ฉันไม่อยากฟังเพลง ขี้เกียจจะฟังแล้วอินไปกับความหมายในเนื้อเพลงนั้น นี่ก็เข้าปีที่แปดแล้วที่ฉันเรียนหนังสือจบและเข้าทำงานที่นี่ โดยภาพรวมทุกอย่างมันก็ดีนะ งานดี ผลตอบแทนดี เพื่อนร่วมงานก็ดี เจ้านายก็แสนจะดี 

ถ้าความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่เกิดขึ้นนะ

บางทีฉันก็ถามตัวเอง ว่าฉันรักพี่เต้เค้าจริงๆหรือเปล่า บ่อยครั้งเวลาที่ฉันพิมพ์ข้อความลงในไลน์เพื่อบอกว่า "วรรณรักพี่เต้นะคะ" ฉันก็มักจะสงสัยตัวเองว่าฉันรักเค้าอย่างที่ฉันบอกไปจริงไหม

ผู้ชายที่ดูภายนอกร่าเริง พูดเก่ง มุขตลกเยอะ เหมือนจะเป็นคนใจร้อน ที่ถ้าได้รู้จักจริงๆถึงจะรู้ว่าเค้าเป็นคนใจเย็น ไม่ค่อยชอบพูด บางทีถึงขั้นเป็นคนเงียบๆ

ทั้งรูปร่างหน้าตา ความใจดี ความอ่อนโยน ความสามารถในการทำงานของพี่เต้ เหมือนกับหลุดออกมาจากอุดมคติของฉัน ในเวลาเพียงไม่นานที่ได้ทำงานด้วยกัน หัวใจฉันก็หลุดลอยไปอยู่ที่เค้าโดยสมบูรณ์

เค้ามีครอบครัวแล้ว...มีภรรยาและลูกสาวสองคนที่ดีเพรียบพร้อม อยู่ในชนชั้นที่มีฐานะทางสังคมที่มีระดับ ฉันควรจะเก็บหัวใจดวงนั้นกลับคืนมาได้ยังไงกัน

เมื่อเดือนที่แล้วพี่เต้มีธุระจำเป็นต้องไปทำงานนอกสถานที่แถวภาคใต้ เค้าชวนฉันให้ตามไปกับเค้าพร้อมกับจองห้องพักริมทะเลไว้หวานชื่นกับฉันสองคน ใต้แสงดาว เสียงคลื่นซัดซาด มีแค่เราสองคนในอ้อมแขนของกันและกัน

ในที่สุดธุระนั้นถูกเลื่อน การไปเที่ยวทะเลของเราสองคนก็ถูกเลื่อน ฉันเริ่มใจหาย เริ่มไม่สบายใจ เริ่มมีแผนการบอกเลิกพี่เต้อีกครั้ง เริ่มถามตัวเองว่าฉันรักเค้าไหมอีกครั้ง

เมื่อวานนี้เราสองคนขับรถไปประชุมนอกสถานที่ด้วยกัน ฉันแกล้งบอกเค้าว่าฉันอยากเห็นทางช้างเผือก และตามเคย เค้าบอกฉันว่าไว้เราสองคนจะไปด้วยกัน

ในระหว่างทางขับรถนั้น เค้ากุมมือฉัน เราสองคนนั่งไปด้วยกันเงียบๆ บนใบหน้าฉันมีรอยยิ้มน้อยๆ ในมือถือฉันหาข้อมูลสถานที่เที่ยวดูทางช้างเผือก ฉันแอบชำเลืองมองเค้าขณะขับรถ เค้าดูมุ่งมั่นเหมือนเคย ไม่รู้เค้าจะรู้ไหมนะ ว่าในความคิดฉันนั้น ทางช้างเผือกที่เราเพิ่งชี้ชวนว่าจะไปด้วยกัน ฉันรู้สึกว่ามันช่างอยู่ไกลโพ้นเสียจนเราจะไม่มีวันได้ไปด้วยกัน

เหมือนกับทริปเที่ยวทะเลที่ถูกเลื่อนจนคงไม่มีวันจะไปถึง บางทีก็ไม่รู้ว่า ทริปเที่ยวทะเล กับ การบอกเลิกพี่เต้ครั้งที่ 7 อันไหนมันจะมาถึงก่อนนะ