Omegaverse/Slowburn/Abused

TRIGGER WARNING: Rape

Pairing: โอลิแมธตามเดิม... ไม่สิ อันนี้แมธโอลิ โอลิเป็นโอเมก้าข่าบ โดนลักพาตัว โดนข่มขืน จนตำรวจไปเจอแล้วพากลับบ้าน มีเจ้าแมธมาดูแล

--------------------------------------

ในโลกที่มีเพียงแค่หญิงชาย ถ้าถามกันตรงๆ ก็แย่พออยู่แล้ว…

แต่ในโลกที่ยังมีการแบ่งแยกย่อยเป็นอัลฟ่า เบต้า โอเมก้า มันแย่ยิ่งกว่า

ไม่มีใครรู้ว่าเพศรองนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ และทำไมมีแค่ในมนุษย์ แต่แรกเริ่มเมื่อมีการจารึกประวัติศาสตร์ มันก็ปรากฏขึ้นแล้ว

แม้ร่างกายจะแบ่งเป็นชายกับหญิง แต่เพศรองเป็นตัวกำหนดว่าใครจะเป็นผู้อุ้มท้อง และใครเป็นคนทำให้ท้อง

แม้จะเรียกว่าเพศรอง และบทบาทความเป็นพ่อแม่ดูจะลื่นไหลได้อย่างอิสระ แต่ทุกคนถูกคาดหวังและพันผูกไว้กับหน้าที่และบทบาทที่ตามมาตามเพศนั้นๆ ไม่ได้มีอิสระอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

อัลฟ่ามีหน้าที่เป็นผู้นำ เบต้าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังคอยดูแลให้ทุกอย่างเป็นไปตามการตัดสินใจของอัลฟ่า และโอเมก้าเป็นผู้ตาม

ไม่สิ… เรียกว่าเป็นผู้ตามมันยังน้อยไป นั่นมันแค่ทางทฤษฎี…

เพราะในทางปฏิบัติแล้วโอเมก้าเหมือนถูกตัดขาดจากสังคม ชีวิตของโอเมก้าคนหนึ่งไม่มีอะไรมากนอกจากอยู่หลัง พวกเขาถูกคาดหวังให้หาคู่ในซักวัน เริ่มครอบครัว มีลูก…

ใช่ โอเมก้าคือสิ่งที่ต่ำที่สุดของปิรามิด และในสายตาของใครหลายๆ คน โอเมกาไม่ต่างกับเครื่องผลิตลูก

ประชากรจำนวนเพียงแค่ 20% ของประชากรทั้งหมดกลุ่มนี้เป็นที่ต้องการเป็นอย่างมาก ในบางวัฒนธรรมที่มีความเชื่อเรื่องสายเลือด โอเมก้าควรคู่กับอัลฟ่า เพื่อสร้างทายาทที่เป็นอัลฟ่าและโอเมก้า ในสภาพสังคมที่ขับเคลื่อนด้วยเพศรองนี้แท้ๆ แต่ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เบต้ากลายเป็นสิ่งที่ถูกกีดกันออกไปจากความสัมพันธ์อันซับซ้อนของทั้งสองเพศ ที่มองว่าเบต้าไม่สามารถรับรู้ความละเอียดละอ่อนนี้ได้

ซึ่งนั่นเป็นปัญหา เมื่อเกิดอัลฟ่าหรือโอเมก้าขึ้นในครอบครัวเบต้าล้วน

“ทอม เอายาให้ฉันที!!” โอลิเวอร์ ไซคส์เรียกน้องชายจากในห้องน้ำ คนเป็นน้องกลอกตา พวกเขาจะไปโรงเรียนกันไม่ทันอยู่แล้วเพราะเจ้าพี่ชายตัวดีดันโอ้เอ้อยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมง แล้วนี่ยังจะมาใช้เขาอีก

เขาวิ่งหยิบยาจากลิ้นชักหัวเตียงพี่ชายในห้องนอนที่เขาแชร์กับพี่แล้ววิ่งกลับไปให้เจ้าตัวที่ห้องน้ำ คนพี่เปิดประตูออกมาคว้ายาจากมือเขาอย่างรวดเร็วแล้วผลุบหายกลับเข้าไปในห้องน้ำอีก ไม่มีแม้แต่จะขอบคุณ

ทอมถอนหายใจแล้วนั่งรออยู่หน้าประตู “โอลิ ขอฉันเข้าไปแปรงฟันหน่อย” เขาเคาะประตูถาม

“ไม่” คือคำตอบ ซึ่งเขารู้อยู่แล้ว ทอมถอนหายใจแล้วไปที่ห้องครัวแทน คว้าแปรงสีฟันที่แอบซุกอยู่แถวนั้นแปรงฟันตรงอ่างล้างจาน แม่พวกเขาคงดุอีกตามเคยที่เขามาใช้อ่างนี้ แต่ทำยังไงได้ เขาไม่เห็นวี่แววว่าจะได้ใช้ห้องน้ำอีกสามสิบนาทีเป็นอย่างต่ำ

แล้วเขาก็ไม่ค่อยจะอยากใช้ห้องน้ำต่อจากพี่ทันทีเวลาที่เจ้าตัวเกิดติดฮีตขึ้นมากระทันหันนักหรอก

โอลิเป็นโอเมก้า

โอเมก้าคนเดียวในรอบสี่ชั่วอายุคนของครอบครัวไซคส์

ไม่มีใคร...หรือแม้แต่เจ้าตัวเองรู้ จนกระทั่งเขาอายุสิบสี่ ตื่นขึ้นกลางดึก และไม่เข้าใจว่าอาการร้อนรุ่มไปทั้งตัว เสียววาบที่หน้าท้อง และแฉะตรงหว่างขาเกิดจากอะไร

เขานอนร้องไห้ ไม่เข้าใจว่าร่างกายตัวเองต้องการอะไร จนกระทั่งน้องชายที่นอนเตียงข้างๆ สะดุ้งตื่นแล้ววิ่งออกไปเรียกพ่อแม่

พ่อเขาขับรถพาทั้งครอบครัวไปคลีนิคใกล้ๆ กลางดึกนั้นเอง ทุกคนปลอบเขา บอกว่านี่คือสัญญาณว่าเขาโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หมอขอตรวจดูเขาในที่ที่ไม่เคยมีใครดูมาก่อน หลังจากนั้นก็ให้ยาที่ทำให้อาการร้อนนั้นหายเป็นปลิดทิ้ง

แต่สำหรับโอลิแล้วชีวิตเขาไม่เหมือนเดิมอีกเลย

เขาเรียนรู้ในวันนั้นว่าร่างกายตัวเองมีอวัยวะอีกเซ็ตหนึ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่ามี เขาเรียนรู้ในวันนั้นว่าเขาสามารถมีลูกได้ มีลูก...ด้วยตัวเองได้ เรียนรู้ในวันนั้นว่าเขามีอะไรไม่เหมือนกับน้องชาย

แต่ต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าเขาจะรู้ว่าโลกกำหนดบทบาทใหม่ให้กับเขา และโลกคาดหวังว่าเขาจะปฏิบัติตาม

แต่โอลิก็คือโอลิ แค่ในวัยไม่กี่ขวบเขาก็ฉายแววความดื้อรั้นไม่ยอมใครออกมาแล้ว และในวัยสิบสี่ก็เป็นวัยที่เขาเริ่มแสดงนิสัยหัวขบถออกมาอย่างเต็มที่

เสื้อสีสันสดใสแต่งแต้มไปด้วยคำหยาบ กางเกงยีนส์เข้ารูปที่ถูกขัดให้ขาด ผมที่โดนเจลจัดให้ตั้งไม่เป็นทรงและริมฝีปากที่ถูกเจาะทั้งๆที่ผิดกฏของโรงเรียน ทั้งหมดนั้นคือโอลิเวอร์ ไซคส์

ไม่แปลกใจหากเขามักจะไปแกร่วอยู่ที่ผับแถวบ้านเหมือนกับเบต้าทั่วๆ ไปมากกว่าจะอยู่ในคลาสหลังเลิกเรียนที่จัดขึ้นเพื่อสอนให้โอเมก้ารู้จักการทำงานบ้านงานเรือน เพราะการทำตามกฏไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในพจนานุกรมของเขา ถ้าโลกต้องการให้เขาอยู่แต่กับบ้าน เขาจะออกไปผจญภัยข้างนอก ถ้าโลกต้องการให้เขาคอยอยู่เบื้องหลัง เขาจะอยู่ข้างหน้า และถ้าโลกต้องการให้เขาเป็นผู้ตาม เขาจะเป็นผู้นำ

เขาเจอกับแมธ นิโคลส์ที่นั่น ทั้งคู่พยายามแอบเข้าผับที่กำลังมีงานแสดงโคฟเวอร์เพลงจากวงโปรดเหมือนกันและโดนเตะออกมาเพราะอายุต่ำกว่าเกณฑ์เหมือนกัน หลังจากการเจอกันที่น่าอายดังกล่าวหลายๆครั้ง พวกเขาก็ตัดสินใจว่าควรจะเจอกันในสถานการณ์ที่ดีกว่านั้นแทน และนัดเจอกันที่ร้านขายซีดีใกล้ๆหลังเลิกเรียน

น่าประหลาดใจว่าแมธ นิโคลส์ ก็เรียนที่เดียวกับเขา และอยู่ชั้นเดียวกันด้วย แต่ทั้งคู่ไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่ก็ไม่น่าแปลกใจเมื่อดูจากจำนวนวันที่ทั้งคู่โดดเรียน อีกทั้งแมธเป็นเด็กเรียนคลาสพิเศษ

แมธเป็นอัลฟ่า อัลฟ่าคนแรกที่โอลิได้รู้จักเป็นการส่วนตัว และเขาไม่เหมือนใคร

เป็นปกติที่อัลฟ่าจะโดนส่งไปเรียนชั้นเรียนปกติในช่วงมัธยมต้นเพื่อฝึกฝนทักษะต่างๆ ก่อนจะรวมกับเบต้าและโอเมก้าในช่วงมัธยมปลายเพื่อฝึกการใช้ชีวิตในสังคมจริง และลดความก้าวร้าวที่อาจจะเกิดขึ้นได้หากเอาสิ่งมีชีวิตที่ขึ้นชื่อเรื่องความขี้หวงเขตแดนตนเองนี้มาอยู่รวมกัน 

แต่แมธไม่ก้าวร้าว ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่รู้จักกันครั้งแรกจนถึงวันที่เขาย้ายมาเรียนห้องเดียวกับโอลิที่เขาจะแสดงความก้าวร้าวออกมา แมธเป็นเด็กอารมณ์ดี ยิ้มเสมอ และมองโลกในแง่บวก พวกเขาไม่แน่ใจว่าโรคสมาธิสั้นที่ติดตัวเขามาตั้งแต่เกิดมีส่วนทำให้แมธไม่มีเวลาว่างพอจะมานั่งเล่นสงครามประสาทแบบที่พวกอัลฟ่าชอบทำกันรึเปล่า อีกทั้งการเป็นน้องเล็กติดแม่ที่มีพี่ชายเป็นอัลฟ่าอีกคนก็ทำให้บางทีเขายังมีนิสัยเป็นเด็กๆอยู่

พวกเขาสนิทกันอย่างรวดเร็ว เด็กสองคนที่ไม่ทำตามบทบาทที่สังคมคาดหวังและไม่คาดหวังให้กันและกันทำตัวตามที่สังคมหวังไว้ พวกเขาเข้าใจกันดี

รสนิยมทางดนตรีที่เหมือนกันทำให้เขาตั้งวงด้วยกันในที่สุด โอลิเป็นคนร้อง แมธตีกลอง เคอร์ติส วอร์ทและลี มาเลีย เด็กพูดน้อยร่างเล็กจากห้องข้างๆที่โอลิไปดึงตัวมาเล่นกีต้าร์ และแมต คีน เพื่อนสนิทของลีเล่นเบส พวกเขาเรียกตัวเองว่าบริงมีดิฮอไรซัน วลีจากหนังเรื่องดังที่พวกเขานั่งดูด้วยกันในคืนหนึ่ง

ตั้งแต่อายุสิบหกจนถึงสิบแปด โอลิเรียนรู้ว่าเขาจะเอาตัวรอดในซีนได้อย่างไร ในซีนของพวกเขามันเต็มไปด้วยเสียงดัง ความก้าวร้าว รุนแรง และไร้กฏเกณฑ์ เขาเรียนรู้ที่จะเสียงดัง ที่จะก้าวร้าว แหกกฏ และเก็บเพศของตัวเองไว้เป็นความลับ

ภายใต้ร่างสูงชะลูด รอยสัก จิวเวลรี่ที่ประดับประดาตามเนื้อหนัง ผมยาวกระเซิงปรกหน้า และสายตาที่ดูน่าเกรงขามนั้น โอลิซ่อนความจริงที่ว่าเขาคือสิ่งมีชีวิตที่โลกตัดสินให้อยู่ต่ำที่สุด ติดสินว่าอ่อนแอเกินไป และคงไม่เฉียดใกล้เข้ามาในซีนแบบนี้ 

เขาทำได้ดีมากๆ ด้วย

เขามีบทเรียนจากที่โรงเรียนมาแล้ว ชีวิตในโรงเรียนของเขาทั้งชีวิต เด็กพวกนั้น ทุกคนคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่จะรุมแกล้งเขาแค่เพราะว่าเขาไม่ทำตัวเหมือนโอเมก้าที่หนังสือเรียนคร่ำครึนั้นบอก ครั้งนี้เขาจะไม่ทำผิดซ้ำอีก

เขาเข้ากับซีนได้ดี มันเหมือนกับว่านี่คือที่ของเขา ไม่สิ… ไม่ใช่แค่เหมือน แต่มันใช่เลย ซีนนี้คือโลกของเขา

บางครั้งเขาก็แทบจะลืมไปว่าเขาเป็นอะไร จนกระทั่งสิ่งที่จะมาทุกๆ สามเดือนกลับมาเตือนเขาอีกครั้ง

เขาแกะยาระงับฮีทแล้วโยนเข้าปาก กลืน ไม่แม้แต่จะคิดดื่มน้ำตาม เหมือนเช่นทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา

แค่กินยาให้ตรงเวลา แค่นี้ก็ฝืนธรรมชาติของร่างกายตัวเองได้แล้ว

แต่เขายังอ่อนต่อโลก เขาทุกคนยังอ่อนต่อโลก และไม่รู้ว่าข้างนอกนั่นมีอะไรที่โหดร้ายและน่ารังเกียจมากกว่าพวกเด็กไร้สมองที่การกระทำเลวร้ายที่สุดคือซ้อมเขา

พวกเขาไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่อยู่มาวันหนึ่งก่อนพวกเขาเรียนจบไม่กี่สัปดาห์โอลิเวอร์ก็ไม่มาที่ซ้อมตามนัด

โอลิไม่ได้อยู่บ้าน ไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน ไม่ได้อยู่ที่ร้านเพลง ไม่ได้อยู่ที่ผับ ไม่ได้อยู่ที่สถานีตำรวจ ไม่อยู่ที่ไหนทั้งสิ้น

รู้ตัวอีกทีโอลิก็อยู่ในรายชื่อคนหายแล้ว

พวกเขาออกตามหาตลอด ทอม แมธ ลี เคอร์ติส คีน

จนกระทั่งครึ่งปีให้หลังที่ตำรวจจับแก๊งนอกกฏหมายแก๊งใหญ่ของเชฟฟิลด์ได้

ตำรวจใช้เวลาอยู่พักใหญ่ถึงจะรู้ว่าอัลฟ่าไม่ทราบชื่อที่กำลังแยกเขี้ยวขู่พวกเขามาจากหลังลูกกรงจริงๆ เป็นแค่โอเมก้าที่ยิงฟันทู่ๆ ใส่ เพราะหวังว่าจะได้ไม่มีใครมากล้าแหยมกับเขาอีก

และโอเมก้าคนนั้นคือโอลิเวอร์ ไซคส์ เด็กวัยรุ่นที่หายไปตั้งแต่ต้นปี 

ทอมเป็นคนแรกที่มาเจอเขา เขาโผเข้ากอดพี่ชายตั้งแต่ตำรวจยังไม่ปล่อยตัวออกจากห้องขัง และเมื่อตำรวจปล่อยออกมา เขาก็ต้องช็อคกับสภาพของพี่ชายเมื่อเห็นเจ้าตัวชัดๆ ถนัดตา

โอลิผอมลงไปมาก เนื้อตัวมอมแมม ผมยาวถึงบ่าพันกันกระเซิง บ่งบอกว่าไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควร แววตาดุดันคู่นั้นมอดหายไป เหลือแต่แววตาที่เต็มไปด้วยความระแวงแทน และที่ทอมต้องตกใจเป็นที่สุด คือหน้าท้องนูนของพี่ชาย ที่ตรงกันข้ามกับสภาพร่างกายที่ขาดสารอาหารอย่างสิ้นเชิง

โอลิท้อง

พวกมันข่มขืนเขา พวกมันทุกคน ข่มขืนเขาตลอดหกเดือนที่ผ่านมา

แก๊งอัลฟ่า และเบต้าบางตัวที่เห็นดีเห็นงามด้วย...

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ยังมีคนบางกลุ่มชอบลักพาตัวโอเมก้าไปใช้เยี่ยงทาสอยู่ ในบางที่โอเมก้ายังถูกมองเป็นเพียงแค่สิ่งของ และสำหรับพวกจิตวิปริต โอเมก้าไม่ต่างกับทาสกามชั้นยอดที่ธรรมชาติสร้างมาให้อ้าขาเรียกอัลฟ่า

โอลิสู้สุดชีวิต เขาทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งกัด แค่ก็สู้พวกมันไม่ได้ พวกมันไม่ได้ใช้ยากล่อมหรือยาปลุกกับเขาด้วยซ้ำ ปล่อยให้เขาสู้เต็มแรง ให้เขาได้ดิ้น ได้กรีดร้อง ในขณะที่พวกมันผลัดกันทำเขาไปเรื่อยๆ

ไม่ต้องใช้ยาปลุกให้เปลืองหรอก พวกนั้นว่า ในทางกลับกันพวกนั้นงดยาเขาทุกชนิด ทุกชนิด แม้แต่ยาระงับฮีต

อีกเดี๋ยวเดียวก็ร้องอยากได้เองแล้ว

หนึ่งเดือนผ่านไป โอลิตื่นขึ้น ตัวร้อนรุ่ม เขาพยายามคิดว่ามันคงเป็นพิษไข้จากการที่พวกนั้นเพิ่งเอาเขาจนป่วย หลังจากที่เขาเลิกกรีดร้องใส่ พวกนั้นก็พยายามทำลายเขา อย่างใช้เขาแรงๆ แต่เขาไม่ยอมแพ้ แต่ว่านี่ไม่ใช่… หนึ่งชั่วโมงต่อมาเขาพยายามข่มตาหลับ สองขาหนีบเข้าไว้ด้วยกันพยายามระงับความอยากที่ก่อตัวขึ้น สองชั่วโมงหลังจากนั้นเขาร้องเรียกของยาระงับ เป็นครั้งแรกที่เขาอ้อนวอนขอจากพวกนั้นตั้งแต่โดนจับมา แม้แต่ตอนจะโดนข่มขืนครั้งแรก เขายังไม่เคยอ้อนวอนขอให้มันหกยุดเลยด้วยซ้ำ

และหกชั่วโมงผ่านไป… เขาร้องเรียกพวกนั้นด้วยตัวเอง

พวกนั้นเข้ามา พร้อมกับยา… แต่มันไม่ใช่ยาระงับ

มันคือยาปลุก ซึ่งถ้าใช้พร้อมกับช่วงฮีตแล้วก็จะทำให้โอเมก้าไม่มีสติเลยทันที

เขาทันเห็นพวกนั้นยิ้มร่าใส่เขาก่อนที่สติทุกอย่างจะดับหายและเขาอยู่ได้ด้วยสัญชาตญาณ เขาคลานไปมาอยู่ในห้องของตัวเอง ทุบประตูเรียกให้ใครก็ได้เข้ามาหาเขา ก่อนจะหันท่อนล่างไปทางประตูเป็นการเชื้อเชิญให้ใครก็ได้เข้ามาเติมเต็มช่องว่างของเขาที

โอลิได้สติอีกครั้งสองวันหลังจากนั้น เขาตื่นมาพร้อมร่างกายที่ระบมจนเดินไม่ได้ และช่องท้องล่างที่อัดแน่นไปด้วยของเหลวจากคนพวกนั้น

พวกมันบังคับให้เขาดูว่าสองวันที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นบ้างในวิดีโอที่พวกมันอัดไว้

เขาเห็นตัวเอง แต่ไม่ใช่ตัวเอง… เห็นตัวเขาที่ทำตัวไม่ต่างจากสัตว์ในฤดูผสมพันธุ์ สภาพที่เขาไม่คิดว่าตัวเองจะตกต่ำจนเป็นแบบนั้นได้

แต่ก็ไม่แปลก เพราะจริงๆ แล้ว… ฮีตก็คือการติดสัดของโอเมก้า ที่กระตุ้นอัลฟ่าให้อยู่ในสภาวะเดียวกัน

และเป็นช่วงเสี่ยงต่อการท้องสำหรับโอเมก้ามากๆ

โอลิไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เขาตื่นขึ้นมาวันหนึ่งพร้อมกับอาการมึนหัวอย่างรุนแรง เขาอาเจียนแล้วอาเจียนอีกแต่อาการก็ยังไม่หยุด พวกนั้นโยนที่ตรวจครรภ์เข้ามาในห้องเขาเป็นเชิงเย้ยหยัน โอลิไม่กล้าใช้มัน เขากลัว กลัวความจริง

แต่สุดท้ายความสงสัยก็ชนะความกลัว

สองขีด

ผลที่ได้คือสองขีด

โอลิทรุดลงและร้องไห้ออกมาเป็นครั้งแรกตั้งแต่ถูกจับมา

เขาท้อง

เขาถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ และตอนนี้กำลังมีตัวอะไรที่ครึ่งหนึ่งมาจากคนที่ทำร้ายเขาเติบโตอยู่ในตัวเขา…

จากคนไหนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำ

นั่นทำลายกำลังใจทั้งหมดของโอลิไปอย่างสิ้นเชิง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพยายามสร้างขึ้นมา สุดท้ายมันก็กลับไปที่จุดเดิม ว่าเขาไม่สามารถหนีธรรมชาติของตัวเองได้ และธรรมชาติของเขาคือการเป็นแค่ทาสกาม เป็นเครื่องจักรผลิตลูก

นั่นไม่ใช่ครั้งสุดท้าย…

พวกมันข่มขืนเขาทุกคืนตามเดิม ไม่สนสิ่งที่อยู่ในท้องของเขา และเมื่อผ่านไปอีกสามเดือน พวกมันก็เอาเปรียบเขาช่วงฮีตอีก

แม่เขาเป็นลมเมื่อเห็นสภาพของเขา

ไม่ ไม่ใช่เพราะเขาท้องได้เกือบห้าเดือนแล้ว

แต่เพราะคอเขาที่ยับเยินพอๆ กัน

ทอมกลั้นหายใจเมื่อเห็นสภาพลำคอของพี่ชายตัวเอง

ลำคอ คือจุดตายของสัตว์ทุกชนิด การที่สัตว์หงายท้องเผยคอให้กับสัตว์ที่เหนือกว่านั้นคือการแสดงความจำนน และสำหรับอัลฟ่าและโอเมก้า การที่โอเมก้าเผยคอให้อัลฟ่ากัดระหว่างการผสมพันธุ์คือการยอมให้อัลฟ่าตีตราเป็นเจ้าของโอเมก้าตลอดไป

จะนอนกับอัลฟ่ามากี่คน จะโดนข่มขืนมากี่ครั้ง หรือแม้แต่จะท้อง ก็ไม่เลวร้ายเท่ากับการโดนตีตรา…

ชีวิตของโอเมก้าจบทันทีหากโดนตีตราโดยคนที่ตนไม่ได้รัก เพราะการตีตราทำให้ร่างกายของโอเมก้าตอบสนองกับอัลฟ่าเจ้าของรอยกัดนั้นคนเดียว… ในฐานะคู่ชีวิต

และสำหรับโอลิ เขาโดนตีตราจากอัลฟ่ามากกว่าหนึ่งคน…

นั่นเป็นตอนที่พวกมันรุมเขาครั้งที่สอง

ทุกคนโล่งใจเมื่อได้ยินหมอบอกว่าโชคดีที่พวกมันไม่ได้กัดต่อมสำคัญที่คอ จึงไม่มีการตีตราใดๆ เกิดขึ้น

พวกมันไม่ได้ตั้งใจจะเคลมเขา แค่เห็นเขาเป็นของเล่น

ทอมถอดผ้าพันคอตัวเองมาพันให้พี่ชาย ปกติโอลิไม่เคยยอมใส่ปลอกคอกันกัด หรือปิดบังคอตัวเองอย่างที่โอเมก้าทำกัน แต่วันนี้เขากำผ้าพันคอของทอมไว้แน่น ไม่ยอมให้ใครมาดึงออก

ตำรวจปล่อยตัวเขาให้ไปอยู่ในความดูแลของหมอแทน พวกเขามีคดีต้องดำเนินอีกมากกับเจ้าพวกนั้น แต่ตอนนี้ต้องดูแลสุขภาพโอลิก่อน สองพี่น้องไซคส์นั่งกอดกันกลมตลอดทางไปโรงพยาบาล

เขาร้องไห้ออกมาเป็นครั้งที่สองเมื่อหมอบอกว่าเขาเลยช่วงทำแท้งอย่างปลอดภัยแล้ว และมันอาจจะดีกว่าถ้าเขาปล่อยให้เด็กเกิดมาแทน เขาอ้อนวอนหมอขอให้เอาเด็กออก เขาไม่สนว่าตัวเองจะเป็นหรือตาย ขอแค่ให้มันยุติตรงนี้ และบางทีมันอาจจะดีมากด้วยซ้ำถ้าเขาบังเอิญตาย

แม่เขาพาทอมที่กำลังขวัญเสียออกไปจากห้อง ส่วนพ่อเขาอยู่รับมือกับตัวเขาที่กำลังจะเสียสติ

เขาได้อาการหวาดระแวงแถมมาอีกหนึ่ง

แค่เสียงเบาๆ ก็ทำให้เขาสะดุ้งโหยง แค่สัมผัสเล็กๆ ก็ทำให้เขาหันขวับและตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าได้

โอลิเวอร์ ไซคส์ที่กลับมาเป็นคนละคนกับที่พวกเขารู้จักโดยสิ้นเชิง

เรื่องวงไม่ต้องพูดถึง แค่เปิดเพลงดังๆ เขาก็ตัวสั่นเทิ้มแล้ว เพื่อนๆ เขาเลยเป็นฝ่ายมาเยี่ยมถึงบ้านแทน

นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้กลิ่นแมธ

เขารู้ว่าอัลฟ่าและโอเมก้ามีกลิ่นเฉพาะตัว แต่เขาไม่เคยสังเกตมาก่อน จนกระทั่งโดนจับไป และหลังจากนั้นเขาก็ได้กลิ่นทุกคน

แมธไม่เข้าใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิทตนเองตัวสั่นเป็นลูกนกเมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ อัลฟ่าทุกคนมีกลิ่นเหมือนๆกัน และในการรับรู้ของโอลิ แมธที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มีกลิ่นไม่ต่างจากคนที่จับเขาไป

“โอลิ นายโอเคไหม” แมธถามขณะที่หย่อนตัวลงนั่งบนเตียงข้างๆ เขา เหมือนกับที่เจ้าตัวมักจะทำบ่อยๆ เวลามาเขียนเพลงที่บ้านโอลิ แต่ครั้งนี้โอลิกลับถอยหนีอย่างชัดเจน มือกำผ้าพันคอไว้แน่น เขาพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้าให้แมธ เขาจำได้ว่าถ้าเขาบอกปฏิเสธตัวเองจะโดนอะไร ถึงแม้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนี้คือแมธเพื่อนสนิทเขา เขาก็ไม่กล้าปฏิเสธ

โชคดีที่ทอมเข้ามานั่งเล่นกับพวกเขาด้วยเลยช่วยให้บรรยากาศน่าอึดอัดน้อยลง ไม่นานหลังจากนั้นแมธขอไปเข้าห้องน้ำและโอลิแอบกระซิบบอกทอมว่าเขาไม่อยากให้เพื่อนเข้ามาในห้องอีก ทอมมีสีหน้างุนงงแต่ก็ลุกไปดึงความสนใจของแมธตามคำขอของพี่ชาย โอลิได้แต่นอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม ร้องไห้เงียบๆ ฟังเสียงแมธกับทอมคุยกันดังมาจากห้องนั่งเล่น เขาไม่อยากไล่เพื่อนไปอย่างนั้น แต่ก็ทนอยู่กับอัลฟ่าไม่ได้

หลังจากนั้นเขาคุยกับพ่อแม่และน้อง ทุกคนตกลงกันว่าจะบอกให้แมธและเพื่อนโอลิที่เหลืออยู่แค่ห้องนั่งเล่น เหตุผลที่่ทุกคนรับรู้คือโอลิกำลังท้อง และไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่งกับพื้นที่ส่วนตัวที่ส่วนใหญ่โอเมก้าจะเตรียมไว้สำหรับลูกอ่อน

นอกครอบครัวไซคส์ ไม่มีใครรู้ว่าคำขอนี้คือความต้องการในการกันแมธออกไป

แต่สุดท้ายเขาก็หลบหน้าแมธไม่ได้อยู่ดี

แมธมาหาโอลิที่บ้านทุกวัน ขนซีดีใหม่ๆ และการบ้านของช่วงที่โอลิขาดไปมาให้ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพื่อนกลัวเขา ทุกครั้งที่เห็นโอลิทำหน้าตื่นๆ เขาก็นึกว่ามาจากอาการกลัวฝังใจ แต่ไม่คิดว่าโอลิจะฝังใจจนกลัวเขาไปด้วย

“โอลิเวอร์ แม่ไปก่อนนะ” แม่เขาเดินมาหอมแก้มเหมือนที่มักทำเป็นประจำก่อนที่จะออกจากบ้าน แล้วหันไปทางแมธที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใกล้ๆ กัน “แมทธิว ต้องรบกวนเธออีกแล้วนะเนี่ย”

“ไม่เป็นไรครับน้าแครอล ยินดีช่วย” แมธยิ้มกว้างตามแบบฉบับของเขา โอลิโบกมือลาแม่ตัวเองกับทอมที่สะพายกระเป๋าเรียนตามแม่ออกไปขึ้นรถ จากนั้นก็มองตามจนเห็นว่ารถของแม่เลี้ยวออกจากที่จอดไปจนลับตา

“ดูหนังกันไหม?” แมธถามขึ้น สองมือถือเทปวิดีโอสตาร์ วอร์ส กับจูราสสิค พาร์คไว้เป็นเชิงบอกให้เลือก มันเป็นหนังที่พวกเขาดูด้วยกันเป็นร้อยครั้งได้ไม่มีเบื่อ แต่วันนี้โอลิไม่มีอารมณ์จะดูอะไร

เขาชี้สตาร์ วอร์ส แต่แมธกลับใส่เทปของจูราสสิค พาร์คเข้าเครื่อง… แมธรู้ว่าเขาชอบเรื่องนี้มากกว่า และแมธชอบตามใจเขา พับผ่าสิ

ดูไปได้ไม่ถึงครึ่งเรื่อง โอลิก็เริ่มตาปรือ ไดโนเสาร์ตัวแรกน่าจะยังไม่ออกมาด้วยซ้ำตอนที่โอลิผล็อยหลับคาโซฟาไป

“โอลิ เฮ้ โอลิ ได้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว” เขารู้สึกตัวตื่นอีกทีตอนที่แมธเขย่าตัวเพื่อปลุกเขา

เขาลืมตาขึ้น เห็นร่างสูงยืนค้ำหัวเขาอยู่ แล้วก็สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“เวร โอลิ ฉันขอโทษ” แมธรีบคุกเข่าลงนั่งข้างๆ เพื่อน โอลิตัวสั่นงก สองมือจิกผ้าพันคอไหมพรมของทอมไว้แน่น แมธรีบกอดเขาเป็นการปลอบเหมือนที่หมอเคยแนะนำมา

“ใจเย็นๆ นะ อยู่กับฉันก่อน อยู่กับฉันก่อนโอลิ นายปลอดภัยแล้วนะ นี่บ้านนายไง” เขาพึมพำข้างหูโอลิพลางลูบไหล่เขาไปด้วย

โอลิหยุดสั่น แต่เขานั่งตัวแข็งทื่อ พยายามบอกตัวเองว่านี่เพื่อนสนิทเขาเอง แต่อ้อมกอดนั้นมันดึงความทรงจำร้ายๆ ออกมาแทนมากกว่าจะช่วยปลอบโยน

แมธเลื่อนมือข้างหนึ่งมาวางบนท้องของเขา “นะ นาย ไปพักข้างบนไหม เดี๋ยวฉันช่- อ๊ะ น้องดิ้นด้วยล่ะ น้องคงอยากให้นายพักแน่ๆ เลย” เขาเสริมเมื่อรู้สึกว่าเด็กในท้องเตะโดนมือเขา

โอลิหอบหายใจแรง เสียงขู่เกือบลอดไรฟันของเขาออกมาแต่เขากัดปากตัวเองไว้จนเป็นแผล เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ขู่ใส่แมธตามสัญชาตญาณของโอเมก้าหวงลูก

“ฉะ… ฉัน… คือ ข้างบน...” อย่าเถียงอัลฟ่า ร่างกายเขาบอก ไม่ว่าสมองเขาจะกรีดร้องแค่ไหนว่าอย่าปล่อยให้อัลฟ่าขึ้นไปที่เซฟโซนของเขา

สุดท้ายแมธก็ประคองเขาขึ้นไปถึงห้องนอน แต่โชคยังเข้าข้างเขาที่แมธปล่อยเขาที่หน้าประตู เขาผลุบหายเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว ทิ้งแมธไว้ข้างนอก ซึ่งก็ตามที่เคยคุยกับครอบครัวไซคส์ไว้… ลิมิตของแมธอยู่แค่ตรงหน้าประตูเท่านั้น

“เฮ้ ฉันจะอยู่ข้างล่างนะ เผื่อนายต้องการอะไร…” แมธพิงประตู หวังว่าโอลิจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับมาก็เป็นความเงียบอีกตามเคย ในความเป็นจริงคือเขาอยู่ได้ถึงแค่บ่ายโมงเท่านั้น แล้วก็ต้องไปเข้ากะที่ร้านทำผมต่อ ซึ่งแน่นอนว่าโอลิจะรออยู่ถึงตอนนั้นแล้วค่อยลงมา

โอลิมุดเข้าไปในเตียงตัวเองแล้วนอนขดตัวกลมเท่าที่ท้องของเขาจะอำนวย

น้องงั้นเหรอ เขาคิดกับตัวเองพลางลูบหน้าท้องของตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าสิ่งที่อยู่ในท้องนั้นเป็นเด็ก หรือเป็นอะไรที่เกี่ยวข้องกับเขาเลย มันเป็นแค่อะไรซักอย่างที่กำลังโตขึ้นเรื่อยๆ อยู่ในตัวเขา ปรสิต ใช่...ปรสิตที่เกาะกินเขา สัญลักษณ์ว่าชีวิตเขาจะไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม

แต่คนที่ดูตื่นเต้นกลับเป็นแมธกับทอมซะงั้น

เขาตัวแข็งทื่อเมื่อคิดถึงแมธ เขาไม่ปฏิเสธว่าเขาคิดถึงเพื่อนสนิทของตัวเองมากๆ แต่อะไรๆ มันไม่เป็นเหมือนเดิมอีกแล้วระหว่างเขากับแมธ

เขาซุกหัวเข้ากับกองผ้าที่หัวเตียง มีแต่เสื้อผ้าใช้แล้วของพ่อ แม่ และทอม ที่เขาแอบไปหยิบมาจากตะกร้าผ้าเวลาที่ไม่มีใครเห็น กับหมอนจากเตียงทอมที่เขาเอาของตัวเองไปสลับมา ทั้งหมดนั้นมีกลิ่นของคนที่คุ้นเคย ครอบครัว เขาทดแทนความกลัวที่ต้องอยู่คนเดียวกับอัลฟ่าด้วยกลิ่นของครอบครัว