ถ้าเข้าใจกันดีแล้ว เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า..

สำหรับเพื่อนคนแรกที่เราจะเล่าให้พวกคุณฟังกันนั้น มันเป็นเหตุการณ์สด ๆ ร้อน ๆ ที่เราเพิ่งเจอมาเมื่อไม่กี่วันมานี้ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า

เพื่อนของเราคนนี้ เราสนิทกันมานานพอสมควรละ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เรียนที่เดียวกัน แต่เราก็มักจะนัดเจอกันอยู่บ่อย ๆ  ยิ่งเวลาใกล้สอบนะ โอ้โห นัดกันกระจุยกระจายเลย แถมไม่ได้นัดกันแค่คนเดียว
คือเรียกว่าเป็นการนัดรวมตัวเพื่อนเก่าสมัยมัธยมเลยก็ว่าได้ล่ะ ซึ่งเพื่อนคนนั้นก็อยู่ในกลุ่มนี้ด้วยเช่นกัน

จะบอกนิสัยของเพื่อนคนนี้ให้ฟังคร่าว ๆ นะ เพื่อนคนนี้ไม่ใช่เพื่อนสนิทของเราซะทีเดียว คือเราก็สนิทกันอยู่ล่ะ แต่มันก็มีนิสัยบางอย่างที่ทำให้เราสองคนจูนกันไม่ติดบ้าง คือพอสนิทกันก็สนิทกันมากกกกก แต่พอเวลาที่ไม่พอใจกัน ก็ไม่พอใจกันแบบสุด ๆ ถ้าใช้คำว่าเพื่อนรักเพื่อนร้ายสำหรับเราสองคนก็น่าจะเหมาะอยู่ 

เรากับเพื่อนคนนี้เวลาที่ปะฉะดะกันนะ เราจะจัดหนักจัดเต็มกันมาก เหน็บกันแบบสุด ๆ ไม่มีใครยอมใครเลย แบบบางเรื่องเราไม่ผิดอะ แต่มันทำตัวน่าหมั่นไส้ ไอ้เราก็ทนไม่ไหวมะ เราก็ต้องไฟท์กันไปข้าง คือไฟท์กันจนรู้ผลอะว่าใครแพ้ใครชนะ บางทีก็ขี้เกียจทะเลาะด้วยต่อ เราก็เป็นฝ่ายถอยห่างออกมาเอง พอห่างกันคงต่างฝ่ายต่างเริ่มคิดอะไรได้ ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เฮฮาเหมือนเดิม บ้าด้วยกันเหมือนเดิม คือทุกอย่างมันเหมือนกับเป็นลูปของมันหมดแล้วอะ

ซึ่งล่าสุดที่เราไม่ค่อยจะโอเคเท่าไหร่กับเพื่อนของเรา คือไม่อยากเล่าเหตุการณ์อะไรให้ฟังมาก เอาเป็นว่ามันเป็นเรื่องของเพื่อนแบบสุด ๆ คือมันขออะไรเรา เราให้มันได้ทุกอย่างเลยนะ แทบถวายให้เลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมพอเราเป็นฝ่ายขอมันบ้าง มันถึงให้เราไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่มันแค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใครใครก็ทำให้กันได้ ตอนแรกเราไม่หงุดหงิดเลยนะ ตอนเพื่อนเราปฏิเสธเรา แต่พอหลังจากปฏิเสธไปวันนึง มันก็ทักไลน์มาแล้วขอความช่วยเหลือจากเรา แล้วใช้ภาษาแบบจิ๊จ๊ะ อ้อน ๆ เราก็โอเค ก็ช่วยไป พอหลังจากนั้นมานั่งคิดอยู่เงียบ ๆ คนเดียว เอ๊ะ ทำไมทีเราเรายังให้มันได้เลย แล้วทำไมมันถึงให้เราบ้างไม่ได้ 

คือหลังจากเหตุการณ์นั้น มันก็ไม่มาอะไรกับเราอีกเลย เหมือนเวลาที่คุณมีปัญหาสงสัยอะไร ก็เปิดเน็ตเข้า google ได้คำตอบแล้วก็จบ ไม่ได้มีอะไรติดค้างต่อกันอีก เราเลยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว ความสัมพันธ์ของเรากับเพื่อนคนนั้น มันควรจะใช้คำไหนดีถึงจะเหมาะที่สุด คือเป็นแค่เพื่อนแก้เหงา เพื่อนในวงเม้า หรือว่าเป็นเพื่อนที่มีหน้าที่เฉพาะให้คำปรึกษา แก้ปัญหาให้กันเท่านั้น

เอาจริงเราแอบน้อยใจนะ ไม่ใช่น้อยใจธรรมดาด้วย เราน้อยใจมันมาก ๆ เลยล่ะ 

แต่ก็อะนะ ช่างมันเถอะ ปล่อย ๆ ไป เพราะมันก็เป็นเพื่อนเราคนหนึ่งอะ ถึงแม้ว่าเราจะโกรธมันแค่ไหน แต่ถ้าในอนาคตข้างหน้า เพื่อนคนนั้นเข้ามาขอความช่วยเหลืออะไรจากเราอีก เราก็พร้อมให้ช่วยเหลือมันอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ 

ไม่รู้สิ เราพยายามบอกตัวเองเสมอนะว่า ใครทำอะไร ย่อมได้อย่างนั้น 

เราไม่ได้จะบอกว่าเราอาฆาตแค้นใครนะ แต่เอาเป็นว่าเราจะอยู่เฉย ๆ ทำในสิ่งที่เราคิดว่าเราทำถูกต้องน่าจะเหมาะสมที่สุดละ 

เราอาจจะเล่าเวิ่นเว้อ ไร้สาระ แต่เราก็ขอโอกาสใช้พื้นที่เล็ก ๆ ตรงนี้ ในการระบายสิ่งที่เราอัดอั้นในใจสักหน่อย และเราก็หวังว่าพวกคุณที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรา จะพบเจอแต่สิ่งดี ๆ ไม่ใช่เจอกับสิ่งแย่ ๆ ที่มาบั่นทอนจิตใจของคุณแบบเราเลย

:)