First of The First for Minimore.

      วันแรกที่ได้มาที่นี่ก็ตอนนัดสัมภาษณ์ จำได้ว่าตื่นเต้นนิ๊ดดดดนึง แต่พอมาถึงก็ตื่นเต้นมากกว่าเดิมละ พอนั่งรอในห้องตื่นเต้นหนักเลย จนพี่ต่ายกับพี่ฟางมาแล้วเริ่มสัมภาษณ์นั่นล่ะ อยู่ดีๆ พี่ต่ายก็หัวเราะอะไรไม่รู้อ่ะ55555555555 แง ดังและนานมาก ? และความตื่นเต้นก็หายไป เหลือแต่ความสบายๆ เพราะดูแล้วพี่เขาก็สบายๆ เช่นกัน สัมฯ เสร็จก็กลับ... รอผล การรอผลสมัครอะไรแบบนี้มันเคว้งคว้างดีเหมือนกันนะ มันจะคิดบ้างไม่คิดบ้างว่าเขาจะโทรมาเมื่อไหร่ จนเลยวันที่พี่เขาบอกว่าจะโทรมา ช่วงนั้นสอบด้วยเลยปิดโทรศัพท์บ่อย อือ... โทรไปเองเลยแล้วกัน สอบเสร็จพอดี ถ้าไม่ได้จะได้จองตั๋วกลับบ้าน ฮ่าๆๆ

      และพี่ก็โทรกลับมาวันนั้นเลยว่า "น้องได้ฝึกงานนะคะ" เสียงพี่หนึ่ง จำได้55555 (อ่ะ ถ้าผิดน้าา)

      ตอนที่พี่โทรมาตอนนั้นกำลังนั่งกินชาเขียวถั่วแดงปั่นอยู่ที่มอ. กำลังเซ็งๆ เพราะสอบเสร็จแล้ว และคำตอบที่เพื่อนคุยกันมันไม่เห็นเหมือนเราเลย ว้อทท! ...ต้องการอะไรดีๆ ให้ชีวิตมาก และมันก็ได้ไง

      ได้ที่ฝึกงานแล้ว ติ้ช!

      ติ้ช! ติ้ช!

.

.

? S T A R T !

     วาร์ปมาวันจริง / 01.06.17
     ก่อนเช้าวันที่ 1 วางแผนไว้แล้วว่าจะออกกี่โมง อยากมาถึงก่อนสัก 15-20 แต่สุดท้ายก็ถึง mrt พระราม 9 เวลา 9 โมงเช้าเป๊ะๆ ฮ่อล! ไม่มีที่ป๊ายยย ร้านนู่นนี่ก็ยังไม่เปิด เลยยอมไปตึกก็ได้ แต่ด้วยความรู้สึกบางอย่างทำให้วันนั้นพกหนังสือมา เกือบ 1 ชั่วโมงนั้นเลยมีอะไรทำไปที โชคดีจัง สักพักนึงพี่หนึ่งก็ลงมารับ แต่ขึ้นมาถึงก็ยังไม่มีคนมาเลย กริบ... พี่หนึ่งเลยพาทัวร์ทั้งชั้นเพื่อรอ... เวลา นะ555

     วันแรกที่มาก็ได้เขียนแล้ว ไม่น่าเชื่อ คิดไปเองว่าต้องมี workshop ไม่ก็ check skill ก่อน พอเริ่มเขียนรู้สึกสมองยังปรับตัวไม่ทัน ทำไปเรื่อยๆ มันจะเบลอๆ งงๆ คิดไม่ออก แย่จังเลย อาจเพราะปกติชินกับการนั่งเงียบๆ และเขียนคนเดียวด้วยมั้ง ระยะ 3 เมตรรอบตัวโดยมีเราเป็นศูนย์กลางต้องไม่มีคน ไม่งั้นคิดไม่ออก หน้าจอคอมตอนทำงานคือสิ่งต้องห้ามมอง ไม่งั้นคิดไม่ออกเช่นกัน
     แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้เราคิดออก
     ถือว่าไม่เป็นปัญหาแล้ว

     แต่เริ่มงานได้วันแรกก็กลายเป็นวันสุดท้ายสำหรับห้องนั้นด้วยเลย เพราะวันต่อมาได้ย้ายไปห้องใหม่กันทั้งห้องเลย ซึ่งก็คือห้องที่กำลังนั่งอยู่ตอนเน้!
     โคตร new begin with you อ่ะ ฮ่าๆๆ

     ส่วนพี่ๆ ที่นี่ น่ารักเฟรนลี่ทุกคนเลย มันไม่เกร็งดี รู้สึกอยู่ได้สบายมาก ดีใจจัง
     ปกติเป็นคนปรับตัวไม่ยากอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่ายังไงเรื่องแบบนี้มันก็ต้องเกิดขึ้นเรื่อยๆ (เรื่องอะไรวะ) เอาเวลาในการแพนิคที่ใหม่มาทำใจให้สบายและปล่อยไหลๆ ดีกว่า เพราะสุดท้ายเราก็ต้องชิน ก็ชินมันตั้งแต่ตอนนี้แหละ และมันก็รู้สึกสบายใจสบายกายดีกับการคิดแบบนี้
     ...อยู่ดีๆ ก็อยากหัวเราะตัวเอง
     55555555555555555555

      เมื่อไหร่ที่เราเริ่มรู้สึกว่าเวลาเดินเร็ว แสดงว่าเราเริ่มสนุกกับสิ่งนั้นแล้วสินะ

ฉลองครบรอบ 10 วัน ด้วยรูป ไอ้ล้อจ้อย ของพี่แก้ว (เราตั้งเอง)
เหตุการณ์จากเกมมาริโอ้คาร์ทของพี่วี่

.
.

ป.ล.
* 08/06/17 ไปกินหมูกระทะกันมา
* 09/0617 11.27 พี่แก้วยังไม่มา อิอิ
* ย้ำอีกทีว่าที่นี่ชิลมากจริงๆ
* ฝากผลงานของเราด้วย ฮ่า.
* 15/06/17 พี่แก้วมี finger spinner เป็นของตัวเองแล้ว อยู่ในช่วงเสพติด5555555 ถ้ามีโอลิมปิกอาจได้เข้ารอบลึกๆ อยู่