25: TIRED

            นี่คุณ หยุดฟังผมก่อนนะ
            นี่คุณ คุณได้ยินที่ผมพูดไหม
            ฉันกำลังบอกคุณให้หยุดก้าวเท้าเดิน และหันมามองผมก่อน

            ฉันบอกกับเธอเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เธอก็ยังแสดงพฤติกรรมเช่นเดิม
            เธอผู้มีผมสีทอง ยาวถึงสะเอว ผิวสีม่วง กำลังเดินหนีไปจากฉัน
            ฉันพยายามใช้ขาทั้งสามขา เดินก้าวตามเธอให้ทัน
            แต่ไม่ว่าฉันพยายามยามเดินไปให้ถึงเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเดินห่างออกไปจากฉันทุกที
            ฉันทำทุกวิธี
            ไม่ว่าจะวิ่งหรือจะเดิน เธอก็ยังรักษาระยะห่างเสมอ
            ฉันเหนื่อยกับการเดินตามหลังเธอ
            เหงื่อไหลเต็มใบหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ 
            และไม่นาน ฉันก็หยุดเดิน และทรุดตัวลง

            เธอหันหน้ามาหาฉัน เธอเดินเข้ามาใกล้ฉัน
            และย่อตัวลงมาในระดับเดียวกับฉัน
            และเอ่ยปากพูดกับฉัน

            แล้วเธอจะเดินตามฉันให้เหนื่อยไปเพื่ออะไร
            อย่าเสียเวลามาตื้อมาตอแยกับฉันเลยดีกว่า
            การเหนื่อยของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอทำตัวของเธอเองหรอกเหรอ
            เธอเองก็รู้ดีนี่นาว่ามันเป็นไปไม่ได้
            เธอก็มีคนของเธออยู่ที่บ้าน เธอกลับไปหาคนที่บ้านของเธอซะยังดีกว่า
          
            ไม่ทันไร แขนที่มีลักษณะเป็นใบมีดของเธอ ก็สับเข้าที่บ่าข้างซ้ายของฉัน
            แกมันปีศาจ แกมันฆาตกร
            แกทำให้ฉันนอนจมอยู่กับกองเลือด


26:  BOX

            ฉันเดินทางกลับบ้าน
            ฉันเดินไปสะดุดกับสิ่งๆ หนึ่ง
            ฉันมองสิ่งของที่สะดุด
            กล่องเหรอ
            มันคืออะไร
            ฉันหยิบขึ้นมา
            ฉันเขย่า
            ฉันได้ยินเสียงสิ่งของกระทบกันภายในกล่อง
            และแล้วลูกกลมสีแดงไหลออกมาจากช่องที่อยู่ด้านข้างของกล่อง
            มันคงเป็นลูกกวาดกระมั้ง
            ฉันกินมันเข้าไป

            เสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้นมา
            ฉันรับสาย
            "ลูกๆ แม่ถูกรางวัลล๊อตเตอร์รี่ 3 ตัวท้าย"
            เป็นไปได้อย่างไง
            หรือว่าเป็นเพราะลูกกวาดที่กินเข้าไป

            ฉันไม่แน่ใจ
            ฉันเขย่ามันอีกครั้งหนึ่ง
            ลูกกวาดกลมสีส้มไหลออกมาจากช่องที่อยู่ด้านข้างของกล่อง
            และในครั้งนี้ ลูกค้าสุดเขี้ยวของฉันโทรมาหาฉัน
            ลูกค้าพิจารณางานของฉัน
            ฉันดีใจอย่างโลดเต้น
            หลังจากนั้นฉันเขย่ากล่องอีกครั้ง
            และไม่มีอะไรออกมาอีกเลย

            ฉันเข้าใจแล้วว่า กล่องใบนี้นำความโชคดีมาให้ฉันหลายอย่าง
            ในการเขย่ากล่องเหล่านั้น แต่ละครั้งจะมีลูกกวาดกลมๆ ออกมา
            และทุกครั้งที่ฉันกินเข้าไป จะนำความโชคดีมาให้
            แต่มีเงื่อนไขว่า ในหนึ่งวันนั้นจะมีลูกกวาดที่เกิดจากการเขย่าเพียงแค่ 2 ลูกเท่านั้นเอง

            วันนี้ฉันเขย่ามันอีกครั้ง
            ครั้งนี้ลูกกวาดออกมาเป็นสีดำ
            หลังจากที่ฉันกินเข้าไป
            ฉันรู้สึกว่าท้องฟ้าช่างสดใสยิ่งกว่าเดิม
            อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าเป็นประกาย
            มันเป็นความสุขแบบพิเศษที่ฉันไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
           
            หลังจากที่ฉันโลดแล่น เต้นระบำ บนความสุขได้ไม่นาน
            ปีศาจโผล่ขึ้นมากองควันสีดำทักทายฉัน
            ดวงตาสีแดงคู่นั้นจ้องฉันอยากไม่กะพริบตา
            เจ้าได้รับบัตรเชิญของเราแล้วใช่ไหม      
            นั้นคือของแลกเปลี่ยนของเรา เจ้าได้ความสุขตามที่ปรารถนาแล้ว
            ถึงเวลาที่เราต้องเอาคืน
            เราขอวิญญาณเจ้า
           
            หลังจากนั้นร่างกายของฉันค่อยๆ สลายไป
            โดยที่ฉันไม่มีความเจ็บปวดใดๆ ทั้งสิ้น    
           



27:  CREEPY

            หลังจากที่ฉันปิดประตูบ้านเช่า เพื่อจะออกไปทำงานในตอนเช้า
            เสียงแง้วๆ ดังมาจากขาของฉัน
            เมื่อฉันก้มลงไปมอง
            เป็นแมวขนสีดำ น่ารักๆ คลอเคลียแข้งขาของฉัน
            ฉันคุกเข่า ก้มลงไปเกาคางของมัน มันแสดงอาการเคลิบเคลิ้ม
            ฉันลูบหัว มันยอมให้ลูบโดยดี
            ฉันรู้สึกตัวอีกที ฉันเสียเวลากับแมวไปมาก
            ฉันยืนขึ้น และเดินไปทำงาน
           
            ตกค่ำของวันเดียวกัน
            มีฝนหล่นลงมาจากฟากฟ้าอย่างหนัก
            ฉันไม่ได้เตรียมร่มไปด้วย
            ฉันกลับมาจากที่ทำงานด้วยสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำ
            เมื่อถึงประตูบ้านฉัน
            ฉันรู้สึกแปลกใจ
            ประตูบ้านของฉันเต็มไปด้วยร่องรอยขีดข่วน คล้ายกรงเล็บ
            ประตูเปิดอ้ากว้างไว้
            ฉันเดินเข้าไปในบ้านอย่างช้าๆ ท่ามกลางความมืด
            เมื่อฉันเปิดไฟภายในบ้าน
            ฉันพบเข้าของกระจุยกระจาย
            และรอยเท้าของสัตว์ทิ้งไว้บนพื้น
            มันบอกทิศทางที่เจ้าของรอยเท้าเดินไปยังห้องครัว

            ฉันวางกระเป๋าทำงานลงบนพื้น
            คว้าไม้เบสบอล และเดินไปตามรอยเท้านั้น
            ฉันพบสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่ยืนหันหลัง กำลังค้นหาของภายในตู้เย็น
            มันมีผมยาวพะรุงพะรัง สวมเสื้อสีฝุ่น มีท่อนแขนท่อนขาที่เรียวเล็ก และมีหางยาว
            หลังจากนั้นมันหยุดนิ่งและค่อยๆ หันหน้ามาหาฉัน
            มันไม่ใช่มนุษย์
            มันเป็นปีศาจ มันมีหูสองข้างบนหัว
            มีดวงตาสีเหลือง  ม่านตาเล็ก จมูกและปากที่ยืนออกมา
            มันร้องคำราม
            และหลังจากนั้นมันพุ่งกระโจนเข้ามาหาผม
            มันใช้กรงเล็บที่แหลมคมฟาดที่ต้นคอของฉัน
            มันอ้าปากกว้างและงับที่ใบหน้าของฉัน
            และหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดดับสนิท            

          
28:  Burn

            ฉันนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก
            และมีเธอนั่นอยู่ข้างๆ ฉัน
            เธอไม่รับรู้เลยว่ามึคนมานั่งอยู่ข้างเธอ
            เธอเอาแต่หัวเราะ และยิ้มให้กับโทรศัพท์มือถือ
            ฉันเอื้อมมือไปแตะไหล่เธอ
            แต่เธอสะบัดไหล่หนี           

            ฉันรู้สึกชาที่มือข้างขวา
            เมื่อหันไปมอง
            ไฟกำลังลุกที่มือของฉัน
            ฉันไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด
            ไม่เป็นไร ฉันทนได้

            ฉันมองที่โทรศัพท์มือถือของเธอ
            เธอคุยกับคนๆ หนึ่ง
            เธอคุยตอบรับเหมือนว่าเป็นคนสนิทซึ่งกันและกัน
       
            ฉันรู้สึกร้อนที่ใบหน้า
            เมื่อฉันมองกระจกที่ฝาผนังตรงกันข้าม
            มันสะท้อนภาพให้ฉันเห็นว่าฉันมีไฟลุกที่ใบหน้า
          
            มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามา
            มีภาพใบหน้าชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่น ปรากฏขึ้นบนหน้าจอของเธอ
            พร้อมกับชื่อที่เธอที่ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร

            ผมรู้สึกเจ็บปวดบริเวณหน้าอก
            เมื่อก้มลองมองหน้าอกตัวเอง
            มีไฟติดตามลำตัว

            เธอรับโทรศัพท์นั้น
            และเธอตอบรับด้วยคำหวานจ๋า
            เธอยิ้มเล็ก ยิ้มน้อย
            เธอลุกขึ้นยืน เดินไปเดินมา พูดคุยกับคนในสายตั้งนาน
            และเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองของบ้าน

            ไฟที่ติดตามลำตัวของผมยังคงลุกต่อเนื่อง
            และไม่มีทีท่าจะดับลง
            ผมเอนตัวพิงเบาะหลังโซฟา
            มือและเท้าที่ชา พาดบนขอบโซฟา เหมือนคนหมดเรี่ยวแรง
          
            เธอเดินลงมาจากบันไดชั้นสอง พร้อมด้วยชุดราตรีสีแดง
            แต่งผม แต่งหน้า เขียนคิ้ว ทาลิป ทาปาก สะพายกระเป๋าใบเล็กที่ฉันซื้อให้ในวันเกิด
          
            เธอเดินไปเปิดประตูบ้าน
            ฉันลุกขึ้นยืน เพื่อจะเรียกเธอ
            อยากจะถามเธอว่าจะไปไหน
            อยากจะถามเธอว่าจะไปกับใคร
            แต่มันก็ไม่ทัน

            ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง ปรากฏตัว หลังจากที่เธอเปิดประตู
            ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว
            ไฟที่ติดตามร่างกาย ลุกลามถึงขึ้นอย่างรุนแรง
            โชติช่วงชัชวาล ฉันไม่สามารถควบคุมได้

            และในวินาทีนั้น เธอหอมแก้มให้ชายคนนั้น
            มันทำให้ฉันทนไม่ได้
            ฉันก้าวขาตัวเอง กำมือจะง้างหมัดต่อยเข้าที่ใบหน้าชายคนนั้น
            แต่ฉันไม่สามารถควบคุมร่างกายได้เลย
            เพราะร่างกายของฉันถูกไฟเผาไหม้จนดำเหมือนตอตะโก

            ฉันได้แต่ยืนมองดูสองคนนั้น
            เธอมีไฟลุกท่วมตัว
            ชายคนที่เธอจูบก็มีไฟลุกท่วมตัว
            ไฟทั้งสองมีเปลวเพลิงสีเดียวกัน

            แต่ไฟของฉันมันดับสนิท
            และมันก็แผดเผาร่างกายฉัน จนมอดไหม้ไปหมดแล้ว