“ไม่อยากไปแล้วอ่า”

เสียงโอดครวญของลูกเรือของฉันที่จะต้องร่วมชะตากรรมด้วยกันจากนี้ไปจนเก้าสิบหกชั่วโมงข้างหน้า ในขณะที่ฉันกำลังอัดคลิปเล่นอย่างสนุกสนาน

เรา.. ตัดสินใจหนีออกจากบ้านไปเดินเล่นที่ประเทศเกาหลีใต้ในวินาทีสุดท้าย

ฉัน.. เคยฉายเดี่ยวมาเมื่อปีที่แล้ว

เธอ.. ผู้ซึ่งผ่านสมรภูมิในการทำเล่มจบปริญญาเอกและต้องการไปปลดปล่อยพลังที่ไหนซักแห่ง

พวกเรา.. ได้รับความอนุเคราะห์จากบุพการีสำหรับตั๋วเครื่องบินด้วยการนำแต้มสะสมของท่านไปแลก แทนที่จะเสียค่าตั๋วสามถึงสี่หมื่นบาทเราเสียแค่ค่าธรรมเนียมเพียงหกพันกว่าบาทเท่านั้น ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

หลังจาก check-in แบบ checkthrough เราสองคนเลยทำการผ่านด่านตรวจจากที่เชียงใหม่ไปเลย เจ้าหน้าที่ที่นี่ แลดูจะอารมณ์ดีอย่างเห็นได้ชัด เป็นเพราะคนเหนืออารมณ์ดีหรือเพราะงานที่นี่ไม่เยอะเหมือนที่กรุงเทพฯ นะ

“หน้าตึงเปลี่ยนไปเรื่อยๆเนาะ แว่นกรอบขาวแหมอย่าง กรอบดำก่อแหมอย่าง ใส่คอนแทคก่อแหมอย่าง” - มีแอบแหย่เรื่องแว่นของฉันเล็กๆน้อยๆ พอให้ได้ยิ้มกริ่ม

พวกเราต้องไปต่อเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิอีกทีไม่มีปัญหา จะได้ลองเที่ยวช้าๆดูบ้าง

เมื่อเครื่องบินหันหัวออกจากสนามบินสุวรรณภูมิแล้ว ฉันเหมือนเห็นภาพเดจาวูจากเมื่อปีก่อนอาหารที่สายการบินเสิร์ฟมานั้น ไม่น่าเชื่อว่ามันไม่ได้ต่างจากการหนีออกจากบ้านของฉันเมื่อครั้งก่อนเลย เมนูเดิมๆ รักเดียวของเจนจิราจริงๆ

หลังจากเบียดตัวเองอยู่ในเก้าอี้มาเกือบๆ หกชั่วโมง เราก็มาถึงสนามบินนานาชาติอินชอน (Incheon International Airport) โดยสวัสดิภาพ ความที่ไม่ได้นอนกันเลย ทั้งฉันและลูกเรือเลยเดินกันแบบสะโหลสะเหล สบายๆ ไม่ได้เร่งรีบหรือพยายามเบียดเสียดผู้คนเหมือนอย่างเคย ฉันบอกลูกเรือของฉันว่า

“ไม่ต้องรีบหรอก ยังไงแถวก็ยาวอยู่ดี รีบไปก็เท่านั้น”

เราเดินมาเรื่อยๆ เพื่อมาพบว่า แถวสำหรับชาวต่างชาตินั้น ไม่มีคนต่อเลยแม้แต่คนเดียว งง สับสน ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องดีๆ แบบนี้จะเกิดขึ้น … กับเรา

ฉันปล่อยให้ลูกเรือเดินไปผ่านด่านตรวจฯไปก่อน เท่าที่สังเกต ฉันไม่เห็นเธอพูดอะไรสักคำ นึกไปถึงเมื่อปีก่อน เจ้าหน้าที่สาวหน้าตาละม้ายคล้ายสาวโซฮีแห่งวงวันเดอร์เกิลส์ถามฉันแค่คำถามเดียวว่า 

“เธอจะอยู่กี่วัน”

แต่ครั้งนี้ไม่ถึงห้านาทีก็ถึงตาฉัน ฉันเดินเข้าไป คราวนี้เจ้าหน้าที่หนุ่มมองฉันอย่างไว้เชิง หวงยิ้มอยู่นิดๆ ไม่ถามอะไรฉันซักคำเช่นกัน ซักพักก็ปั้มเสียงดังปึ้กลงไปในพาสปอร์ต ตราประทับเรียงต่อกันอย่างสวยงามกับครั้งแรก

...เอาล่ะ หมดความกังวลไปแล้วหนึ่ง พวกเราทั้งคู่หลุดออกมาได้ .. ป่ะ เริ่มค่ะ!!