลุ่ม ดังนั้นถ้าที่ไหนมีคนเลือกมากกว่านั้นก็ต้องมีการวัดดวงกันหน่อย แน่นอนครับเชียงรายดูเป็นเป้าหมายในสายตาของหลายกลุ่ม เพราะนอกจากจะเป็นจังหวัดที่ไกลที่สุดเมื่อเทียบกับทุก รพช. ในลิสต์ ธรรมชาติ สถานที่ท่องเที่ยวสวยๆ ประกอบกับภาพจำฝังหัวของเด็กกรุงเทพฯ ว่าจังหวัดทางพวกเชียงใหม่ เชียงราย อะไรเทือกนี้ อากาศต้องดีแน่ๆ ทำให้ต้องล็อบบี้กันพอสมควร จนเหลือ 2 กลุ่มสุดท้ายที่ดื้อแพร่งจะเอาเชียงรายให้ได้ แต่ก็นั่นแหละครับ เรื่องแข่งแต้มบุญนี่ขอให้บอก ด้วยความดวงดีบวกพึ่งไสยศาสตร์เล็กๆ จึงทำให้สุดท้าย รพ.สมเด็จพระญาณสังวร อ.เวียงชัย จ.เชียงราย ตกล่องปล่องชิ้นมาอยู่กับกลุ่มพวกผมจนได้...อิอิ