“อิวะจัง สีไหนสวยกว่ากัน”


อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะกลอกตา ถอนหายใจ เสมองเพดาน


ไม่มีคำตอบ


ฝ่ามือนุ่มตบแขนเขาป้าบป้าบ เด็กหนุ่มย่นจมูกและหัวคิ้ว เบือนสายตากลับมามองสบหล่อน “ฉันตอบไปก็ไม่ถูกใจเธอ แล้วจะถามทำไม—”


โออิคาวะ โทรุทำหน้าบึ้ง เป็นนัยว่าไม่พอใจที่โดนต่อล้อต่อเถียง “ก็ฉันอยากได้ความเห็นนี่ ถึงรสนิยมของอิวะจังจะไม่หรูเลิศเท่าฉันก็เถอะ—”


เขาพ่นลมหายใจพรืด ดึงใบหูหล่อนเข้าให้ทีหนึ่ง


หมั่นไส้


“เจ็บนะ เจ็บ!”


“รู้ว่ารสนิยมฉันมันห่วยแล้วเรียกมาช่วยซื้อของทำไม ไม่มากับคุณน้าล่ะ”


ดวงแก้วกลมใสช้อนมองเขา มีประกายวิบวับแฝงอยู่… ประกายตาที่ทำให้ท้องไส้ปั่นป่วน หัวใจเต้นแรง รู้สึกตัวร้อนวูบวาบ คล้ายว่ากำลังจะป่วย


อิวะอิสึมิปัดความคิดฟุ้งซ่านทิ้งไป


...กับแฟนเก่าเขายังไม่เคยรู้สึกขนาดนี้เลย


หล่อนโบกมือตรงหน้าเขา เรียกสติคนเหม่อลอยกลับมา “เพราะว่า! พวกเรากำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยกัน”


“แล้ว?”


“และต้องย้ายที่อยู่ด้วย”


“แล้วยังไง?”


“ฉันเลยต้องลากอิวะจังออกมาซื้อของใช้ใหม่ยังไงล่ะ!”


เขากอดอก เอียงคอ “เรื่องนั้นฉันรู้แล้ว ฉันถามว่าทำไมเธอต้องพาฉันมาซื้อต่างหาก” สองคิ้วผูกเข้าหากันเป็นปม “ของใช้เด็กผู้หญิงนี่เลือกยากชะมัด”


อยากจะพูดว่าเพื่อนเขามันเรื่องมากอีกต่างหาก แต่ขืนพูดไปอาจโดนหล่อนตบ เลยเงียบดีกว่า


ไม่รู้จะร้องไห้ใส่อีกหรือเปล่าด้วย


ตั้งแต่ทำเธอร้องไห้ร้องห่มไปด้วยเรื่องไร้สาระ อิวะอิสึมิค้นพบว่าตัวเองกลัวน้ำตาของโออิคาวะมากกว่าที่คิด


อานุภาพทำลายล้างรุนแรง


เลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง


“อิวะจัง เพราะคิดแบบนั้นไงถึงได้โดนบอกเลิกน่ะ” โออิคาวะตีหน้าเหนื่อยหน่ายตอบเขาไป “ต้องหัดตามอกตามใจผู้หญิงบ้างนะเรา เดี๋ยวก็โสดไปจนวันตายพอดี”


“ฉันจะมีแฟนหรือไม่มีแฟนมันหนักหัวเธอตรงไหนไม่ทราบ”


“หนักสิ! ฉันจะปล่อยให้เพื่อนสนิทตัวเองแห้งเหี่ยวเฉาตายอย่างเดียวดายได้ยังไงล่ะ” โออิคาวะยกมือทาบอก “นี่ฉันกำลังหน้าที่เพื่อนผู้แสนดีของนายอยู่นะ”


“ไม่ได้ขอให้ช่วยซะหน่อย” เขาพึมพำ เหลือบมองของที่อยู่ในมือเธอ “แล้วตกลงจะให้เลือกใช่ไหม”


เปลี่ยนประเด็นกลับไปเรื่องเดิม เพราะไม่อย่างนั้นคงได้กลับบ้านเย็นแหง


“ใช่ สีชมพูพาสเทลอันนี้...” หล่อนยกผ้าปูโต๊ะลายตารางสีชมพูอ่อนในมือขวาขึ้นมา “กับสีเขียวมิ้นท์อันนี้” ชูผ้าในมือซ้ายขึ้นเป็นลำดับถัดไป “อิวะจังชอบอันไหน”


“ทำไมไม่ซื้อไปทั้งคู่ ยังไงถ้ามันเลอะก็ต้องเปลี่ยน” คำตอบที่ได้ไม่ถูกใจ โออิคาวะจึงเบะปากคว่ำ เขาเห็นแล้วใจไม่ดี เลยรีบตอบให้จบๆ ไป “เขียว”