เรื่องย่อหลังปก
ข้าเป็นมาร จอมมารผู้ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมโหดมานานนับศตวรรษ
จอมยุทธ์ฝ่ายธรรมะที่เคยคิดกำจัดข้า
ต่างพากันแปรสภาพเป็นเศษซากใต้ผืนดินไปแล้วไม่รู้กี่ศพต่อกี่ศพ
แต่ข้ายังคงมีชีวิต ซ้ำยังใช้ชีวิตอย่างเปี่ยมสุขและสนุกสุดๆ อีกด้วย
แต่เมื่อข้าคิดว่าตนเองกำลังจะก้าวขึ้นสู่จุดที่สูงที่สุดของชีวิตแล้วนั้น
ข้ากลับตาย!
ถูกเจ้าเด็กต่ำตมผู้มีหน้าที่เฝ้าประตูสำนักของตัวเอง…ฆ่าตาย
นี่คือเรื่องราวของผีขี้อาฆาตที่จะทำให้คุณฮาท้องคัดท้องแข็งไปกับนาง
ก็ใครใช้ให้ตอนที่มีชีวิตอยู่นางไม่รู้จักทำบุญทำทานกร่างไปทั่วเล่า
พอตาย...แม้แต่จะหาคนมาเผากระดาษเงินกระดาษทองให้ยังไม่มี!
ผีสาวคิดมาก... อดีตนางมารผู้ยิ่งใหญ่จึงตายตาไม่หลับ
เอาแต่ลอยวนเวียนไปมาหน้าป้ายหลุมศพของตัวเอง
กิจวัตรประจำวันของนางก็คือ สาปแช่ง...สาปแช่ง แล้วก็สาปแช่ง
เจ้าหนุ่มม่อชิงศิษย์ทรยศที่ทำให้นางตาย
เมื่อวันหนึ่งโอกาสแก้แค้นหลุดมาถึงมือ
มีหรือคนที่ชั่วร้ายที่สุดในใต้หล้าอย่างนางจะไม่ตะครุบไว้
จุ๊ๆ เจ้าอัปลักษณ์... คนอย่างเจ้า ร้อยไม่ควรพันไม่ควร
กระตุกหนวดมังกรหลับอย่างข้า!
คุยกันหลังอ่าน
มาอีกเล่มสำหรับห้องสมุดค่ะ คือเราเป็นแฟนของนักเขียนคนนี้ (จิ่วลู่เฟยเซียง) จะอ่านทุกเรื่องของเค้าไม่ว่าจะพิมพ์กับสนพ.ใดก็ตาม ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ เราก็ยังรู้สึกเฉยๆกับล่าหัวใจมังกร
มาเรื่องนี้เป็นเรื่องล่าสุดของห้องสมุดค่ะ เป็นเรื่องที่สามของจิ่วลู่เฟยเซียงที่พิมพ์กับสนพ.นี้ เป็นเรื่องที่สี่ ถ้านับรวมกับแจ่มใสด้วย (จริงๆเราก็ไม่ได้ชอบห้องสมุดนะ แต่ถ้าเป็นจิ่วลู่เฟยเซียงเราก็อยากอ่านอยู่ดีน่ะค่ะ แต่ถ้าเป็นเฉียนลู่ เราอาจจะไม่ซื้อแล้ว)
เจาเหยาเป็นแนวเทพเซียน แนวถนัดของนักเขียนคนนี้่ค่ะ คือถ้าจะพูดไปแล้วก็นับว่าพระเอกนางเอกของจิ่วลู่เฟยเซียงมีความคล้ายคลึงกันมากๆ คือเป็น Strong Female Lead ที่มีความซื่อบื้ออยู่หน่อยๆ แต่เป็นพวกกล้าแสดงออกด้านความรักนะ ส่วนพระเอกก็เป็นสายเก่งและรักนางเอกมาก คือเป็นอย่างนี้ทุกเรื่องตั้งแต่ปฐพีไร้พ่าย ล่าหัวใจมังกร สามชาติผูกพันแม่น้ำลืมเลือน มาเรื่องนี้ก็ด้วย
นางเอกเหมือนมีความซานเซิงอยู่เบาๆ แต่เป็นซานเซิงที่ไม่ได้รักพระเอกมาแต่ต้น
นางเอกเรื่องนี้ชื่อเจาเหยาค่ะ เป็นประมุขพรรคมาร ส่วนพระเอกก็คือ ม่อชิง เด็กน้อยที่นางเอกเก็บมาเลี้ยง
เจาเหยาจะเปิดเรื่องมาด้วยการที่เจาเหยาถูกม่อชิงฆ่าตาย การเล่าด้วยสรรพนามบุรุษที่หนึ่งทำให้นึกถึงซานเซิงขึ้นไปอีก หลังจากนั้นนางเอกก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะกลับมาแก้แค้นม่อชิง
เจาเหยา
ก็คือเราชอบมากกับการที่เจาเหยาไม่ได้รักม่อชิงตั้งแต่แรก จนตายไปแล้วก็ยังไม่รัก ไม่เคยนึกถึงม่อชิงเลยด้วยซ้ำ ม่อชิงสำหรับเจาเหยาเป็นแค่เด็กเฝ้าประตูคนหนึ่ง เป็นแค่เด็กที่นางเก็บมาเลี้ยง ตายไปก็เท่านั้น ไม่มีใครสนใจ เจาเหยายังคิดจะหลอกให้ม่อชิงไปตายด้วยซ้ำตอนที่ตัวเองมีชีวิตอยู่ ถึงจะบอกว่าเลี้ยงม่อชิงมา ก็เลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆ ไม่สนใจความรู้สึกจริงๆของม่อชิงเท่าไหร่ (จนเริ่มระแคะระคายความรู้สึกของม่อชิงก็ยังคงไม่สนใจอยู่แบบนั้น แถมยังหลอกใช้เขาอีกแน่ะ)แต่ถึงอย่างนั้น เจาเหยาก็เลี้ยงม่อชิงมา ในความไม่สนใจของเจาเหยาก็มีความใส่ใจอยู่ (ใส่ใจในฐานะเพื่อนมนุษย์มั้ง) ไม่งั้นคงไม่ดึงดันปกป้องม่อชิง พามาจนตั้งตัวก่อตั้งสำนัก แต่พอเจาเหยาอายุมากขึ้นก็ลืมเรื่องม่อชิงไปจนเกือบหมดแล้วจนพอตายไปแล้ว มาพบม่อชิงอีกครั้ง ถึงได้รับรู้ถึงความรู้สึกของม่อชิง ตกหลุมรักม่อชิงขึ้นมา
ม่อชิง
ม่อชิงเป็นพระเอกประเภทหลงรักนางเอกหัวปักหัวปำ จงรักภักดี บอกให้ทำอะไรก็ทำ บอกให้ไปตายก็ไป แต่ก็เข้าใจได้ เพราะชีวิตม่อชิงตอนแรกไม่มีใครเลย มีแค่เจาเหยาคนเดียวที่ยื่นมือมา เจาเหยาเป็นโลกทั้งใบของม่อชิงจริงๆ (จนสุดท้ายที่เฉลยเรื่องม่อชิงก็ยิ่งเข้าใจได้ถึงความรักของม่อชิง ที่ทั้งรักมากแต่ก็เจียมเนื้อเจียมตัวด้วย)ตอนเจาเหยามีชีวิตอยู่ม่อชิงก็ค่อนข้างน่าสงสาร เพราะจริงๆแล้วนางเอกของเราก็ชอบคนหน้าตาดี ไม่งั้นจะไปลักพาตัวฉินเชียนเสวียนคนงามมานั่งมองทำไมกันเล่า ...แอบคิดไม่ได้เลยว่า จริงๆที่เจาเหยาชอบม่อชิงแรกๆก็เพราะม่อชิงหน้าตาดีรึเปล่า 555 นอกจากพระนางสองคนก็รู้สึกว่า ทุกคู่ในเรื่องน่ารักหมด จนอยากจะรู้เรื่องของทุกคนแบบละเอียดๆเลย
ฉินเชียนเสวียน - สือชี
คู่นี้แบบ...โอ้ยยย น่ารักมาก พระโพธิสัตว์กับสัตว์ป่าตัวน้อยน่ารักผู้โหดเหี้ยมและบริสุทธิ์ (ห้ะ) คือมันตลกๆหน่อยตรงที่คู่นี้ทั้งสองต่างก็เคยมีความเกี่ยวข้องกับเจาเหยา ฉินเชียนเสวียนเผลอใจไปกับเจาเหยาจนเกิดจิตมาร (ที่ดันนนเป็นจิตมารที่ร้ายกาจเว่อด้วย) ส่วนสือชีรักเจาเหยาที่สุดในโลก รักยิ่งกว่าฉินเชียนเสวียนเป็นร้อยเป็นพันเท่าแต่คู่นี้เป็นคู่ที่น่ารักมาก แล้วก็เข้ากันดี ชอบตอนพิเศษมาก ที่ฉินเชียนเสวียนขึ้นเป็นเซียนไปแล้ว ยังอุตส่าห์ลงมาเกิดเป็นมนุษย์เพื่อได้อยู่กับสือชีอีก จนกระทั่งแต่งงานสือชีก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่นั่นเองว่าทำไมนางถึงไม่ได้แต่งงานกับเจาเหยา ก็นางรักเจาเหยาที่สุดนี่
กู้หานกวง - เสิ่นเชียนจิ่น
คู่นี้แบบโศกนาฏกรรมความรักมาก แต่เรื่องเล่าแบบผ่านๆ ถ้าลงลึกคงเศร้าน่าดู แต่ดูหลังๆก็สถานการณ์ระหว่างคู่นี้ดีขึ้น น่าจะมีตอนพิเศษสำหรับคู่นี้สักหน่อย
ซือหมาหยง - เยว่จู
อันนี้ก็โศกนาฏกรรมอีกอันหนึ่ง อยู่กันคนละภพชาติเลยด้วย จริงๆอยากให้จื่อเยียนมีคู่นะ ไหนๆทุกคนก็มีคู่กันเกือบหมดแล้ววว ตัวละครทุกตัวมีเสน่ห์กันหมดเลยนะคะ ขนาดตัวร้ายอย่างเจียงอู่ก็ยังมีทีมาน่าสนใจอ่ะ
สรุปก็คือ สนุกค่ะ เราชอบบบ มีทั้งความตลก เศร้า ลุ้นตื่นเต้น เราว่าสนุกตามมาตรฐานของจิ่วลู่เฟยเซียงค่ะ จิ่วลู่เฟยเซียงเราว่าสามชาติผูกพันสนุกสุด รองมาเป็นปฐพีไร้พ่าย ถัดลงมา(อีกนิ้ดดดเดียวใกล้กันมากๆ) เป็นเจาเหยา (ล่าหัวใจมังกรเราเฉยๆ)
ปล. นางเอกอายุเท่าไหร่น่ะ คือนางต้องเก็บม่อชิงกับสือชีมาเลี้ยงถูกมั้ย แล้วเวลาก็ผ่านไปจนสองคนนี้โต นางเอกถึงตาย พอนางเอกตายเสร็จก็เสียเวลาไปอีกตั้งหลายปีกว่าจะฟื้นเต็มๆ อย่างน้อยๆนางเอกก็ต้องห่างกับม่อชิงพอสมควรเลย
ปล.2 เกลียดหน้าปกของห้องสมุดที่เหมือนใช้โฟโต้ช้อปเปลี่ยน Hue/saturation มันทั้งภาพแบบนี้ บรรดาหน้าปกของจิ่วลู่เฟยเซียงเราให้สามชาติผูกพันชนะเลิศ
ปล.3 นิดนึงเราได้ยินมาว่าตอนจบต่างกับฉบับจีนนิดหน่อยย ใครเคยอ่านฉบับจีนกระซิบบอกเราหน่อยได้ไหมคะว่าต่างกันยังไง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in