Rating: Teen and Up Audiences

Archive Warning (s) : None

Fandom (s) : TOMORROW X TOGETHER

Categories: M/M

Relationship: Yeonjun/Soobin

Characters: Yeonjun, Soobin

Work Title: Run

Notes: Inspired from TOMORROW X TOGETHER’s LO$ER = LOVER

Disclaimer: บทความนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด และไม่มีเจตนาสร้างความเสื่อมเสียแก่บุคคล สถานที่ หรือเหตุการณ์จริงที่ถูกกล่าวถึงใด ๆ ทั้งสิ้น

––––––––––––––––––––

Run

YEONJUN/SOOBIN

I say ‘run’

Laugh like you’ve gone mad

Good bye to tear, time to say

‘Run’

ตอนที่ชเวยอนจุนบอกให้เขา “วิ่ง” ซูบินก็ก้าวขาออกไปทันทีโดยไม่ใช้สมองไตร่ตรองเป็นรอบที่สอง เขารู้ดีว่าคำพูดของยอนจุนเชื่อถือได้เสมอ มันเป็นแบบนั้นมาตลอด ตั้งแต่วินาทีแรกที่พวกเขารู้จักกันจนถึงตอนนี้ เขาเชื่อใจยอนจุนเหมือนที่ยอนจุนเชื่อใจเขา ดังนั้นแม้จะไร้ซึ่งการวางแผนใด ๆ หรือไม่มีเวลาแม้แต่จะบอกจุดหมายปลายทางของเส้นทางอันยาวไกลที่พวกเขากำลังวิ่งไปถึง ซูบินก็รู้ดีว่าเขาจะเจอยอนจุนที่จุดหมายปลายทางนั้น

ซูบินวิ่งตามสัญชาตญาณตัวเอง ลัดเลาะผ่านตรอกเล็ก ๆ หลังร้านอาหารที่มีเพียงกองกระดาษเก่า ๆ และถุงขยะส่งกลิ่นเหม็นเน่าจากอาหารที่ถูกทิ้งไว้จนหมดอายุ เขาชินกับมันแล้วในฐานะเด็กที่ทำงานในร้านอาหารมาร่วมสามเดือน เงินเก็บก้อนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งอยู่ในธนาคาร บางส่วนแอบซุกไว้ใต้เตียงที่หอพักเล็ก ๆ ของเขากับยอนจุน อีกส่วนอยู่ใต้เบาะที่นั่งข้างคนขับในรถยนต์ของยอนจุนที่เจ้าของรถดัดแปลงไว้ให้พวกเขาได้ทำอะไรสนุก ๆกัน ชเวยอนจุนอายุมากกว่าเขาปีเดียวแต่รู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร เป็นคนแบบที่ซูบินนึกชื่นชม เขาหลงใหลและเห็นยอนจุนเป็นแบบอย่าง ขณะเดียวกันก็หลงรักท่าทางไม่ยี่หระต่อโลกและพร้อมจะต่อสู้ฟาดฟันกับอุปสรรคทุกอย่างของชายคนนั้น เพราะฉะนั้นตอนที่ยอนจุนบอกเขาว่า ต้องมีเงินจำนวนมากถึงจะออกไปจากเมืองแห่งนี้ได้ ซูบินจึงไม่ลังเลเลยที่จะใช้เวลาพักช่วงสั้น ๆ แอบกวาดเงินที่เครื่องคิดเงินใส่กระเป๋าแล้วโยนมันให้ยอนจุนที่รออยู่ก่อนแล้วที่ถนนข้างร้าน เขาไม่นึกกลัวเสียงโวยวายของเจ้าของร้านตัวใหญ่ที่มักกดค่าแรงของเขาเสมอ ทั้งยังแอบยิ้มเยาะให้ท่าทางลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ทันนั้นด้วย ยอนจุนตะโกนให้เขาวิ่งทันทีที่ออกมาจากร้านแล้วขับไปอีกทางหนึ่ง ซูบินไม่คิดว่าตัวเองจะถูกอีกฝ่ายทิ้ง เขาไม่เคยคิด และมั่นใจด้วยว่าคำพูดนั้นคือคำสัญญาว่าจะไปรับเขา ณ ที่อีกแห่งหนึ่ง

เมื่อวิ่งพ้นแนวด้านหลังตึกออกมา ซูบินก็หยุดยืนอยู่ที่สามแยกแห่งหนึ่ง เขาเห็นรถของยอนจุนกำลังตรงมาจึงเผลอยิ้มออกมา ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงไซเรนมาจากที่ไกล ๆ ตำรวจมาแล้ว และอยู่ไม่ห่างจากพวกเขาด้วย

รถยนต์ซีดานคันกลางเก่ากลางใหม่ที่ยอนจุนเคยบอกเขาว่าขโมยมาจากพ่อเบรกลงตรงหน้าเขาพอดี ซูบินกระโดดขึ้นรถยังไม่ทันปิดประตูให้สนิท ยอนจุนก็เหยียบคันเร่งออกไปก่อนแล้ว เขาไม่ได้โวยวายอะไรเพียงแค่รีบคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยแล้วหันกลับไปหาคนข้าง ๆ

“เป็นไง” ยอนจุนถามเขาทั้งที่ตายังมองถนน

ซูบินหัวเราะ “ไปกันเถอะ ออกไปจากที่นี่กัน”

มือข้างหนึ่งของยอนจุนคว้ามาจับมือเขาไว้แน่น ก่อนจะเหยียบคันเร่งหนีเสียงไซเรนที่ตามมาอย่างไม่ลดละจากด้านหลัง

FIN

----------

210817

สั้น ๆ จริง ๆ เพราะเจอซีนในเอ็มวีกระแทกหน้าแรงมากแล้วแบบ อ๊ากกก อยากเขียนเขาหนีด้วยกัน จบ ไม่ได้คิดอะไรยาวกว่านี้มันเลยมีแค่นี้ ถ้ามีโอกาสจะเขียนอะไรยาว ๆ กว่านี้นะคะ ขอบคุณค่ะ /ไหว้ย่อ

ป.ล. แก้คำผิดแล้ว ฟาหกด่าสหกด่วา ตอนแรกตาลาย /ไหว้ทุกคน