เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
คุณเชื่อในรักแรกพบไหม ?stfellove
ครั้งที่ 2 เรียกบังเอิญได้ไหมนะ
  • เออ ..... ก็หลังจากคืนที่นอนไม่ค่อยหลับนั้น ก็ได้ตื่นเช้ามากับความงงๆ ที่จะต้องออกไปทำงานอีกเเล้วอ่ะ 55555555555555 เเต่เราก็จะต้องอยู่เมืองงไทยอีกเเปปเดียวเองนะ เลยทำให้วันนั้นทำงานวุ่นๆกว่าจะได้พักก็ราวๆ บ่ายสองมั้งนะ โดยที่นั่งอยู่กับเลขา ที่ร้านกาเเฟตรงอโศกนั้นเเละ จะที่ไหนละ ก็กูต้องไปทำงานเเถวนั้น อ่ะ 
    2.18 น. casa lapin

        พนักงาน : ( ยิ้ม ) วันนี้มีเมนูเเนะนำเป็นหมูผัดกิมจินะค่ะ
        เรา : คาราเมลมัคคีอาโต้ หวานน้อย low fat น้ำเปล่าขวดนึง 
        พนักงาน : 165 บาท (ประมาณนะ จำไม่ได้)  
     เราก็จ่ายตังค์เเละไปนั่งรอเครื่องดื่ม อยู่ที่มุมของร้านริมกระจก เเละนั่งทิ้งตัวลงเเบบเหนื่อยๆ
        คุณตุ๊ก : พรุ่งนี้เครื่องบินขึ้นตอน 10.40 น. นะ อย่าลืมเครียทุกอย่างให้เรียบร้อยด้วย อย่าลืม                   เอกสารพอไปถึงที่นู้นต้องไปดำเนินเรื่องเเล้วกลับมาไทย ให้ฉันจองตั๋วกลับให้เลยหรือคุณจะจองตั๋วเอง ฝากความคิดถึงคุณใหญ่ด้วยนะค่ะ เเล้วอย่าลืมของไว้ที่นู้นนะให้คนไปช่วยเช็คช่วยเก็บ 
          (เเละอีกล้านแปดเรื่อง ที่พูดไม่หยุด)
        เรา : (นั่งฟังนิ่งๆไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ) เเละนั่งมองออกไปข้างนอกกระจกเเบบหมดเเรง เเละสิ่งที่เราเห็นนะ ผู้หญฺิงผมบลอน์คนนั้น เดินผ่านหน้าเราไปอย่างเร่งรีบ เเต่วินาทีนั้นมันคือ ถ้าให้เปรียบตาเราเป็นกล้อง ก็จะเป็นกล้องที่สามารถรัวชัตเตอร์ได้หลายๆล้านภาพในวินาทีเดียว 

            ในตอนนั้นเท่าที่จำได้ พอได้เห็นผู้หญิงคนนั้นจากที่นั่งหมดเเรงกลับลุกขึ้นมาเเละอยากจะวิ่งตามไป เเต่ทำได้เเค่ลุกขึ้น เเละพนักงานก็เดินเอากาเเฟมาให้เเละเป็นการหยุดยืนเเทนที่จะวิ่งเเต่พอมองออกไปผู้หญฺิงคนนั้นก็นั่งถออกไปซะเเล้ว 
            สิ่งที่ทำได้ในเวลานั้นคือหันไปถามพนักงานร้านกาเเฟว่า
       เรา: พี่ๆ รู้จักผู้หญิงคนนั้นไหม ?
       พนักงาน : (หันไปมอง) อ่อออออ พี่เขาทำงานที่นี้ เเละก็บอกรายละเอียด

               เเละเราก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมที่เมื่อกี้ลุกขึ้นมา โดยที่ตอนลุกมันก็ไม่เป็นระเบียบเก้าอี้ตัวนั้นก็ถูกจัดวางให้เข้าที่พอดีกับการที่นั่งหลังตรงเเละทำหน้าจริงจัง ใส่คุณตุ๊ก เเละบอกเขาว่า
        เรา : รู้นะว่าต้องทำอะไร เราฝากด้วยนะ 
        คุณตุ๊ก  : เเต่คุณมีเรื่องอื่นให้ต้องทำมากกว่านี้นะยังไงก็ต้องโฟกัส เเละไล่ระดับความ                        สนใจยากง่ายก่อนที่จะทำอะไร  (เเละก็บ่นเหมือนเเม่สอนลูก) 
       เรา : นี้ไม่ได้ถามความเห็นหรือเป็นคำสั่งอะไรนะ เเต่ขอร้องช่วยหน่อยได้ไหม พีซซซ
             เราเลยมองไปที่หน้าคุณตุ๊ก เเละจ้องตาไป เเละถามเขาด้วยประโยคสั้นๆ ง่ายๆ ว่า

    'Do you believe in love at first sight ? '


       
  •   แปลกเนาะที่หลังจากวันนั้นเราก็ได้เริ่มเครียงานเครียหนี้เครียสิ้นในตอนเย็นเเละมานั่งกินข้าวกับน้องชายเราที่ไม่ค่อยเอาถ่านเท่าไหร่เเต่ก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีเลยที่เดียวในเรื่องของหัวใจ เวลามีปัญหาที่เเก้ไขไม่ได้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็จะชอบมาบ่นให้มันฟังถึงมันจะไม่ได้ช่วยห่าเหวอะไรมากหรอกนะ เเต่มันจะมีความคิดเเบบตื้นๆ ที่เราเองยังเอะใจเลย ว่าทำไมเราไม่คิดเเค่นั้นบ้าง คิดลึกไปให้มันได้ไรขึ้นมา ถามตัวเอง//
    18.36 น. เรือนปั้นหย้า
       ## หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จเรียบร้อยเเล้ว ก็ได้ถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาคนในครอบครัว
       เรา : เเก..... เชื่อในรักเเรกพบป่ะ
       น้องชาย : one night stand yep ?
       เรา :  จะบ้าหรอ หมายถึงรักเเรกเห็น เเรกเห็นเลย
       น้องชาย : อ่ะไหนเล่า 

     เราก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมด ที่เกิิดขึ้นตั้งเเต่เจอที่ทางม้าลาย กับเจอตรงร้านกาเเฟ หลังจากที่มันได้ฟังเรื่องราวของเราทั้งหมดที่เราคิดว่ามันเพ้อเจ้อเล็กๆ เเต่น้องชายเรากลับคิดว่าเป็นเรื่องที่อาจเป็นพรหมลิขิตก็เป็นไปได้อ่ะ 55555555 ถึงอย่างไงซะเราก็ไม่มีโอกาสที่จะคิดว่า จะได้รู้จักเขา หรืออยากได้เขา มาเป็นเจ้าของเท่าไหร่หรอกนะ เพราะคิดว่า "เเค่ได้รู้จักกันสักนิด ก็อาจดีพอเเล้ว" เพราะไม่เเน่เขาอาจมีเเฟนอยู่เเล้วหรือไม่เราก็ไม่ใช่สเปกที่เขาชอบ หรือเขาอาจเเอบหลงรักใครอยู่เหมือนที่เราหลงรักเขา.......
    เเละหลังจากกินข้าวกันเสร็จเราก็ขับรถกลับบ้านเตรียมกระเป๋า เตรียมบินพรุ่งนี้ เเต่ระหว่างทางกลับบ้าน ได้ชับรถเเบบใจครุ่นคิด ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นสองครั้งพร้อมกับตั้งคำถามมากมายอีกครั้ง รอบนี้น่าจะมากกว่ารอบที่เเล้วด้วยนะ มัวเเต่คิดจนขับรถไม่เป็นสัปปะรดเลย 
    22.45 น ห้องนอนเราเอง

       หลังจากที่ ได้เจอผู้หญฺิงคนนั้นถึงสองครั้งติดเเละเป็นสองครั้งที่มีเวลาเจอเพียงเเปปเดียว เเต่เราสามารถจำภาพเหล่านั้นได้เเม่นเหมือนเป็นภาพสโลโมชั่น มันเป็นเหมือนการฉายหนังจริงๆเลยนะเป็นเหมือนการที่เราเข้าไปอยู่ในอีกโลกนึงเลย โลกที่ทุกอย่างดูช้าลงไปเกือบ 100 เปอร์เซนต์เลยก็ว่าได้
    พอได้มานอนนิ่งๆสักพักก็มีเสียงไลน์ดังขึ้นทำให้คิดว่าเราควรจะลองถามความเห็นจากคนอื่นดูบ้าง ว่าสิ่งที่เรากำลังรู้สึกมันคือการมโน บ้าไปเอง หรือก็มีคนอื่นเป็นเหมือนที่เราเป็นเหมือนกัน 
    เลยเริ่มพิมพ์ประโยค Do you believe in love at first sight ? เเละได้กดฟอเวิร์ดข้อความเเละส่งต่อไปในหลายๆห้องเเชท เเละสิ่งที่คาดหวังในคำตอบของทุกคนคือ เราไม่ได้รู้สึกอย่างงี้อยู่คนเดียว 
    เพื่อน1 : เชื่อๆ เเต่มึงมีความรักหรอว่ะ ?
    เพื่อน 2 : ไม่รู้ว่ะ ยัังไม่เคยไปเฟิสอะไรกับใคร
    เพื่อน 3 : เคยนะเเต่มันนานมาเเล้ว รักในวัยรุ่นเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน
    เพื่อน 4 : คือกูจะต้องอธิบายกี่ตัวอักษรอ่ะ ว่าเรื่องเเบบนี้คือเรื่องของมึง โนคอมเม้น  

        เเละเพื่อนอีกหลายคนก็จะมีคอมเม้นต่างๆกันไปเเต่คำตอบที่ได้ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกชอบเธอน้อยลงไปเลย นี้กูชอบเขาจริงๆเเล้วใช่ไหมว่ะ 555555555555 บางที่เราต้องทำไรสักอย่างเเล้วละ ต้องทำ 
                                                                                                                                                     

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
crushyooou (@crushyooou)
สุดท้ายจะ feel gooood ป่าวนะะ
stfellove (@stfellove)
@crushyooou รอออต่อน้าาา ?