21: BIG
พระเจ้าเคยคิดบ้างไหม
ว่าสิ่งที่ท่านให้มา
ฉันตัวใหญ่มากเกินไป
ดูสิ แขนก็ใหญ่ ลำตัวก็ใหญ่ แขนก็ใหญ่
มันดูเกะกะ เก้งก้าง เสียเหลือเกิน
ฉันเกลียดร่างกายของฉันที่เป็นอย่างนี้
แต่แล้ววันหนึ่ง
ฉันได้พบกับเธอ
ฉันเจอเธอเมื่อตอนวาตภัยคลุ้มคลั่ง
ฉันแบกร่างของเธอออกมา ท่ามกลางเศษซากปรักหักพัง
เธอมีชีวิตรอด
ตัวเธอกระจิ๋วหลิวมาก
แต่เธอทำอะไรที่ยิ่งใหญ่มากกว่าร่างกายของเธอ
เธอทำอาหารให้ฉัน
เธอจัดแจง เครื่องแต่งกายให้ฉัน
เธอจัดการเรื่องจุกจิกภายในบ้านให้ฉัน
ฉันรู้สึกอบอุ่นที่มีเธอ
22: LITTLE
พระเจ้าเคยคิดบ้างไหม
ว่าสิ่งที่ท่านให้มา
ฉันตัวเล็กเกินไป
ดูสิ แขนก็เล็ก ลำตัวก็เล็ก แขนก็เล็ก
มันดูไร้เรี่ยวแรง ไร้กำลังวังชา
ฉันเกลียดร่างกายของฉันที่เป็นอย่างนี้
แต่แล้ววันหนึ่ง
ฉันได้พบกับเขา
เขามาในวันที่วาตภัยคลุ้มคลั่ง
เขาแบกร่างฉันออกมาจากจากเศษซากปรักหักพัง
ฉันมีชีวิตรอด
ตัวเขาสูงใหญ่มาก
แต่เขามีจิตใจอ่อนโยน
เขาดูแลและคอยปกป้องฉัน
เขาทำงานหนัก เพื่อฉัน
เขาออกไปทำงานตั้งแต่เช้า และเขากลับมาตอนค่ำ
ฉันรู้สึกอบอุ่นที่มีเขา
23: SLOW
เธอยังจำได้ไหม
วันแรกที่เราเจอกัน
วันที่ฉันมองสบตาเธอ
วันที่ฉันบอกรักเธอ
วันที่เธอตกลงว่าจะแต่งงานกับฉัน
วันที่เราพร้อมจะเหนื่อยไปด้วยกัน
และเราจะดูแลกันตลอดไป
ฉันรู้
ว่าฉันไม่เอาไหนเลย
แต่เพราะเธอ
ทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่า
ยิ่งฉันไม่เอาไหน
ฉันก็ยิ่งพยายามจะทำให้มากขึ้นเท่านั้น
ฉันเอามือลูบรูปถ่ายทั้งสองเราที่เคยยืนเคียงคู่กัน
เธอผู้มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ที่งดงาม ราวกับท้องฟ้าวันใหม่
ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน
ถ้าฉันใจเย็นลงสักนิดก็คงจะดี
ถ้าฉันไม่ขับรถเร็วเกินไปก็คงจะดี
ความเสียสติการขับรถในครั้งนั้น ทำให้เราทั้งคู่ประสบกับอุบัติเหตุ
เธอเดินจากไป
แต่ฉันยังเป็นคนอยู่
อยู่เพื่อคิดถึงเธอ
อยู่กับเวลาที่เดินช้าๆ
ที่นานเท่าไหร่ก็ยังคงมีแค่เธอ
24: One Baht
ฉันเหมือนคนบ้า
ตั้งแต่สติของฉันคืนกลับมา ฉันก็เป็นคิดว่าฉันเป็นอย่างนั้น
ฉันยืนอยู่บนข้างทางในสถานที่ห่างไกลจากความเจริญ
ฉันจำได้ว่า ฉันโดนคนที่รักทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
ฉันกินเหล้าจนเมามาย เพื่อหาคำตอบในคำถามที่ถามว่า ทำไมเธอต้องทิ้งฉันไป
ฉันอยากกลับบ้าน
แบตโทรศัพท์มือถือของฉันหมด
ฉันเห็นตู้โทรศัพท์
ฉันจะกดเบอร์ให้เพื่อนสหายมารับฉัน
ฉันล้วงกระเป๋ากางเกง
ฉันไม่เจอเงินแม้แต่บาทเดียว
ทำไงดี ฉันจะกลับบ้านยังไง
ฉันเดินไปเรื่อยๆ ฉันจะพยายามจะหาเหรีัยญหนึ่งบาทที่ตกอยู่ข้างทาง
นั่นคือความหวังสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่
ไม่มี.....
ไม่มี...
ไม่มีแม้แต่เหรียญหนึ่งบาท
ฉันจะทำอย่างไร
ได้โปรดเถอะ
ขอเพียงแค่เหรียญหนึ่งบาทก็ยังดี
และในที่สุด พระผู้เป็นใหญ่ก็ประทานเหรียญหนึ่งบาทให้กับผม
ผมเจอเหรียญที่ตกอยู่ข้างทาง
ขอบคุณพระผู้เป็นใหญ่
ก่อนที่ฉันหยอดเหรียญลงในตู้โทรศัพท์
ฉันมองเหรียญหนึ่งบาทที่กำลังจะเข้าไปอยู่ในตู้โทรศัพท์
ฉันเข้าใจแล้ว
ฉันรู้ซึ้งแล้ว
ฉันลืมวันเกิดเธอ เธอก็ยังทำเฉยเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
ฉันไม่มีของให้เธอ ในวันสำคัญหลายๆ อย่าง
ฉันชอบออกไปเที่ยวข้างนอก จนฉันไม่มีเวลาให้เธอ
ฉันรำคาญเธอ เวลาที่เธอเป็นห่วงเป็็นใยกับฉัน
ทุกๆ วันต้องเอาแต่ทะเลาะกับเธอ และหาว่าเธอเป็นคนงี่เง่า
ฉันเข้าใจ
ฉันโคตรจะเข้าใจ
เหรียญหนึ่งบาทนี้คือเธอ
ตอนที่ฉันมีเหรียญหนึ่งบาทในกระเป๋า ฉันไม่เคยสนใจว่ามันจะมีคุณค่าแค่ไหน
แต่ในวันที่ฉันไม่มีเหรียญหนึ่งบาท ฉันก็ได้เรียนรู้ความสำคัญในวันที่สายไป
ขอโทษ
ฉันขอโทษนะเธอ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in