ทรงอำนาจที่สุด ยุติธรรมที่สุด และเยือกเย็นที่สุด

เขาใช้บารมีของตนพยุงทุกภพเข้าด้วยกัน

เพื่อรักษาสมดุลระหว่างเทพ ผี ปีศาจและมนุษย์

เขาไม่เคยมีความรู้สึก ไม่มีรัก และไร้ญาติขาดมิตร

ตลอดอายุขัยของเขาช่างน่าเบื่อเหลือเกิน จึงใช้เวลา

ว่างที่มีอย่างเหลือเฟืออวตารลงไปท่องเที่ยวยังโลกมนุษย์

เสิ่นหลี... หากเทียบกับเขาแล้ว ชีวิตของนางมีสีสันกว่ามาก

นางเป็นท่านอ๋องอันดับหนึ่งของแดนอสูร

ทั้งองอาจ กล้าหาญและไม่กลัวใคร

เพื่อให้สวรรค์และแดนอสูรเป็นพันธมิตรต่อกัน

ท่านอ๋องปี้ชางเสิ่นหลีจึงถูกจับแต่งงานกับเซียนหนุ่ม

แห่งแดนสวรรค์ ที่ทั้งเจ้าชู้หลายใจ และอ่อนแอราวกับสตรี

แล้วเหตุใดนางต้องยินยอม!

นางจึงแอบหนีออกจากแดนอสูร

ผ่านการจับกุมอยู่หลายครั้ง ถูกตีจนบาดเจ็บอ่อนแรง

ก็หลายหน สุดท้ายก็ตกมายังโลกมนุษย์ในสภาพ

วิหคฟ้าตัวหนึ่ง ทว่าผู้คนกลับคิดว่านางเป็นไก่เสียนี่

นางจึงถูกจับถอนขนแล้วใส่กรงรอขาย

และแล้วมนุษย์พิการขาเป๋ผู้หนึ่งก็ซื้อนางมา

เสิ่นหลีไม่รู้ว่าอนาคตของตนเองในเงื้อมมือเขาจะเป็นเช่นไร

รู้เพียงแต่ว่า หลังจากนี้ชีวิตของทั้งสองถูกผูกเข้า

ด้วยกันอย่างแนบแน่นเสียแล้ว!

อยากจะบอกว่าเราชอบเรื่องนี้มาก แบบไม่มีส่วนไหนตรงไหนที่ไม่ชอบเลย โดยเฉพาะพระนาง รักมากค่ะ สิงจื่อเป็นมหาเทพมังกรที่น่ารักมาก เจ้าเล่ห์ ขี้เล่น ทำให้อยากให้มีฉากย้อนอดีตของสิงจื่อว่าขี้เล่นขนาดไหนบ้าง เพราะขนาดปัจจุบันที่เงียบขรึมลงมากแล้วก็ยังคงนิสัยชอบแกล้งอยู่นั่น เป็นตัวละครที่มีเสน่ห์มากๆ เป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือหกภพแต่ยอมทิ้งทุกอย่างได้เพื่อเสิ่นหลีคนเดียว ไม่ว่าใครอ่านก็ต้องประทับใจความรักของสิงจื่อแน่เราเห็นหลายคนชอบสิงอวิ๋นมากกว่าสิงจื่อ แหม่...ทั้งที่เจ้าตัวก็ยืนยันหนักแน่นว่าก็คนเดียวกันนะ 555 แต่เราก็เข้าใจนะ สิงจื่อในร่างสิงอวิ๋น ขี้เล่นกว่า ไม่มีภาระแบกรับเท่า เป็นที่พึ่งให้ท่านอ๋อง(ที่เป็นไก่ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้)ได้ดีส่วน เสิ่นหลี เป็นนางเอกประเภทที่เราชอบมากคือ เป็น Strong female lead แล้วก็มีความตรงไปตรงมาทั้งในทุกเรื่อง รักพวกพ้อง บ้านเมือง และรักสิงจื่อมาก เสิ่นหลีเป็นตัวละครที่ไม่มีตรงไหนให้ไม่ชอบได้เลย นางฉลาด เก่ง กล้าหาญ สวย ตลก ตรงไปตรงมา ใจดีอีกต่างหาก
ตัวละครรองๆ อย่างฝูหยง โยวหลาน ก็น่ารักมีเสน่ห์ เราชอบฝูหรงนะ คือ รู้สึกถึงบรรยากาศสีม่วงเบาๆระหว่างโม่ฟางกับฝูหรง คือไม่รู้ว่าคนเขียนตั้งใจ หรือเราอ่านแนวชายรักชายมานานก็ไม่ทราบนะคะ (แต่ปกติเวลาเราไม่ใช่คนที่จะจิ้นอะไรแบบนี้ คือ เราไม่ใช่คนที่จะจับคู่ตัวละครไปเอง แต่อันนี้รู้สึกนิดหน่อย)ชอบตัวละครโม่ฟางค่ะ เป็นคนมีอุดมการณ์เป็นของตัวเอง และทำตามอุดมการณ์นั้นทุกครั้ง อุดมการณ์ของโม่ฟางสูงสุดก็คือ เสิ่นหลี รองมาก็คือภารกิจของการเป็นลูกจอมอสูรคนก่อน ไม่ว่าอย่างไงสำหรับโม่ฟาง เสิ่นหลีก็มาก่อน ต่อให้ตัวเองต้องตายยังไงเสิ่นหลีก็มาก่อน ฉากการตายของโม่ฟาง เราประทับใจนะ คือจะตายอยู่แล้วยังจะชื่นชมผมของผู้หญิงที่ตัวเองรัก เป็นเราเราจะขอความรักสักครั้ง โกหกก็ได้ 
ในส่วนของเนื้อเรื่อง เราชอบตรงที่มันเป็นแฟนตาซี สารภาพตรงนี้เลยว่า เราเพิ่งเคยอ่านนิยายจีนแนวเทพเซียนแบบนี้ครั้งแรก (ปกติจะดูแต่ซีรีย์) แต่ก็ประทับใจเรื่องนี้มาก รู้สึกว่าเป็นการเริ่มต้นการอ่านแนวนี้ที่ดี แนวเรื่องที่เป็นแนวแบบรักต้องห้าม พูดได้ว่า เสิ่นหลีเป็นหญิงงามล่มบ้านล่มเมืองของแท้ คือไม่ใช่ล้มบ้านล้มเมือง ทำลายล้างโลกเลยน่าจะถูกกว่า และการฝ่าฟันของทั้งคู่ทำให้เราซึ้งใจมาก เราชอบตอนที่สิงจื่อหาเสิ่นหลีโดยการทำให้ทะเลเป็นน้ำแข็งอย่างบ้าคลั่ง ชอบตอนที่สิงจื่อตายแล้วเสิ่นหลีไม่ยอมให้ใครเอาไปมหาเทพสิงจื่อ คือ ตอนแรกก็ดูคล้ายจะตัดใจละ แบบว่า ไม่ได้นะ เดี๋ยวโลกถล่ม แต่ก็ยังตามหึงหวงไม่เลิกรา 555 น่ารักมากกกกก ขี้แกล้งมากด้วย ส่วนฉาก NC ในถ้ำของจื่อเหนียง เราค่อนข้างเซอร์ไพรซ์นิดหน่อย คือเราไม่ได้อ่านฉากแบบนี้ของชายหญิงมานานละ รู้สึกชอบค่ะ (55555 อะไรฟระ) คือรู้สึกเป็นฉากเข้าพระเข้านางที่เข้ากับตัวละครดี แล้วก็น่ารักชวนกริ้ดมากๆ
ตอนพิเศษเราชอบตอนของคู่พ่อแม่มาก ถ้ายาวกว่านี้เราอาจจะประทับใจมากกว่านี้อีก คือชอบการที่แบบชีวิตของเฟิ่งหลาย ตื่นก็มาก็มีหลิวอวี่ เติบโตมาโดยมีหลิวอวี่เป็นเหมือนลมหายใจ เป็นความรักแบบเทิดทูนบูชามากๆ 
เราคิดว่าเรื่องนี้ครบรสมาก โรแมนติก ดราม่า ตลก ตอนจะตลกก็ตลกน่ารักมาก ตอนโรแมนติกก็โอ้โห ตอนดราม่านี่น้ำตาซึม ดำเนินเรื่องเร็ว ไม่เยิ่นเย่อยืดยาดเอาเป็นว่าเราเชียร์นะ 555 ชอบค่ะ ให้สิบเต็มสิบบ