เรื่องสมมุติ...กับ..เรื่องโกหก

 มันถือว่าเป็นเรื่องที่หลอกลวงเหมือนกันไหมนะ? ^^
.

.

.

แน่นอนว่าเราต่างก็เคยสร้างเรื่องสมมุติขึ้นมา เพื่อให้เรื่องราวเหล่านั้นดูมีชีวิตสมจริง ดูจับต้องได้ ดูเป็นไปตามที่หวัง

.

.

เรื่องสมมุติตอนเด็กๆก็คงจะวาดฝันอนาคตที่เหมือนเจ้าหญิง^^ สุขสบาย หวานชื่น รื่นรมย์ ดั่งเฮบูลบอยย #ฮึ่ยยยยบ่ใช่555

.

.

เรื่องสมมุติที่เราสร้างขึ้นมันเป็นการหลอกตัวเองไหมนะ หรือว่าเราสมมุติขึ้นเพื่อให้เตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่ยังมาไม่ถึง

เช่น

 #สมมุติว่าเรียนไม่จบแม่คงจะเสียใจมากๆ

 = เรียนไม่เก่งก็ต้องเรียนให้จบ

.

.

#สมมุติว่าพรุ่งนี้คือวันสุดท้ายที่ได้มีชีวิตอยู่บนโลกแห่งนี้ = เราคงใช้ชีวิตอย่างเต็มเหนี่ยว เกิดมาทั้งทีขอใช้คุ้มๆ จะได้ไม่เสียดายชีวิต หรือลมหายใจที่ได้มา

นั่นคงเป็นเรื่องสมมุติในการดำรงชีวิต

.

.

แต่ถ้าเรื่องสมมุติในด้านของความรู้สึกเราล่ะ

ถ้ามันเป็นเรื่องของความรู้สึกแน่นอนต้องมีบุคคลมากกว่าหนึ่งคน หรือ ไม่ใช่แค่ตัวเราเข้ามาเกี่ยวข้อง 

เราว่ามันคงไม่ใช่เรื่องสมมุติเราว่ามันเป็นการโกหกตัวเอง / การคิดไปเอง  

แล้วส่วนใหญ่เรื่องพวกนี้มันทำให้เกิดความบรรลัยในเรื่องของความสัมพันธ์ 

จากคนที่คุยด้วยได้ทุกเรื่องอาจจะมองหน้ากันไม่ติด

เพื่อนที่สนิทกันพอโกรธกัน ถูกเปลี่ยนศัพท์นามไปเป็นเพื่อนรัก ... เห่ยๆเพื่อนรักมึงมาล่ะ อะไรประมาณนี้ นี่ซินะความประชดประชันของคน

#เขาทำดีกับเรา = หึ่ย ชอบเรา / หวังผลประโยชน์

#ถ้าวันหนึ่งคนที่สนิทมากที่สุดมีท่าทีเปลี่ยนไป = นี่เขาโกรธอะไรเราว่ะ / เราทำอะไรผิด ?

พอไม่มีใครเปิดใจคุยเราก็จะห่างกันออกไป

#บางทีเราก็ชอบสำคัญตัว คิดว่าตัวเองสำคัญพอไม่เป็นอย่างที่หวัง ก็เสียใจ ตามระเบียบ

 

เออบางครั้งอยากเตือนสติตัวเอง ตามอารมณ์แหละความคิดของตัวเองให้ทัน

ใช้เวลากับชีวิตของตัวเองบ้าง อย่าอยู่ในโลกที่ไม่ใช่ของเราเยอะ ทำทีละอย่าง

^^