แสนพยศนี้ เราอยากอ่านมาตั้งแต่ช่วงที่เรื่องนี้โด่งดังแล้วล่ะค่ะ ช่วงก่อนหนังสือจะออกมีกระแสลบออกมาเยอะมาก ทำให้เราอยากรู้ว่ามันเป็นยังไงเลย

หน้าปกเรื่องนี้ก็ตามสไตล์ห้องสมุดค่ะ เปลี่ยนสีไปเรื่อยๆในแต่ละเล่ม

ก็แสนพยศหนามากนะคะ มี 5 เล่ม เป็น 5 เล่มที่เรารู้สึกว่าค่อนข้างยืดเยื้อและยาวมาก ปกติเราเป็นคนอดทนกับการอ่านอะไรยาวๆนะ อย่างสยบฟ้า 10 เล่มเราก็อ่านรวดเดียวหมด ผลาญเราก็อ่านรวดเดียวเหมือนกัน จอมนางจารชนหน่วย 11 ก็ด้วย เพราะฉะนั้นจริงๆความยาวไม่เป็นปัญหาสำหรับเราเลย

แต่ปัญหาของแสนพยศสำหรับเราคือ มันยืดเยื้อมาก แล้วก็รู้สึกว่ายาวอย่างไม่มีเหตุผล เนื้อเรื่องบานปลาย ความจริงแบบเนื้อเรื่องที่ขยายๆแบบนี้ก็สนุกได้นะ อย่างชายาสะท้านแผ่นดินก็ค่อนข้างใช้ได้ หรือ นิยายสุดแสนออกทะเลอย่างทรราชตื้อรัก ก็ยังมีความสนุก แต่แสนพยศมันแบบยังไงดี...ซ้ำซากมั้ง แบบมันให้ความรู้สึกเหมือนนางเอกถูกโยกไปย้ายมาระหว่างแคว้น

เนื้อเรื่องเป็นคล้ายแนวทะลุมิติค่ะ คือนางเอกเป็นนักฆ่าถูกหักหลัง ถูกเจ้าบ่าวฆ่าตาย ก็ย้อนกลับมาเข้าร่างลูกสาวเสนาบดีแคว้นตงหลีที่ถูกรังแกแล้วก็ถูกถอนหมั้น (ความจริงเรื่องการทะลุมิตินั้นแตกต่างจากเรื่องอื่นเล็กน้อยค่ะ)

หลักๆก็คือเรื่องนี้มีสามแคว้นหนึ่งเผ่า แต่ละแคว้นก็มีผู้ชาย 5555555 จริงๆอ่ะ แต่ละแคว้นก็มีผู้ชายมารักนางเอกเยอะแยะมากมาย เยอะมากๆจริงๆ ช่วงเล่มแรกๆเรานึกถึงแปดสามีเลย มันเยอะระดับนั้นเลยนะ มานับกัน1.จวินจือหลีคู่หมั้นนางเอก2.จวินจื่ออวี้พี่ชายคู่หมั้นนางเอกเป็นฮ่องเต้แคว้นตงหลี3.หลันเช่อ(รัชทายาทหลันเสวี่ย)4. อวิ๋นจิ่น ประมุขน้อยเผ่าเมฆา5. จื่ออี้ (ศิษย์น้องอวิ๋นจิ่น อ๋องแคว้นหลันเสวี่ย)6. อวี้เหิน (ฮ่องเต้ซีเหลียง)7. อวี้จื่อม่อ (ศิษย์น้องอวิ๋นจิ่น น้องชายอวี้เหิน)8. องค์ชายแปดแคว้นซีเหลียง จำชื่อไม่ได้ 555

อุ้ย... 8 คนพอดีอ่ะ นั่นแหละค่ะ แต่จริงๆเราชอบบุคลิกพระเอกค่ะ ก็เรื่องนี้ไม่ได้ให้เดาพระเอกมาก คืออ่านไปสักพักก็น่าจะรู้เลยว่าใคร แล้วก็ไม่ได้มีให้พลิกด้วย ไม่น่าลงเรือผิดกันนะ สงสารแต่จื่อหลีที่เปิดตัวมาซะอลังการเหมือนจะมีบทเยอะ ที่ไหนได้ ยิ่งกว่าบทสมทบชาย

ก็แย่งแผ่นดินบวกกับหญิงงาม ประเด็นหญิงงาม vs แผ่นดินอันสุดคลาสสิค จริงๆประเด็นนี้เหมือนเทียบท้าปฐพีนะ แอบเลือกตอนจบเหมือนกันด้วย แต่เทียบท้าจบได้หมดจดกว่าเยอะ คือแสนพยศแบบมีเนื้อเรื่องเยอะมาก เหมือนยัดเข้ามาจนเยอะเกินไป เดี๋ยวก็เกิดอันนี้เดี๋ยวก็เฺกิดอันนั้นจนมันไม่สนุกเท่าที่ควร ฉากรบไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่ แต่ฉากสู้ตัวต่อตัวใช้ได้อยู่

คือตอนจบแสนพยศมันให้ความรู้สึกแบบอ่าว แล้วที่รบกันมาล่ะ คนตายไปตั้งเยอะนะเธอ แต่อย่างเทียบท้ามันไม่ให้ความรู้สึกนั้นเท่าไหร่

บุคลิกนางเอกที่คนวิจารณ์กันเยอะ โอเค แรกๆเราก็ขัดๆนิดนึง แต่อ่านไปก็ชินๆ ก็พอถูไถได้ ไม่ใช่ส่วนที่ทำให้เราไม่สนุกนะบุคลิกนางเอก เป็นการดำเนินเรื่องมากกว่าที่ทำให้เราไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่อ้อ...เราก็มีจุดรำคาญนางเอกเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ตรงความหยิ่ง จริงๆรำคาญทั้งพระเอกนางเอก ช่วงที่ทะเลาะกันไปมา คือวอททททมาก แบบหืมมมม แล้วก็รำคาญความเข้าใจผิดกับการตัดสินใจของนางเอก

เราคิดว่าบุคลิกตัวละครชายออกแบบมาได้ดี คือ มีความหลากหลายเหมือนเกมจีบหนุ่ม ซึ่งไอตรงความหลากหลายเหมือนเกมจีบหนุ่มนี่แหละทำให้คิดถึงแปดสามี ประมาณว่า ชอบผู้ชายแบบไหนล่ะ ถ้าชอบแบบรักร้อนแรง เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจ ก็อวิ๋นจิ่นไง ถ้าชอบแบบสง่างาม อ่อนโยน แต่แอบโหด ก็อวี้เหิน ถ้าชอบคนดีศรีสามี ก็จื่ออี้ ไม่ก็จื่อม่อ ถ้าชอบคนสดใสร่าเริงช่างตื้อก็หลันเช่อ ประมาณนั้น

คืออ่านแรกๆยังพอสนุกนะคะ พอยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกยืดเยื้อแล้วก็เหนื่อย แต่เราก็อ่านมาได้จนจบแหละตอนจบก็คือแบบแฮปปี้มากกกกกกกกกกกกสุดๆไปเลย แต่แอบชอบหนุ่มน้อยทั้งสองในรุ่นลูกนะ ปู้หลีปู้ชี่ อยู่คู่กันไปนานๆ 5555

ก็สรุปก็คือ เราไม่ชอบ แต่มันไม่ได้แย่เวอร์นะ แค่ไม่สนุกสำหรับเราเท่านั้นแหละค่ะ (คือถ้ามันแย่เวอร์มาก เราคงเทไปกลางทางแล้วล่ะ) แต่เราคิดว่าคนชอบและอ่านสนุกก็คงจะมี ถ้าใครสนใจก็ลองอ่านดูได้ค่ะ

สำหรับเรานะคะ ถ้าให้เทียบห้องสมุดในช่วงหลัง เราว่า ล่าหัวใจมังกร > ยุทธการปิดแผ่นฟ้า > แสนพยศ ตามลำดับมากไปน้อย แต่ล่าหัวใจมังกรเราไม่ได้เขียนรีวิว เพราะอ่านเสร็จก็ไปทำอะไรก็ไม่รู้ ไปๆมาๆก็หมดอารมณ์เขียน ส่วนเต้าหู้ไซซีเราไม่ได้อ่านค่ะ แล้วก็คงจะไม่อ่านค่ะ