เรานั่งรถไฟใต้ดินกลับมา
แต่ก็หิวระหว่างทางซะงั้น
เลยตัดสินใจลงตรงสถานี Mongkog เพื่อหาอะไรกินกันก่อน
และก่อนจะได้ไปหาของกิน
เราทำภารกิจเดินเข้าออกร้านรองเท้าผ้าใบหลายร้าน
เพื่อตามหารองเท้าให้น้องสาว
สุดท้ายก็ถอดใจ ไม่เจอแหะ
เราเดินไปเรื่อยๆ เข้าซอยนั้น ออกตรอกนี้
จนไปเจอกับร้านโจ๊กร้านนึงที่คนขายพูดอังกฤษอะไรกับเราไม่ได้เลย
ภาษามือก็มา ณ จุดนี้
โชคดีที่มีเมนูภาษาอังกฤษให้เลือก
เลยได้โจ๊กร้อนๆมาคนละชามใหญ่ ปาท่องโก๋ และน้ำเต้าหู้
อร่อยม๊ากกกกกกก
อร่อยจริงๆไม่ใช่เพราะอากาศหนาวหรือพวกเราหิว
น่าเสียดายที่จำพิกัดร้านไม่ได้แล้วว่าอยู่ตรงไหน
เพราะจริงๆแล้วเราเดินหลงทางกันด้วยซ้ำ ไม่รู้เหนือรู้ใต้ใดๆ
รู้แต่ว่าหิวมาก ต้องการกินเดี๋ยวนี้!
พออาหารมาปุ๊บก็ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ กินก่อน!
จากนั้นก็กลับไปที่พักรูหนูของเรา
นั่งกินขนมก๊อบแก๊บบนเตียงเล็กๆ
เปิดทีวีจอจิ๋วปลายเตียงนั่งดูละครจักรๆวงศ์ๆจีนๆอะไรซักอย่าง
ซึ่งเราก็นั่งเปลี่ยนเสียงพากย์อย่างเมามันแบบมั่วไปเรื่อย
คนนี้บี๋ว่าต้องเป็นตัวร้ายชัวร์ๆ
ส่วนนี่ดูจากหน้าที่เก๊กหล่อตลอดเวลาแล้วนี่ต้องเป็นองค์ชายหนึ่ง เป็นพระเอก
เนี่ย คนเนี้ย นางเอก ดูจากสายตาที่องค์ชายหนึ่งมองแล้วมันใช่!
ส่วนนี่ๆ องค์ชายสาม แอบรักแอบปกป้องนางเอก ต้องเจอนางเอกก่อนพระเอก พล็อตมันเป็นงี้
ส่วนเขาก็นั่งหัวเราะไปกับจิตนการอันล้ำเลิศของเรา
จริงๆแล้วโลกของผู้ใหญ่มันก็ไม่ได้แย่และโหดร้ายอะไรเท่าไหรนักหรอก
ขอแค่มีคนแชร์เรื่องสนุกๆ ขำกับมุกกากๆ ต้มมาม่ากินกันเงียบๆตอนตีหนึ่ง
และเป็นที่พักพิ่งยามที่ทุกข์ใจไม่หนีหายไปไหนก็พอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in