Rude
seongwu x daniel
มาแล้ว
ริมฝีปากนุ่มหยุ่นถูกขบเข้าด้วยฟันเบาๆ
ประหม่าแน่ๆ แดเนียลรู้อาการตัวเองดี
“คุณซองอูมาแล้วค่ะ”
เสียงเลขาสาวดังเข้ามาในโสตประสาท เจ้าหล่อนไม่ต้องบอกเขาก็รู้
...ใช่
คนนั้นแหละ ทนายหนุ่มคนนั้นแหละ
ที่กำลังตรึงสายตาของแดเนียลอยู่
ใบหน้าหล่อเหลา เครื่องหน้าที่พระเจ้าตั้งใจปั้นแต่งมันขึ้นมา ผมที่ถูกเซ็ตขึ้นเป็นทรงรวมไปถึงสูทสีเข้มขนาดพอดีตัว ตามบ่ามีหยดน้ำเกาะบนผ้าวูลอยู่ประปราย ร่มสีดำในมือพร้อมด้ามจับไม้บีชดูหรูหราถูกยื่นให้เลขาที่เดินไปรับอย่างกระฉับกระเฉง
ดูดีไม่มีที่ติ สะอาดสะอ้าน และ... สุภาพ
“สวัสดีครับ” ปราศจากรอยยิ้ม มือของอีกฝ่ายยื่นมาตรงหน้า ความอุ่นแผ่เข้าสู่มือที่เย็นเยียบของแดเนียลทันทีที่สัมผัส
ซองอูผายมือไปทางห้องทำงานของตัวเองก่อนจะเดินนำไป
แฟ้มเอกสารถูกวางลงบนโต๊ะ ซองอูปลดกระดุมสูทออกก่อนจะนั่งลง ส่วนแดเนียลเลือกที่จะยืนและสอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกง
“ผมอยากได้ข้อเสนอที่ดีที่สุดจากพี่ชายของผม ทรัพย์สินมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็น คุณทำได้ไหมครับ”
ซองอูสบตาเข้ากับอีกฝ่าย ประเมินอย่างช้าๆ เสื้อสูทกับเชิ้ตตัวในเป็นสีดำสนิท ตัดกับผิวขาวที่โผล่พ้นกระดุมเม็ดบนสุด ท่าทีที่แสดงออกว่าต้องการอยู่เหนือเขา และที่เห็นชัดที่สุดคงจะเป็นแววตาวูบไหวยามที่ถูกเขามองเรือนร่างอย่างจาบจ้วง
ช่วยไม่ได้
“นั่งลงก่อนสิครับ” ซองอูเชิญให้อีกฝ่ายนั่งลงเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้าม แดเนียลไม่อิดออด ดึงมือออกจากกระเป๋ากางเกง ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ ไขว่ห้างและวางนิ้วเรียวที่สอดประสานกันไว้บนตัก
พอใจกับการที่อีกคนทำตามที่เขาบอก ก่อนซองอูจะเอ่ยต่อ “เรื่องนั้น ขึ้นอยู่กับว่าคุณให้ความร่วมมือมากน้อยแค่ไหน”
“มากเท่าที่จะทำได้อยู่แล้วครับ”
ซองอูยิ้ม
“ข้างนอกฝนยังไม่หยุดตก นั่งรอที่นี่ไปก่อนซักพักก็ได้ครับ”
เขารู้จักคนคนนี้ นายแบบหนุ่มที่กำลังมีชื่อเสียง เรื่องส่วนตัวแทบจะทุกอย่างถูกเปิดเผยออกสู่สาธารณะ รวมไปถึงรสนิยมทางเพศของอีกคนด้วย
ความต้องการที่อยากถูกอีกฝ่ายรัดรึงทำให้เลือดวิ่งลงด้านล่างอย่างห้ามไม่ได้
เงาที่เกิดบนเสื้อเชิ้ตสีดำสนิท ร่างกายของชายหนุ่มตรงหน้าคงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ แต่ผิวกายที่โผล่พ้นขอบเสื้อออกมากลับดูนิ่มนวล
แตกต่างอย่างคาดไม่ถึง
ดูราวกับมีไอร้อนลอยขึ้นมาเหนือผิวกายขาวนั่น พวงแก้มฝาดด้วยสีชมพูอ่อน ดวงตากลมสอดส่องตามร่างกายของเขา และเขาเองก็โลมเลียร่างกายอีกฝ่ายด้วยสายตา จาบจ้วงไม่ต่างกัน
ปลายนิ้วเรียวขาวเกลี่ยนิ้วตัวเองไปมาอย่างเผลอไผล ทุกอย่างนั้นอยู่ในสายตาของซองอูทั้งหมด
หัวใจเริ่มเต้นช้าลงแล้ว
แต่ยังคงไม่คุ้นชินกับใบหน้าหล่อเหลาทุกกระเบียดนิ้วตรงหน้า ลำคอหนาที่ประดับด้วยลูกกระเดือกเด่นชัด
แดเนียลกลืนน้ำลายลงคอเมื่อมองไปยังนิ้วของอีกคน
ภายในร่างกายเต้นตุบขึ้นมา
เสียงผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ลอยเข้าหูทำให้เขาเงยหน้าขึ้น สบสายตาเข้ากับดวงตาคมปลาบ
ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มออกมาบางเบา ก่อนที่เสียงเล็บเคาะกับแหวนจะดึงความสนใจแดเนียลไปอีกครั้ง
ซองอูใช้นิ้วโป้งหมุนแหวนบนนิ้วชี้ไปมา “ชอบแหวนของผมเหรอครับ” คิ้วเข้มเลิกขึ้น “หรืออยากเปลื้องผ้าผม”
พ่ายแพ้อย่างหมดจด
ทุกสิ่งที่ผู้ชายคนนี้เป็นล้วนทำให้เขาจำต้องยกธงขาวขึ้นในใจ
แดเนียลก็แค่ทำเป็นเก่ง
องซองอู คนที่ใช้แค่เพียงสายตาก็ดูเหมือนราวกับว่าเขากำลังถกร่นผ้าบนร่างกายของแดเนียลด้วยความหยาบโลน คนที่ทำให้ผิวกายร้อนผ่าวเพียงแค่สายตาคมไล้ผ่านไป
แอร์เย็นจัดภายในห้องทำงานนี้ไม่สามารถดับความร้อนรุ่มในใจได้
เขาอยากชนะ
เพียงสักครั้ง ที่แดเนียลอยากชนะคนตรงหน้าดูบ้าง
“แล้วคุณ” นายแบบหนุ่มยกยิ้ม “อยากเปลื้องผ้าผมไหม”
แหวนที่หมุนอยู่เรื่อยๆหยุดลงหลังจบประโยคนั้นไม่นาน ซองอูขยับท่านั่งใหม่แล้วเอ่ยออกไปด้วยท่าทีสบายๆ
“ขอโทษด้วยนะครับ” เป็นซองอูที่ยกยิ้มบ้าง “กฎข้อนึงที่ผมตั้งไว้ให้ตัวเองคือห้ามมีสัมพันธ์กับลูกค้า”
เสียงหัวเราะทุ้มๆของชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทดังขึ้น
“คุณนี่ สุภาพดีจัง”
คลายนิ้วออกจากกัน กวาดเอกสารบนโต๊ะทำงานกองไว้ตรงมุมโต๊ะก่อนจะย้ายร่างตัวเองขึ้นไปแทนที่ โน้มกายเข้าหาทนายหนุ่มตรงหน้าจนกระทั่งสายตาอยู่ในระดับเดียวกัน
“แต่ใบหน้าคุณ น้ำเสียงคุณ รวมไปถึงตรงนี้”
หลุบสายตามองไปที่ตรงส่วนนั้น กรีดปลายนิ้วชี้ไปตามผ้าวูลเนื้อดีผ่านส่วนที่แน่นตึงใต้ร่มผ้าอย่างหยอกเย้า
“หยาบคายมากเลยนะครับ”
fin.
หวังว่าจะอ่านอย่างมีความสุขนะคะ ร้าก♡
แท็ก #xxyzfic
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in