เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันพรุ่งนี้ก็แล้วกันyenyenaha
ค่อยๆเลื่อนสายตาออกไปมองฟ้า
  • บางวันเราใช้ชีวิตยับเยินจนไม่มีเวลาแม้แต่จะพักสายตา เราสามารถอดทนกับสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกเหนื่อยได้แค่ไหนกันนะ นั้นคงเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากจะหาคำตอบให้กับตัวเอง กลัวว่ามันจะเหนื่อยกว่าเดิม
    ไม่ซิ ไม่ได้กลัวเหนื่อย แต่ช่วงนี้กำลังรับมือกับอะไรสักอย่างอยู่ หวังเพียงว่าอย่าพึ่งมีอะไรพีคๆเข้ามาตอนนี้มันคงจะดีมากๆ นี้คงเป็นสิ่งที่ฉันพอจะมีหวังได้ในแต่ละวัน คนเราใช้ชีวิตเกินแบตที่ร่างกายตัวเองพอจะมีสักอีก สบายดีไหมร่างกาย ? 
    ทุกส่วนของร่างกายมีความสำคัญหมดทุกส่วนเลยนะ ไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งควรน้อยใจ >< แต่ทว่าตอนนี้ยังไม่อยากให้ดวงตาที่สดใสค่อยๆเสื่อมไป ถ้าไม่มีดวงตา เราจะมองโลกแบบไหนกันนะ มันจะดีหรือไม่ดี อันนี้ฉันไม่รู้หรอก วันนี้ฉันหวังเพียงแต่ว่าได้นั่งริมระเบียง ให้ลมพัดกระทบกายเบาๆ มียุงตัวน้อยๆคอยบินส่งเสียงเรียกสติในช่วงที่ตกอยู่ในภวังค์ ฉันค่อยๆแหงนมองฟ้าในยามค่ำคืน ค่อยๆเลือนสายตามองหาดาว หรือ ดวงจันทร์ หรืออะไรสักอย่างที่อยู่บนท้องฟ้าในอย่าค่ำอื่น ดาวสักดวงก็ยังดี

     ทว่าไม่มีแม้สิ่งใดปรากฏให้ดวงตาของฉันได้เห็น ฉันเห็นเพียงท้องฟ้าโล่งๆ แผ่นฟ้ามันกว้างมากเลยนะ ก้อนเมฆคงจะชอบท้องฟ้าน่าดู ดวงจันทร์กับดวงดาวไปไหนนะ ทำไมวันนี้ไม่มาส่องแสงยี่ยมเยือนกันบ้าง
    "ไม่มีแม้แต่ดวงดาวสักดวง"นี้คงเป็นเสียงที่ฉันพร่ำบ่นกับเสียงนึกคิดของตัวเอง บางทีการที่ไม่เห็นอะไรเลยมันก็สบายใจดีเหมือนกันนะ เหมือนในวันไหนที่เราเหนื่อยกับมันมากๆ เรารีบอยากจะให้มันค่ำไวๆเพื่อที่จะได้สวดมนต์ และเข้านอน ขอให้คืนนี้ข้านอนหลับฝันดี 55
    ท้องฟ้ากว้างทว่ามืดไม่พอให้เห็นดวงดาว หรือดวงจันทร์ลักพาตัวดวงดาวไปเถลไถลที่ไหนกันนะ 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in