“มึงว่าประโยคที่พี่ซึงชอลบอกกูมันจริงไหมวะ” บูซึงกวานเอ่ยถามเพื่อน

“ไม่อะ... แค่เขาบอกมึงว่าตลอดไป ก็เท่ากับเขาโกหกมึงแล้วป้ะ”

“เปล่า... เขาเปล่า”

“เปล่าเหี้ยอะไร มึงพูดเหมือนเขาไม่เคยทำอะ กลับมาแล้วก็หนีไป... วนอยู่นั่น”

“...เขาก็ให้ตลอดไปเท่าที่เค้าให้กูได้

มึงก็รู้ ตลอดไปของคนเรามันไม่มีทางเท่ากันหรอก

มันอาจจะแค่ไม่กี่นาที หรือตลอดทั้งช่วงชีวิตของคน ๆ นึง

...แต่กูจะรับมันไว้

เพราะอย่างน้อย เขาก็คือตลอดไปในช่วงหนึ่งของชีวิตกู”

“มึงมันไม่ยอมรับความจริง”

ซึงกวานไม่โต้ตอบ และเลือกที่จะจมอยู่กับความคิดของตนเองเงียบ ๆ

บางที คำถามที่ซึงกวานถาม... อาจไม่ได้ต้องการคำตอบตั้งแต่แรกแล้วก็ได้

เพราะยังไง

ซึงกวานก็มีคำตอบให้กับมันเองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว



‘พี่จะรักนายตลอดไปเลยซึงกวาน’

ตลอดไปครั้งนี้จะยาวนานแค่ไหนนะ?