คติในการดำเนินชีวิตของเงือกน้อยอี๋ปอ คือ ‘สามอิ่ม สองนอน’ หมายถึงต้องสามมื้อต่อวัน แต่ละมื้อต้องอิ่มหมีพีมัน กินเสร็จหลังเที่ยงได้หลับสักงีบ ถึงตอนกลางคืนค่อยหลับอีกงีบ เที่ยงคืนให้ดีที่สุดต้องมีของว่างรอบดึกอีกมื้อ ส่วนเป้าหมายชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียว เงือกตนนี้ต้องผสมพันธุ์กับเจ้ามังกรให้ได้! ถ้าแผนหนึ่งล้มเหลว แผนสองต้องมา น้ำตานองหน้าต้องมี แค่จูบเดียวก็ต้องท้อง ท้องทิพย์หรือท้องจริง... ใครจะรู้!

เป็นแนวเบาๆสบายๆค่ะ (ณ ตอนที่อ่านเล่มหนึ่งนะ พูดแทนเล่มสองไม่ได้) ก็นางเอกเปิดเรื่องมาเป็นเงือกน้อยแสนซื่อ ซื้อบื้อ โง่งม ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไร พระเอกคือเจ้ามังกรในทะเลนั่นแหละค่ะ ตัวพลอตเรารู้สึกว่าค่อนข้างเนิบๆไปนิดนึง เราแอบต้องใช้เวลานานในการอ่าน มันไม่ได้แบบ page turner หรือวางไม่ลงอะไรขนาดนั้น เราก็อ่านๆหยุดๆค่ะ ตัวนางเอกก็น่ารักน่าเอ็นดูดี ส่วนพระเอกออกแนวญาติผุ้ใหญ่ มีความนับถือกันเป็นพ่อบุญธรรม แต่คือจริงๆพระเอกอะ มีฟีลเลี้ยงนางเอกมาอยู่เหมือนกัน ถึงจะไม่ได้เลี้ยงแบบขนาดนั้นแต่ก็มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างใกล้ชิดกับนางเอกมาตั้งแต่นางเอกเด็กๆ (aka กกไข่ฟักนางเอกออกมา) 

เนื้อเรื่องเป็นแนวเบาๆ มีมุกตลอดทาง มุกทะลึ่งลามกก็ไม่น้อย เรียกเสียงหัวเราะได้พอสมควรทีเดียวค่ะ ก็รออ่านเล่มสองค่ะ ดูเหมือนท้ายเรื่องปมเรื่องชาติกำเนิดของนางเอกใกล้จะคลี่คลายออกมาแล้วว

คติในการดำเนินชีวิตของเงือกน้อยอี๋ปอ คือ ‘สามอิ่ม สองนอน’ หมายถึงต้องสามมื้อต่อวัน แต่ละมื้อต้องอิ่มหมีพีมัน กินเสร็จหลังเที่ยงได้หลับสักงีบ ถึงตอนกลางคืนค่อยหลับอีกงีบ เที่ยงคืนให้ดีที่สุดต้องมีของว่างรอบดึกอีกมื้อ ส่วนเป้าหมายชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียว เงือกตนนี้ต้องผสมพันธุ์กับเจ้ามังกรให้ได้! ถ้าแผนหนึ่งล้มเหลว แผนสองต้องมา น้ำตานองหน้าต้องมี แค่จูบเดียวก็ต้องท้อง ท้องทิพย์หรือท้องจริง... ใครจะรู้!

ในที่สุดก็อ่านจบค่ะ เล่ม 2 ช่วงท้ายนับว่าบีบคั้นมาก สมกับเป็นนิยายแนวเทพเซียนเลยค่ะ ก็หลังจากช่วงเล่มหนึ่งกับต้นเล่มสองที่ค่อนข้างชวนหัว เนื้อหาก็เริ่มเข้มข้นขึ้นตั้งแต่ตอนที่ไปหาป๋ายเจ๋อกัน จนช่วงสุดท้ายเรารู้สึกว่าอะไรมันจะรันทดขนาดนี้ ชีวิตก็ไม่ได้คาดหวังจะยิ่งใหญ่หรืออะไรมากมายเลย ทำไมตงหัวต้องกดดันกันขนาดนี้ด้วย แต่ก็นั่นแหละค่ะ เป็นฟีลตามประสาเทพเซียนนั่นแหละ

แต่ในส่วนของด้านโรแมนติกชวนหัวของเรื่องนี้ก็คงตลกขบขันเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ตัวนางเอกเป็นวิหคที่กินมังกรเป็นอาหาร จะนอนด้วยกันทีก็ยากลำบากเหลือเกิน หรือจะเป็นเรื่องของฝากระถางที่หล่นหายลงไปในโลกมนุษย์

สรุปอ่านสองเล่มจบก็รู้สึกว่าเพลินๆดี ช่วงแรกเอื่อยไปหน่อยสำหรับเราแต่ก็อ่านได้จนจบค่ะ 

ปล.คิดว่าเรื่องนี้มีฟีลของพ่อบุญธรรม-ลูกบุญธรรมบลาๆ พอสมควร ถึงจะไม่ได้จริงจังก็ตาม คนเขียนค่อนข้างจะเป็นแนว joke ซะมาก แต่คิดว่าใครที่ไม่ชอบเรื่องแนวนี้มากๆก็น่าจะไม่ค่อยชอบละมั้งคะ