พี่ถามขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง ระหว่างนั่งขดอยู่ในเก้าอี้หวายเตี้ยๆ ซึ่งตั้งริมระเบียง และทอดอารมณ์สูบบุหรี่โดยไม่ไยกับละอองฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมาจากฟ้าสีเทา

ฝนตกหนักเม็ด ผมอุ้มพี่ขึ้นมาจากเก้าอี้หวาย อุ้มเข้าเอว ส่วนพี่วาดแขนโอบรอบบ่า เราเดินเข้าห้องกันในท่านั้น เกาะเกี่ยวกันเช่นนั้น ซุกซบกันอยู่เช่นนั้น

"ผมสะสมมันไว้หมดแล้ว ความทรงจำเกี่ยวกับพี่" 

.

"ด้วยจมูก ด้วยมือ ด้วยตา"

ผมกดจมูกตรงใบหูของพี่ กลิ่นมาลโบโร่ แบล็คพอดีบนผิวของพี่เสมอ โอบกอดพี่ไว้ในอ้อมแขน มองลึกเข้าไปในดวงตาของพี่

และจูบ แผ่วเบาบนริมฝีปากของพี่

"ผมจำพี่ได้...ลืมไม่ลง โดยไม่จำเป็นต้องสะสมก้นกรอง"