หลังจากพักฟื้นจากโควิดก็กลับมาทำงานตามปกติ แต่ไม่ปกติที่ต้องทำงานด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เต็มร้อย พลังงานชีวิตเหมือนเหลืออยู่ 60% วันแรกหลังจากพักไปนานทุกอย่างปกติดีกลับมาเจอผลงานน้อง ๆ ที่ทำกันจากสัปดาห์ที่แล้ว เริ่มวันด้วยการหาหนังสือการ์ตูนเหมือนนที่ทำทุกวัน ข่าวดีคือในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าเรากำลังมีโปรเจคใหญ่รออยู่ของการ ออกไปศึกษางานข้างน้องเราต้องหากิจกรรมที่จะพาเด็กในชุมชุนทำ เพราะโปรเจคครั้งนี้คือการออกไปสร้างความสุขให้เด็กตามชุมชน และต้องเริ่มคิดหากิจกรรมให้ได้หลังจากนี้ เพื่อเตรียมความพร้อมในวันจริง 

          สำหรับกิจกรรมที่ห้องสมุดในวันพุธเราเลือกกิจกรรมที่ปกติคล้ายกับหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่เราเริ่มจับทางได้แล้วว่าเลือกกิจกรรมแบบไหนจะเข้ากับน้อง ๆ และเป็นกิจกรรมที่เด็กอยากทำ แต่กว่าจะผ่านวันไปได้รู้สึกทรมานมากร่างกายเหนื่อยง่ายขึ้นเพราะโควิดทำให้ passion ในการทำงานเราลดลงไปอย่างเห็นได้ชัด ขอเตือนทุกคนที่กำลังฝึกงานอยู่พยายามอย่าเจ็บป่วย เพราะต้องเสียทั้งสุขภาพกายสุขภาพใจ แถมยังต้องเสียเวลาชีวิตไปอีกเท่าตัว  ต่อให้เราเหนื่อยแค่ไหนก็อย่าเพิ่งตายนะ สู้ ๆ ทุกคน 

วันพฤหัสบดีก็เกิดการ discut ขนาดย่อมขึ้นระหว่างกลุ่มพี่ฝึกงานกับเด็กๆที่มาทำจะดำเพราะว่ากิจกรรมที่พี่เลือกมาให้น้องทำนั้นเป็นรูปสัตว์ชนิดหนึ่ง ที่รูปร่างของหัวและหน้าตานั้นเหมือนกับสุนัขจิ้งจอกแต่ตัวของมันรูปร่างคล้ายกระรอกเพราะมีหางที่ฟูและมีลูกโอ๊ควางอยู่รอบ ๆ จึงทำให้เกิดการถกเถียงกันขึ้นระหว่างพี่กับน้องว่าสรุปแล้วสัตว์ชนิดนี้คือสุนัขจิ้งจอกหรือกระรอกกันแน่ 

ในวันศุกร์เนื่องจากเป็นสัปดาห์ของวันสุนทรภู่พวกเราจึงต้องทำกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับสุนทรภู่ ซึ่งพี่ๆที่ทำงานก็แนะนำว่าให้ทำเป็นการประกวดการระบายสีภาพ เราจังเลือกเป็นภาพตัวละครจากวรรณคดีที่สุนทรภู่แต่ง  พวกพี่ ๆ ก็ช่วยกันย้ำกับน้องให้ระบายสุดความสามารถเพราะว่าในสัปดาห์ถัดไปเราจะมีการประกาศผลการประกวดครั้งนี้และจะมีรางวัลตามลำดับที่จัดตั้งเอาไว้ เด็ก ๆ ตื่นเต้นและเข้ามาถามกันว่ารางวัลคืออะไรแต่เนื่องจากยังเป็นความลับอยู่เราจะไม่สามารถบอกน้อง ๆ ได้