อนุญาติให้แคปและแชร์ได้ (ให้เครดิตกันด้วยนะคะ) แต่ไม่อนุญาติให้นำไปใช้เขียนใส่บทความตัวเองโดยไม่ได้ขออนุญาติจากทางเรา

“ถูกดุ ถูกสั่งสอน ถูกโอบกอด” เป็นหนังสืออีกเล่มที่ครบรสจริงๆค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนมีคนมาเขกหัวบ้าง ตบหน้าบ้าง มากอดเราบ้าง คืออ่านแล้วมันทั้งอิ่มเอนหัวใจแล้วได้ตาสว่างกับเรื่องบางเรื่องของชีวิตเราเลย มันเป็นเรื่องที่วิเศษณ์มากๆอยากให้ทุกคนได้ลองอ่านจัง 

เล่าเรื่องได้เก่ง พล็อทก็เท่มาก ทึ่งมากว่าสามารถเอาเรื่องต่างๆของแต่ละคนมาเชื่อมโยงกันได้ขนาดนี้ได้ยังไง แบบคารวะ สุดยอดจริงๆนักเขียนคนนี้ อีกเรื่องที่ชอบคือ เป็นหนังสือที่ย่อยง่าย ไม่ต้องคิดวิเคราะห์อะไรเยอะแยะให้มากความ คืออ่านแล้วมันเข้าใจได้ตั้งแต่ตอนนั้นเลย

ชอบบท “ไว้อาลัยด้วยเดอะบีตเทิลส์” และ “เสียงหีบเพลงปากในยามดึกสงัด” เป็นพิเศษเพราะมันมีอิทธิพลต่อใจเรามากๆเลยนี่แหละ โดยเฉพาะบท “เสียงหีบเพลงปากในยามดึกสงัด” อ่านแล้วรู้สึกเหมือนถูกตบหน้ากับเขกหัว แต่ละอย่างที่เราได้อ่านคือจะร้องไห้ รู้สึกเหมือนได้รับการกระจ่างต่อเรื่องบางเรื่อง มันแบบขยี้หัวใจเรามากเลย

ชอบประโยคของเจ้าของร้านชำตรงที่ว่า ส่วนมากคนที่เขียนมาถามหรือขอคำปรึกษาจากเจ้าของร้านมักจะมีคำตอบในใจของตัวเองอยู่แล้วตั้งแต่แรก