เปิดม่าน
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักทุกท่าน
ผมรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสกล่าวคำทักทายท่านผ่านตัวหนังสือเหล่านี้ ไม่ว่าเราจะเคยรู้จักกันมาก่อนหรือไม่ก็ตาม แต่ผมก็รู้สึกว่าทุกคนเป็น ‘เพื่อน’ ของผมทั้งสิ้น และสิ่งที่เตรียมมาสำหรับเพื่อนก็ย่อมมีความพิเศษกว่าคนอื่นทั่วไปนั่นก็คือประสบการณ์การเดินทางในธีมบทเพลงไพเราะจากแดนไกล
ก่อนเข้าสู่ช่วงหลักของการบรรเลงเพลง ระหว่างที่รอนักดนตรีเช็กเสียงปรับโน้ตกันอยู่ ผมอยากใช้เวลาสั้นๆ เล่าเท้าความไปถึงจุดเริ่มต้นของผลงานชิ้นนี้ให้ทุกท่านได้รับทราบกันก่อน
บ่ายวันหนึ่ง กลางเดือนมกราคม 2558 อยู่ๆ เพื่อนทั้งสามคนก็เอาโปรแกรมการท่องเที่ยว ‘ประเทศนิวซีแลนด์’ มานำเสนอและชักชวนผมแบบสายฟ้าแลบ ด้วยเหตุผลง่ายๆ ว่า “อยากไปชมใบไม้เปลี่ยนสี”
โดยปกติผมไม่ใช่คนใจง่ายที่ใครชวนไปไหนก็ไป เพราะการเดินทางแต่ละครั้งเราต้องใช้เครื่องสังเวยเป็นแก้วแหวนเงินทองและเวลาจำนวนหนึ่ง แต่โปรแกรมคราวนี้น่าสนใจตรงที่เป็นการเดินทางกึ่งผจญภัยเที่ยวไปกันเอง ไม่อาศัยทัวร์ และราคาประหยัด ผมจึงใช้เวลาประมาณ 2 วินาทีในการคิดตัดสินใจและตอบตกลง หลังจากนั้นตั๋วเครื่องบิน 4 ใบก็ถูกจองผ่านอินเทอร์เน็ตทันที
สำหรับการเดินทางของผมในหลายครั้งที่ผ่านมา หากไม่ได้เป็นหัวหน้าทัวร์ก็ยังมีส่วนร่วมในการหาข้อมูลหรือติดต่ออะไรบ้างเล็กๆ น้อยๆ แต่ครั้งนี้ผมไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น เพราะสามสหายที่ร่วมเดินทางไปด้วยถือเป็นกูรูด้านการท่องเที่ยวตัวฉกาจแห่งยุคอยู่แล้ว และด้วยความที่สบายจัด ผมจึงชะล่าใจไม่รีวิวข้อมูลใดๆ ทั้งสิ้น ไร้การเตรียมตัว ไม่รู้รายละเอียดอะไรเลยเพราะทุกสิ่งล้วนถูกจัดการเรียบร้อยก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้ามาชวนผมเสียอีก
หน้าที่ของผมมีเพียงการทำตัวเองให้ว่านอนสอนง่ายและปฏิบัติตามคำสั่งก็เท่านั้น
แต่การท่องเที่ยวชนิดหลับหูหลับตาแบบนี้ก็มีความพิเศษอยู่อย่างหนึ่งคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เห็นและสัมผัสจะเป็นเหมือนโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน มีความตื่นเต้นเกิดขึ้นตลอดเวลาเพราะไม่รู้ว่าข้างหน้าจะได้เจออะไร
ผมได้พบกับท้องฟ้าสีฟ้าจัด ใบไม้หลากเฉดสี ทะเลสาบแสนงดงาม ธารน้ำแข็งระบือโลก ฝูงแกะขาวหม่นกลางทุ่งกว้าง บันจี้จัมป์ที่หวาดเสียวสุดขั้ว สิ่งเหล่านี้เป็นเหมือนวัตถุดิบชั้นเลิศจากการเดินทาง เป็นความสนุกสดใหม่ไร้การปรุงแต่ง และเมื่อนำทุกๆ สิ่งมาประสานรวมกัน ก็กลายเป็นบทเพลงพิเศษนี้ขึ้นมา
เอาล่ะครับ ในที่สุดช่วงเวลาที่ทุกท่านรอคอยก็มาถึง ตอนนี้นักท่องเที่ยว 4 คน พร้อมแล้วที่จะสวมหมวกนักดนตรีอีกใบร่วมบรรเลงเพลงแห่งความสุขให้กับทุกท่าน และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมขอเสียงปรบมือดังๆ ต้อนรับ
“The Sound of New Zealand”
เสียงเรียกจากนิวซีแลนด์
นพ.วันฉัตร ชินสุวาเทย์
(หมอเสียง)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in