คำนำสำนักพิมพ์

เมื่อพูดถึง ‘เซินเจิ้น’ เรามักนึกถึงของปลอม“เซินเจิ้นก็ไม่ใช่เมืองของปลอมขนาดนั้นนะครับ”

...เงิบ

ศิลาอธิบายให้ฟัง หลังจากเรานัดคุยกันครั้งหนึ่ง

เขาบอกว่าเซินเจิ้นไม่ต่างอะไรจากกรุงเทพฯ ข้าวของแบรนด์เนมก็มีให้ใช้ อาหารอร่อยๆ ก็มีนะ! ระบบขนส่งก็แจ่มแจ๋ว อยากฮิปก็มีที่ให้เข้าถึง ผังเมืองก็ดีงาม

ฟังไปฟังมาก็เหมือนจะเป็นเรื่องดีงามไม่ใช่น้อย

“แต่…”

สิ้นเสียงนั้น เขาก็เล่าเรื่องที่หวาดกลัวช่วงแรกๆ ทั้งการระแวดระวังของปลอม การต้องเผชิญกับคนจีน การต้องฝึกหัดภาษา รวมถึงการต้องปรับตัวในพื้นที่ใหม่ๆ ซึ่งเขาคันไม้คันมืออยากพูดถึงไม่ใช่น้อย

ด้วยเรื่องที่อยากเล่ามีมากกกก และความลับที่พบเจอในเซินเจิ้นก็มีเยอะะะะ ศิลาจึงลงมือทั้งวาดทั้งเขียน เป็นหนังสือกึ่งบันทึกกึ่งการ์ตูนที่เป็นประสบการณ์อันแสนจะส่วนตั๊วส่วนตัวในมือคุณเล่มนี้

แต่อย่างที่เราบอกไป ไม่รู้ทำไมว่าเรื่องเล่าของเขาถึงยิ่งอ่านยิ่งติด ยิ่งติดก็ยิ่งขำ

กับหนังสือเล่มนี้ก็เหมือนกัน เราอ่านแล้วติดหนึบแทบวางไม่ลง และที่สำคัญ เราเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่า ศิลาเขียนหนังสือสนุกเป็นบ้า

สำนักพิมพ์แซลมอน 

คำนำผู้เขียน

คุณเคยเห็นอุปกรณ์ชิ้นนี้มั้ยครับ?

นี่คืออุปกรณ์ที่ออกมาเขย่าตลาดไอทีบ้านเราเป็นที่ฮือฮาทั่วบ้านทั่วเมืองเมื่อประมาณปี 2010 ปีเดียวกับที่ไอโฟน 4 เปิดตัวอย่างยิ่งใหญ่

ถึงจะแปะโลโก้โซนี่บ้าง ซัมซุงบ้าง แต่ทุกคนก็รู้ว่าสิ่งนี้ไม่ได้มาจากผู้ผลิตที่แปะชื่อเอาไว้แน่ๆ

มันมีชื่อเล่นว่าไอโฟนแม่สายบ้าง ไอโฟนเซินเจิ้นบ้าง มันไม่มีที่มาที่ไป ใครเป็นผู้ผลิตกันแน่ก็ไม่รู้ ที่รู้แน่ๆ มีแค่ว่า มันมาจากจีนแดง

ทีเด็ดสำคัญของมัน นอกจากเป็นสมาร์ตโฟนแสนถูก แค่สามสี่พันบาท คุณก็เป็นเจ้าของโทรศัพท์จอสี มีกล้องถ่ายรูป สองซิมได้แล้ว แถมมันยังสามารถ ‘ดูทีวีได้’ ซึ่งไม่มีโทรศัพท์ยี่ห้อมาตรฐานไหนในโลกตอนนั้นเขาทำกัน

คุณสมบัติสำคัญสองสามข้อนี้ ทำให้สิ่งนี้ฮิตระเบิดในหมู่ผู้มีรายได้น้อย และอากู๋เจ้าของกิจการที่มีเงินแต่ชอบเดินคลองถม

อากู๋ของผมก็เคยซื้อมาฝากเครื่องหนึ่ง พอได้ลองใช้ ผมพบว่ามันห่วยแตกสิ้นดี ช้าก็ช้า ลงแอปอะไรก็ไม่ได้ กล้องก็มีไว้แค่สักแต่ว่ามี มีแค่การกางเสาออกมาดูโทรทัศน์นี่แหละที่มันทำงานได้ดี