"คราวนี้อะไรล่ะ"
คำถามด้วยน้ำเสียงกึ่งรำคาญกึ่งเป็นห่วงของเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่ถูกผมลากออกมาดวลเบียร์ด้วยกัน ทำให้ผมคลี่ยิ้ม
ยกเบียร์จิบ รสขมเข้มอย่างดาร์กช็อกโกแลตของสเตาท์ไหลผ่านต่อมรับรสและหลอดอาหารลงไปแผดเผากระเพาะ
"พี่เขาเพิ่งคบกับคนที่คุยๆ ด้วย"
ผมตอบเสียงเบา
"มึงนี่นะ... พอได้หรือยังล่ะ"
"ยัง"
"มึงมันบ้า"
"รู้ กูคลั่งรัก แล้วกูก็จะตายเพราะรัก"
"แล้วจะให้กูปล่อยมึงตาย?"
ผมยิ้ม สีหน้าห่วงใยของมันทำให้รอยยิ้มยิ่งกว้างขึ้น
"ขอเวลาอีกหน่อย"
"เมื่อไหร่ถึงจะพอ"
"ยังไม่รู้"
ผมส่ายหน้า
"มึงกลายเป็นทาสรักของปีศาจไปแล้วหรือยังไง"
"พี่เขาน่ารักเกินกว่าจะเป็นปีศาจ แต่ก็ฟังดูฮอตดี"
"Duh!"
มันส่งเสียงหนักๆ ก่อนจะลุกขึ้น อวัจนภาษาบอกชัดว่ามันจะทิ้งผมไว้ตรงนี้คนเดียว
"มึงรู้ไหม Duh! จะถูกใช้ในเวลาไหน"
"ไม่"
"เวลาที่มึงได้ยินคนพูดอะไรโง่ๆ"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in