ตื่นเช้ามาก็นั่งคิด "วันนี้คงเหนื่อยน้อยกว่าเมื่อวานมั่ง" คงไม่หนักเท่าไหร่
ปรากฏเวลาหมุนไปยังไม่ถึงครึ่งวันเลย เฮ้ออกำลังใจที่มันมีอยู่น้อยนิด...มันหมดลงละเน้อ
อยากกลับไปกระโดดกอดแม่แรงๆ งือออ คิดถึงง่ะ
ทำไมการที่เราพยายามที่จะกลับไปอยู่กับครอบครัว มีเวลาให้ตัวเอง เวลาส่วนนี้มันถูกดึงไปหมดเลย ???
เหมือนใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสายฝนที่มันตกตลอดเวลาและไม่มีวี่แววว่าจะหยุดเลย
ขอบคุณ จริงๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in