“อิวะจังหัดเล่นกีต้าร์เหรอเนี่ย”


จำได้ว่าโออิคาวะ โทรุเคยทักเช่นนั้น ในวันที่เขาชวนเธอแวะเข้าร้านอุปกรณ์ดนตรี ช่วงหนึ่งของมัธยมปลาย ตอนที่อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะเพิ่งเริ่มหัดเล่นดนตรี


เขาหยุดมือที่กำลังสัมผัสกีต้าร์ตัวใหม่ เลิกคิ้วสูง แต่ก็พยักหน้ารับ “ใช่”


“ไม่น่าเชื่อเลย”


“อะไรของเธอ”


โออิคาวะเอียงคอ ยิ้มเผล่ “หัดเล่นแบบนี้ ตั้งใจจะไปอวดสาวที่ไหนรึเปล่า”


เพราะอิวะจังหน้าตาไม่หล่อ ก็ต้องใช้อย่างอื่นช่วยงี้ล่ะน้า เธอเสริม


และเพราะพูดจากวนประสาทไม่เข้าหู เลยโดนเขาต่อยเบาๆ เข้าที่ไหล่ให้หนึ่งที


ซึ่งถึงจะใช้แรงน้อยนิดเพียงไหน ก็โดนหล่อนโวยวายอยู่ดี คนหยาบคาย คนใช้กำลัง และอีกมากมาย


ยัยคนเรื่องมาก


“เห็นพวกรุ่นพี่เล่นแล้วเท่ห์ดี แถมพวกเพื่อนในห้องชวน ก็เลยอยากลองบ้าง” สุดท้ายเขาก็ตอบไป หลังจากที่เลือกจนพอใจแล้ว ตั้งเป้าหมายในการมาซื้อภายหลัง


“แล้วจะตั้งวงหรือเปล่า” เธอถาม


เขาเกาแก้ม ก่อนเลื่อนไปลูบศีรษะ ตอบเสียงเบาอย่างไม่มั่นใจ “...คงงั้นมั้ง เห็นคนอื่นว่ากัน”


“ตั้งวงไว้อวดสาวจริงๆ ด้วย!”


“ตั้งไว้เล่นสนุกๆ เฉยๆ ได้ไหมเล่า!!”


หล่อนหัวเราะ เดินนำทางกลับบ้าน เงียบไปพักเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง


รอบตัวพวกเขาปกคลุมไปด้วยความเงียบอยู่พักใหญ่


“นี่ อิวะจัง”


โออิคาวะเป็นผู้ทำลายความเงียบลงก่อน


“อะไร”


“ถ้าเล่นเก่งแล้ว เล่นให้ฉันฟังเพลงนึงซี่”


“ไม่เอาล่ะ” อิวะอิสึมิตอบทันใด แทบไม่ต้องเสียเวลาคิด


เธอหันขวับ อ้าปากค้าง “ทำไมล่ะ!”


“แล้วทำไมฉันต้องเล่นให้เธอฟังด้วยเล่า!” เล่นผิดเดี๋ยวก็โดนล้อยันวันตาย เป็นความคิดที่แฝงอยู่


“ไม่เล่นให้ฉันฟัง แล้วอิวะจังจะไปเล่นให้ใครฟัง!”


“ไม่รู้แต่มีคนอื่นฟังแน่ๆ !”


เมื่อคำตอบที่ได้รับไม่เป็นที่น่าพอใจ หล่อนจึงกอดอก ทำหน้ายู่ บ่นพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ตามลำพัง


สุดท้ายประเด็นดังกล่าวก็ตกไป โดยที่เขาไม่เคยได้ให้คำสัญญาว่าจะเล่นเพลงให้เธอฟังเลยสักครั้ง













...อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะในปัจจุบัน จึงมีความกังวลเกิดขึ้นในหัวมากมาย


เขาไม่เคยถามเธอเลยว่าเธอชอบฟังเพลงแบบไหน อยากให้เขาเล่นเพลงอะไรให้ฟัง แล้วจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเธออยากฟังเขาเล่นเพลงอะไร


อิวะอิสึมิตอนนี้ผ่านการฝึกฝนจนชำนาญขึ้นมากแล้วเมื่อเทียบกับสมัยก่อน ดังนั้นหากเพียงรู้ว่าโออิคาวะต้องการเพลงอะไร ก็คงฝึกซ้อมได้ไม่ยาก


นั่นแหละปัญหา


แล้วทำไมเขาถึงจะอยากมาซ้อมเอาตอนนี้น่ะหรือ


...ก็เพราะเขาอยากจะสื่อสารให้เธอได้รับรู้อย่างไรล่ะ

ว่าเขาเอง… ก็ชอบเธอเหมือนกัน


เป็นเรื่องน่ากลัวอยู่ไม่น้อย สำหรับการคิดพัฒนาความสัมพันธ์ไปให้ไกลเกินกว่าคำว่าเพื่อน


แต่ถ้ามัวแต่หยุดนิ่งค้างคากันอยู่แบบนี้ อิวะอิสึมิเองก็กลัวว่าสุดท้ายเขาจะเสียเธอไปอยู่ดี


สู้เดินหน้าไปเลยยังจะดีเสียกว่า


ในเมื่อเขารู้แล้วว่ายังมีหวัง ก็อยากจะไขว่คว้าความหวังนั้นไว้


...ให้ตายสิ ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าสุดท้ายแล้วตัวเองจะกลายเป็นหนึ่งในเด็กหนุ่มที่ตกหลุมรักเธอเข้าได้


อิวะอิสึมิทิ้งตัวลงนอนกับพื้น สายตามองเพดาน ราวกับว่าจะมีชื่อเพลงที่เขาต้องการปรากฏขึ้นบนพื้นที่ว่างเปล่าได้


เสียงโทรศัพท์ลั่นทำลายความสงบ


เขาขมวดคิ้ว หยิบมือถือขึ้นมา อ่านหน้าจอ พบว่าเป็นข้อความสั้นๆ จากฮานามากิ ทาคาฮิโระ





‘เฮ้ ฉันได้ยินมาว่าโออิคาวะจะเดบิวท์เป็นไอดอล จริงหรือเปล่าน่ะ’













วินาทีนั้น คล้ายความหวังทั้งปวงสูญสลายไปในพริบตา

—...