อนุญาติให้แคปและแชร์ได้ (ให้เครดิตกันด้วยนะคะ) แต่ไม่อนุญาติให้นำไปใช้เขียนใส่บทความตัวเองโดยไม่ได้ขออนุญาติจากทางเรา

เป็นเรื่องราวสะท้อนสภาพสังคมญี่ปุ่นในรูปแบบ Sterotype และการเลือกปฏิบัติแต่เอาจริงพอตอนอ่านเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันก็สามารถเกิดได้ที่ไทยเหมือนกันนะ

พออ่านเรื่องนี้แล้วเล่นกับใจมากเลยนะ จะว่าไงดีคล้ายๆอารมณ์ดูพี่เอกเล่นเกม Detroit 

ในขณะที่อ่านอยู่ก็ได้แต่คิดว่าถ้าเราเป็นน้องชายของฆาตกรจะคิดจะรู้สึกและทำตัวแบบไหน อีกช่วงเวลาหนึ่งก็ได้แต่คิดว่าถ้าเราเป็นบุคคลทั่วไปที่ได้มารู้ว่าเพื่อนที่โรงเรียนหรือเพื่อนร่วมงานของเราเป็นน้องชายของฆาตกร เราจะคิด รู้สึกและทำตัวแบบไหนกับเขาดี เราจะเมิน เราจะทำดีด้วยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือเราจะรังเกียจเขาไปเลยดี เราจะแยกแยะได้หรือเปล่าว่าน้องก็ส่วนน้อง พี่ก็ส่วนพี่ หรือเราจะตัดสินเขาว่า พี่เลวยังไง น้องก็จะเลวอย่างนั้นเช่นเดียวกัน

สิ่งที่ประทับใจคือเวลาอ่านแล้วเราสามารถรับรู้ได้ทั้งสี่มุมของเนื้อเรื่องจากบุคคลสี่ประเภท บุคคลที่เป็นเหยื่อ บุคคลที่ทำผิด บุคคลที่เป็นคนนอกที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย และบุคคลที่ใช้ชีวิตมานานพอที่จะเข้าใจว่าทำไมเรื่องมันถึงเกิดขึ้นแบบนี้ พอได้รับรู้ทั้งสี่มุมนี้แล้วมันก็ทำให้เราเข้าใจได้ว่าอะไรๆมันออกมาแบบนี้ เราไม่สามารถโทษใครได้เลยกับเรื่องที่เกิดขึ้น จะบอกให้โทษพี่ชายซึ่งเป็นฆาตกรก็ไม่สามารถโทษได้เต็มปาก จะบอกว่าเข้าใจพี่ชายที่เป็นฆาตกรที่ไม่สามารถทำใจยอมรับได้เช่นเดียวกัน

เอาจริงๆพออ่านแล้ว เราก็คงเป็นบุคคลที่คิดจะเมินหรือไม่กล้าเข้าใกล้น้องชายของฆาตกรเหมือนคนอื่นๆทั่วไปในเรื่องนี้เลยแหละ

ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมากเรื่องหนึ่งเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่เราได้อ่านจากนักเขียนคนนี้ เรารู้สึกว่าเขาเป็นนักเขียนที่ดีและพล็อทเรื่องต่างๆฉลาดมาก รู้สึกว่ามันไร้ที่ติ สนุกจนวางไม่ลง